Wikipedia

Zabytkowe wioski regionów Shirakawa-gō i Gokayama

Zabytkowe wioski regionów Shirakawa-gō i Gokayama (jap. 白川郷・五箇山の合掌造り集落 Shirakawa-gō・Gokayama no gasshō-zukuri shūraku) – dwa sąsiadujące ze sobą regiony o nazwach: Shirakawa-gō (prefektura Gifu) i Gokayama (prefektura Toyama) leżące w górach wzdłuż doliny rzeki rzeki Shō (Shō-gawa). W 1995 roku trzy wioski tych regionów zostały wpisane łącznie na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod numerem 734, ze względu na tradycyjne, całkowicie odmienne od pozostałych regionów kraju budownictwo drewnianych chat w stylu gasshō-zukuri, z których niektóre mają ponad 250 lat[1].

Zabytkowe wioski regionów
Shirakawa-gō i Gokayama[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Ogimachi, Shirakawa-gō
Państwo

 Japonia

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

IV, V

Numer ref.

734

Region[b]

Azja i Pacyfik

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1995
na 19. sesji

Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zabytkowe wioski regionówShirakawa-gō i Gokayama”
Ziemia36°24′00″N 136°53′00″E/36,400000 136,883333
  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Te trzy wioski to: Ogimachi w regionie Shirakawa-gō oraz Ainokura i Suganuma w regionie Gokayama[1].

Opis edytuj

Ogimachi jest największą wioską i główną atrakcją regionu Shirakawa-gō. Kilkanaście gospodarstw funkcjonuje jako minshuku (rodzinne kwatery), oferując noclegi i wyżywienie[2].

Region Gokayama jest trudniej dostępny. Najładniejsze wioski to właśnie Suganuma i Ainokura. Są one mniej rozwinięte i mniej zatłoczone niż te w Shirakawa-gō. Suganuma, jedna z głównych atrakcji Gokayamy, składa się z dwóch obszarów, Suganuma Village i Gokayama Gasshō no Sato. Są one połączone tunelem. Wiele chat w Gokayama Gasshō no Sato przeniesiono z innych miejsc, aby uchronić je przed zniszczeniem. Obecnie nikt w nich nie mieszka. Są używane przez grupy szkolne, które mogą zostać na noc, poznając tradycyjne życie wsi[3].

W Suganuma stworzono dwa niewielkie muzea: Saletra Museum i Folk Museum. W pierwszym z nich pokazana jest historia, narzędzia i proces wytwarzania saletry, składnika prochu strzelniczego. W drugim natomiast zebrano narzędzia i artykuły gospodarstwa domowego używane w życiu codziennym. Wśród eksponowanych obiektów znajdują się m.in.: narzędzia służące do uprawy roli, hodowli jedwabników i wyrobu papieru washi[3].

Ainokura jest najbardziej odległą wioską w regionie Gokayama. Jest tam ok. 20 gospodarstw. Wiele z nich pozostaje prywatnymi domostwami, kilka zostało przekształconych w restauracje, muzea i minshuku. Wieś zachowała wiele ze swojej tradycyjnej kultury. Widać to w tańcach i muzyce ludowej, w których wykorzystuje się wiele tradycyjnych instrumentów, charakterystycznych dla tego obszaru, jak sasara, złożona z ponad stu drewnianych kleszczyków połączonych ze sobą, jest symbolem regionu i popularną pamiątką[4].

Gasshō-zukuri edytuj

Drewniane domy w Shirakawa-gō i Gokayama są zbudowane w stylu architektonicznym zwanym gasshō-zukuri. Jest to tradycyjny styl architektury z wysokim, krytym strzechą, stromym dachem o trójkątnej ramie, rozwijanym przez pokolenia tak, aby wytrzymywał bardzo obfite ilości śniegu, które w tym regionie są regułą. Nagromadzony śnieg może osiągnąć wysokość 200 cm lub więcej, a największe odnotowane opady śniegu wyniosły 4,5 m[5][6][7].

Domy są 3-4 piętrowe, znacznie większe od typowych domów japońskich. Górne piętra były zwykle wykorzystywane do hodowli jedwabników, a pomieszczenia najniższe do produkcji saletry, surowca do wyrobu prochu. Był to ważny przemysł regionu w okresie Edo. Produkcja saletry ustała w XIX wieku, lecz hodowla jedwabników trwała do lat 70. XX wieku.

Galeria edytuj

  •  
    Dom w Gokayama (2019)
  •  
    Muzeum i minshuku w tradycyjnym domu regionu Gokayama, prefektura Toyama (2019)
  •  
    Zima w wiosce Shirakawa, region Shirakawa-gō, prefektura Gifu (2018)
  •  
    Wieś Suganuma, Gokayama, zimą
  •  
    Konstrukcja wewnętrzna dachu

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Historic Villages of Shirakawa-go and Gokayama. UNESCO World Heritage Centre, 2022. [dostęp 2022-06-26]. (ang.).
  2. ↑ Ogimachi Village. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-06-27]. (ang.).
  3. ↑ a b Suganuma Village. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-06-27]. (ang.).
  4. ↑ Ainokura Village. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-06-27]. (ang.).
  5. ↑ Briefly about Shirakawa-go. Shirakawa-go Tourist Association. [dostęp 2022-06-27]. (ang.).
  6. ↑ Kenkyusha's New Japanese English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 318. ISBN 4-7674-2015-6.
  7. ↑ 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co., Ltd., 2018, s. 277. ISBN 978-4-385-13107-8.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zabytkowe_wioski_regionów_Shirakawa-gō_i_Gokayama&oldid=67474825”