Yeah Yeah Yeahs – amerykańska grupa muzyczna założona w 2000 w Nowym Jorku[2]. Skład zespołu od momentu założenia stanowią wokalistka i pianistka Karen Orzołek (znana jako Karen O), gitarzysta i keybordzista Nick Zinner oraz perkusista Brian Chase. W występach na żywo grupę uzupełnia także drugi gitarzysta, David Pajo, który dołączył w 2009 jako członek koncertowy, zastępując dotychczasowo pełniącego tę rolę Imaada Wasifa. Zespół nagrał trzy albumy studyjne; pierwszy, Fever to Tell, został wydany w 2003. Drugi, Show Your Bones, został wydany w 2006 i zajął drugie miejsce w rankingu najlepszych albumów roku według NME[3]. Trzeci album studyjny, It’s Blitz!, został wydany 31 marca 2009 w USA, a w innych krajach 6 kwietnia 2009. W kwietniu 2013 ukazało się wydawnictwo zespołu, zatytułowane „Mosquito”. Na jesieni 2022 grupa wydała album Cool It Down.

Yeah Yeah Yeahs
Ilustracja
Yeah Yeah Yeahs w 2002
Rok założenia

2000

Pochodzenie

Stany Zjednoczone Nowy Jork

Gatunek

art punk[1]
indie rock
rock alternatywny

Wydawnictwo

Interscope

Skład
Karen O
Nick Zinner
Brian Chase
Strona internetowa
Zespół podczas koncertu w 2006 r.

Historia edytuj

Założenie zespołu i pierwsze EP edytuj

Karen O i Brian Chase poznali się podczas studiów w Oberlin College w Ohio, pod koniec lat ’90. Niebawem Karen przeniosła się do Nowego Yorku, by kontynuować naukę w New York University. W jednym z nowojorskich barów poznała Nicka Zinnera[4], co zaowocowało założeniem przez nich akustycznego duetu Unitard. Nieco później, zainspirowani art punkowym brzmieniem z Ohio wzbogacili swoją muzykę o gitary elektryczne. Gdy początkowo zatrudniany przez nich perkusista odszedł, a jego miejsce zajął Chase, muzycy zdecydowali się na utworzenie punkowego zespołu, podobnego do tych tworzonych przez studentów w Ohio. Na pierwszej próbie napisali mnóstwo piosenek i już niebawem grali jako support dla The Strokes i The White Stripes. W lipcu 2001 wydali debiutanckie EP, zatytułowane Yeah Yeah Yeahs, które nagrał z nimi Jerry Teel[5] z zespołu Boss Hog, wydane przez ich własną wytwórnię Shifty[6]. Na początku następnego roku zespół ukazał się całemu światu, grając na festiwalu South by Southwest w Austin w Teksasie oraz objeżdżając USA razem z Girls Against Boys i Europę z Blues Explosion. Wtedy też zapowiedzieli własną trasę po Wielkiej Brytanii. W Stanach Touch and Go Records wznowiła wydanie ich EP, a Wielkiej Brytanii płytę wydało Wichita Recordings[7].

Fever to Tell edytuj

Zapowiedzią albumu było wydane w 2002 EP Machine. W 2003 zespół wydał pierwszy pełny album, Fever to Tell, który sprzedał się na całym świecie w nakładzie ponad 750 000 albumów. Reżyserem teledysku singla „Y Control” z 2004 został Spike Jonze. W październiku 2004 zespół wydał pierwsze DVD, Tell Me What Rockers to Swallow. DVD zawierało koncert nagrany w The Fillmore w San Francisco, wszystkie nakręcone do tego momentu teledyski oraz różne wywiady. W listopadzie 2009 NME umieściło album na piątym miejscu listy najlepszych albumów dekady[8].

