Zadnia Bednarzowa Turnia
Zadnia Bednarzowa Turnia (niem. Hinterer Bednarz-Turm, słow. Zadná Bednárova veža, węg. Hátsó-Bednarz-torony[2]) – turnia w Grani Hrubego w słowackiej części Tatr Wysokich[3]. Według najnowszych pomiarów lidarowych ma wysokość 2358 m[1]. Wcześniej podawano wysokości 2354 m[4], ok. 2340 m[5]. Od Skrajnej Teriańskiej Turni oddzielona jest wybitnym siodłem Teriańskiej Przełęczy Niżniej[3], a od zachodu sąsiaduje z Bednarzową Kopką oddzieloną od niej Bednarzowymi Wrótkami[5].
 Widok od północy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2358[1] m n.p.m. |
| Wybitność |
26 m |
| Pierwsze wejście |
3 sierpnia 1905 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′27,3″N 20°00′58,5″E/49,174250 20,016250
| |
Sama turnia jest dosyć rozłożysta, a w jej północno-zachodniej grani znajduje się charakterystyczny garb o dwóch rogach[3]. Otrzymał on w przewodniku Władysława Cywińskiego własną nazwę – Bednarzowa Kopka. W stronę Doliny Hlińskiej Zadnia Bednarzowa Turnia opada wysoką północno-wschodnią ścianą z grzędą. Ściana ta ma około 530 m wysokości i stanowi dość duże taternickie wyzwanie. Jej podstawa ma szerokość około 200 m i znajduje się pomiędzy Teriańską Zatoką i Bednarzową Zatoką. Dolna część ściany jest silnie zatrawiona, w środkowej jest pas urwisk o wysokości około 50 m, górna ma budowę płytową. Najtrudniejszy do przejścia jest środkowy pas urwisk[5].
Zadnia Bednarzowa Turnia jest dziesiątą turnią w grani od strony Hrubego Wierchu, wysuniętą najdalej na południowy wschód z trzech Bednarzowych Turni – pozostałymi są Pośrednia Bednarzowa Turnia i Skrajna Bednarzowa Turnia. Ich nazwy upamiętniają Wojciecha Bednarza – przewodnika zasłużonego dla poznania masywu Hrubego Wierchu, który razem z Ksawerym Gnoińskim dokonał pierwszego wejścia na Pośrednią Bednarzową Turnię. Nazwy te wprowadził do tatrzańskiego nazewnictwa Witold Henryk Paryski w 8 tomie przewodnika wspinaczkowego[5].
Taternictwo edytuj
Pierwsze wejście na Zadnią Bednarzową Turnię: Włodzimierz Boldireff i Stanisław Porębski, 3 sierpnia 1905 r.[3]. Turnia nie jest dostępna żadnymi znakowanymi szlakami turystycznymi. Jest w niej kilka dróg wspinaczkowych, ale obecnie dozwolone jest tylko przejście granią lub wspinaczka od strony Doliny Hlińskiej. Niewcyrka jest obszarem ochrony ścisłej TANAP-u z zakazem wstępu[5].
- Południowo-zachodnim zboczem; 0 w skali tatrzańskiej, czas przejścia 1 godz.
- Prawą częścią północno-wschodniej ściany; V, 5 godz.
- Środkiem północno-wschodniej ściany; IV-V, miejsce VI, 5 godz.
- Północno-wschodnią grzędą; IV, 5 godz.[5]
-
Widok z Zaworów -
Widok z Krywania -
Widok z Kolistej Turni
Przypisy edytuj
- ↑ a b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 138. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b c d e f Władysław Cywiński, Grań Hrubego. Przewodnik szczegółowy, tom 14, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 978-83-7104-039-9.