Yvon Petra

tenisista francuski

Yvon François Marie Petra (ur. 8 marca 1916 w Chợ Lớn, Indochiny, zm. 12 września 1984 w Paryżu) – francuski tenisista, pierwszy powojenny zwycięzca Wimbledonu w grze pojedynczej, reprezentant w Pucharze Davisa, członek Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[1].

Yvon Petra
Ilustracja
Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

8 marca 1916
Chợ Lớn

Data i miejsce śmierci

12 września 1984
Paryż

Gra

praworęczna, jednoręczny backhand

Status profesjonalny

1935

Zakończenie kariery

1955

Gra pojedyncza
Roland Garros

SF (1946)

Wimbledon

W (1946)

US Open

4R (1936–1938)

Gra podwójna
Roland Garros

W (1938, 1946)

Urodzony w Indochinach (obecnie Wietnam), w dzisiejszej chińskiej dzielnicy Ho Chi Minh, tam też nauczył się grać w tenisa. Po powrocie do Francji występy tenisowe łączył z pracą barmana.

Kariera tenisowa

edytuj

Pierwsze znaczące sukcesy odniósł w 1937 roku w grze mieszanej. Partnerując Simone Mathieu wygrał mistrzostwa Francji (obecnie French Open) i był w finale Wimbledonu (porażka z Donem Budge'm i Alice Marble), z Sylvią Henrotin był w finale mistrzostw USA (obecnie US Open) (porażka z Budge'm i Sarah Palfrey Cooke). Rok później wygrał grę podwójną na mistrzostwach Francji w parze z Bernardem Destremau, po finałowym zwycięstwie nad czołową wówczas parą Don Budge–Gene Mako.

Ciężko ranny na froncie II wojny światowej, trafił do obozu jenieckiego, gdzie ledwie uniknął amputacji nogi. Wyszedł z obozu w 1942 roku. Wkrótce powrócił do tenisa – nie było zakazów uprawiania sportu w okupowanej przez Niemców Francji. Zdobył kilka nieoficjalnych tytułów mistrza Francji w czasie wojny, zarówno w singlu, jak i deblu.

W 1946 roku osiągnął największy sukces w karierze. Został pierwszym powojennym mistrzem Wimbledonu po pokonaniu w finale Geoffa Browna. Petra przeszedł do historii nie tylko jako pierwszy triumfator Wimbledonu po wojnie, ale i jako ostatni mistrz grający w długich spodniach.

W sezonie 1946 wyjątkowo Wimbledon poprzedzał w kalendarzu turniejowym mistrzostwa Francji. W Paryżu Petra doszedł do półfinału, gdzie przegrał z Marcelem Bernardem. Ci dwaj Francuzi stworzyli natomiast zwycięską parę deblową i w finale gry podwójnej pokonali Enrique Moreę i Pancho Segurę.

W latach 1937–1947, z przerwą wojenną, reprezentował Francję w Pucharze Davisa. Mimo gry w tym okresie kilku dobrych tenisistów Francja nie nawiązała do tradycji słynnych „Czterech Muszkieterów Tenisa”.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

edytuj

Gra pojedyncza (1–0)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 1946 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Geoff Brown 6:2, 6:4, 7:9, 5:7, 6:4

Gra podwójna (2–0)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1936 French Championships, Paryż Ceglana   Bernard Destremau   Don Budge
  Gene Mako
3:6, 6:3, 9:7, 6:1
Zwycięzca 2. 1946 French Championships, Paryż Ceglana   Marcel Bernard   Enrique Morea
  Pancho Segura
7:5, 6:3, 0:6, 1:6, 10:8

Gra mieszana (1–2)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1937 French Championships, Paryż Ceglana   Simone Mathieu   Marie Luise Horn
  Roland Journu
7:5, 7:5
Finalista 1. 1937 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Simone Mathieu   Alice Marble
  Don Budge
4:6, 1:6
Finalista 2. 1937 U.S. National Championships, Forest Hills Trawiasta   Sylvie Jung Henrotin   Sarah Palfrey Cooke
  Don Budge
2:6, 10:8, 0:6

Przypisy

edytuj
  1. Sylwetka na stronie Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy. tennisfame.com. [dostęp 2016-07-18]. (ang.).

Bibliografia

edytuj