Show Your Bones edytuj

Drugi album Yeah Yeah Yeahs, Show Your Bones, został wydany 27 marca 2006. Producentem albumu został Sam Spiegel, który przedtem współpracował z Karen O przy piosence „Hello Tomorrow" użytej w reklamie Adidasa. Reżyserem tej reklamy był Spike Jonze, brat Spiegela. Spiegel w wywiadzie dla MTV News powiedział, że album będzie zatytułowany Coco Beware, nawiązując do kota Karen. Później MTV było zmuszone wycofać tę pogłoskę, uzasadniając, że Spiegel zapomniał wspomnieć, że tylko żartował[9]. Karen O w wywiadzie dla internetowego magazynu Drowned in Sound powiedziała: „Show Your Bones, to jak wsadzenie palców do gniazdka elektrycznego”[10]. Pierwszy singel z tego albumu, „Gold Lion”, został wydany 20 marca 2006 i zajął 18. miejsce w UK Single Charts[11]. Leah Greenblatt w swoim artykule zauważyła, że „Gold Lion” w pierwszych dźwiękach brzmi podobnie do „No New Tale To Tell” z lat ’80 autorstwa Love and Rockets[12]. Przez większość 2006 roku zespół koncertował w całej Europie i Stanach Zjednoczonych oraz pomógł wypromować Brytyjską edycję festiwalu All Tomorrow’s Parties. W grudniu 2006 album zajął drugie miejsce w rankingu najlepszych albumów roku według NME[3], a utwór „Cheated Hearts” zajął 10. miejsce w rankingu najlepszych singli[13]. W rankingu Rolling Stone album zajął 44. miejsce wśród najlepszych 50 albumów roku[14]. Magazyn Spin umieścił Show Your Bones na 31. miejscu pośród 40 najlepszych albumów 2006[15].

Is Is EP edytuj

Drugie EP Yeah Yeah Yeahs, zatytułowane Is Is, zostało wydane 24 lipca 2007. Zawierało 5 niepublikowanych dotąd utworów oraz krótki film nagrany w Glasslands Gallery w Brooklynie w Nowym Jorku. Piosenki zostały napisane w 2004 podczas trasy Fever To Tell i często bywały grane na żywo[16]. Trzy z pięciu utworów można było znaleźć na DVD Tell Me What Rockers to Swallow[17].

It’s Blitz! edytuj

Kolejny album został wydany w marcu 2009 i nosi tytuł It’s Blitz![18]. Karen O powiedziała, że album ten różni się od poprzednich, ale „wciąż brzmi jak Yeah Yeah Yeahs”. Początkowo album miał zostać wydany 13 kwietnia, ale z powodu przecieków do internetu w lutym, wytwórnia grupy, Interscope, zdecydowała się przyspieszyć wydanie albumu by zminimalizować wpływy przecieku[19]. Album uplasował się na drugim miejscu w rankingu najlepszych albumów 2009 według Spin[20] oraz na trzecim miejscu według NME[21]. Singel „Zero” zajął pierwsze miejsce w rankingu najlepszych piosenek 2009 według obu magazynów[22][23].

Mosquito edytuj

W 2013 grupa wydała swój czwarty album pt. Mosquito[24].

Cool It Down edytuj

Po 9 latach od ostatniego albumu, zespół w 2022 roku wydał swój piąty album pt. Cool It Down. Krążek zebrał pozytywne recenzje[25][26][27][28].

Trasy koncertowe edytuj

Podczas tras koncertowych na całym świecie zespół grał jako support dla takich artystów, jak Björk, The White Stripes, The Strokes, Liars i Blues Explosion. Yeah Yeah Yeahs byli jedną z pierwszych grup rockowych ze wschodu grających w Chinach, gdzie w 2007 wystąpili na Modern Sky Festival w Pekinie[29].

Inne projekty edytuj

Karen O i Nick Zinner gościnnie pojawili się na albumie Bang Bang Boom Cake zespołu Tiny Masters of Today. Dodatkowo Karen była jednym z reżyserów teledysku „Hologram World”, w którym wystąpili wszyscy trzej członkowie zespołu.

W 2009 zespół pojawił się na charytatywnym albumie War Child Present Heroes, gdzie zagrali ich wersję utworu „Sheena Is a Punk Rocker” oryginalnie wykonywanego przez Ramones. Zinner miał również swój wkład w nagranie Digital Ash in a Digital Urn zespołu Bright Eyes oraz występował z grupą w trasie koncertowej.

Soundtracki edytuj

W 2005 MC Kool Keith podjął współpracę z Karen nad utworem „Teaser”, który miał wejść w skład soundtracku do pornograficznego filmu Deep Throat vs. Lialeh[30]. Karen współpracowała też z wokalistką Peaches i Johnnym Knoxvillem przy nagraniu utworu „Backass”, użytym w ścieżce dźwiękowej do filmu Jackass 2. W 2007 Karen O zaśpiewała w wersji „Highway 61 Revisted”, oryginalnie wykonywanego przez Boba Dylana. Utwór był użyty na soundtracku do filmu I’m Not There[31]. Zaśpiewała również na soundtracku do filmu Gdzie mieszkają dzikie stwory, który reżyserował jej były chłopak, Spike Jonze[32]. Piosenka Yeah Yeah Yeahs, „Runaway”, pojawiła się 20 kwietnia 2009 w jednym z odcinków Plotkary. Utwór „Sealings” pojawił się na ścieżce dźwiękowej do filmu Spider-Man 3 oraz w grze Driver: Parallel Lines. Piosenka "Date With The Night" została użyta w serialu Kumple (w piątym odcinku sezonu pierwszego).

Head Wound City edytuj

Nick Zinner współpracował również z zespołem Head Wound City. Ich debiutanckie EP o takim samym tytule zostało wydane w 2005.

Dyskografia edytuj

Osobny artykuł: Dyskografia Yeah Yeah Yeahs.

Albumy studyjne edytuj

Minialbumy edytuj

Przypisy edytuj

  1. Yeah Yeah Yeahs: why fans of the art-punk trio can't say no. Times Online. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  2. Yeah Yeah Yeahs. AllMusic. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  3. a b Arctic Monkeys named best album of 2006. NME. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  4. Lynsey Hanley: Affirmative action. The Observer. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  5. Jerry Teel. Discogs. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  6. Shifty. Discogs. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  7. Yeah Yeah Yeahs. MTV. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  8. The Strokes' 'Is This It' tops NME albums of the decade list. NME. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  9. Matthew Solarski: Yeah Yeah Yeahs Title New Feline Concept Record. Pitchfork Media. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  10. Colin Roberts: Yeah Yeah Yeahs LP and single details, yeah. Drowned in Sound. [dostęp 2010-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-16)]. (ang.).
  11. UK Top 40 Chart Archive, British Singles & Album Charts. everyhit.com. [dostęp 2010-06-20]. (ang.).
  12. Leah Greenblatt: Do You Copy?. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  13. NME’s Albums And Singles Of ‘06. Stereogum. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  14. The Top 50 Albums of 2006. Rolling Stone. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  15. The 40 Best Albums of 2006. Spin. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  16. Yeah Yeah Yeahs to release new EP. NME. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  17. Dave Maher: Yeah Yeah Yeahs to Release New EP of Old Songs. Pitchfork Media. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  18. Tom Breihan: New Yeah Yeah Yeahs Album: It's Blitz. Pitchfork Media. [dostęp 2012-05-21]. (ang.).
  19. Yeah Yeah Yeahs to release album early due to leak. NME. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  20. The 40 Best Albums of 2009. Spin. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  21. 50 Best Albums Of 2009. NME. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  22. 50 Best Tracks Of 2009. NME. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  23. The 20 Best Songs of 2009. Spin. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  24. Condé Nast, Yeah Yeah Yeahs: Mosquito, Pitchfork [dostęp 2023-04-02] (ang.).
  25. Shaad D'Souza, Yeah Yeah Yeahs: Cool It Down review – white-hot tracks crackle and seethe, „The Guardian”, 30 września 2022, ISSN 0261-3077 [dostęp 2023-04-02] (ang.).
  26. Erica Campbell, Yeah Yeah Yeahs – ‘Cool It Down’ review: a triumphant, rewarding return, NME, 28 września 2022 [dostęp 2023-04-02] (ang.).
  27. Christian Cieślak, Dzikie rządze w dziko płonącym świecie. Yeah Yeah Yeahs – Cool It Down, 2022 (recenzja), All About Music, 6 października 2022 [dostęp 2023-04-02] (pol.).
  28. Cool It Down by Yeah Yeah Yeahs. [dostęp 2023-04-02].
  29. For All the Rock in China. The New York Times. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  30. Yeah Yeah Yeahs' Karen O Tackles Folk Music, Porn. MTV. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  31. New Karen O – “Highway 61 Revisited” (Stereogum Premiere). Stereogum. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  32. Kasia Galazka: Karen O is Where the Wild Things Are. Paste Magazine. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj