Zadora (herb szlachecki)
Zadora (Budziszyn, Flamen, Flamma, Płomień, Płomieńczyk) – polski herb szlachecki.
| ||
| ||
| Typ herbu | herb szlachecki | |
| Alternatywne nazwy | Budziszyn, Flamen, Flamma, Płomień, Płomieńczyk | |
| Pierwsza wzmianka | 1399 (pieczęć), 1413 (zapis) | |
Opis herbuEdytuj
W polu błękitnym lwia głowa srebrna ziejąca czerwonym płomieniem.
Herb blazonuje się także W polu błękitnym lwia głowa srebrna z pięcioma językami.
Klejnot: samo godło.
Labry: błękitne podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmiankiEdytuj
Herb z XII wieku. Wizerunek pieczętny 1399 (Zbigniew z Brzezia). W wyniku Unii horodelskiej w 1413 przeniesiony został na Litwę. Herb przyjął Jawnuta Wolimuntowicz – wojewoda trocki, którego adoptował Zbigniew z Brzezia – marszałek koronny[1]
Herb został przedstawiony wśród innych polskich herbów w Herbarzu Złotego Runa z lat 1433-1435.
HerbowniEdytuj
Lista nazwisk rodów szlacheckich pieczętujacych się herbem Zadora pochodzi z Herbarza polskiego Tadeusza Gajla[2]. Jest to dotychczas najpełniejsza lista herbownych, uzupełniana ciągle przez autora przy kolejnych wydaniach Herbarza.
Alantsy, Andruszkiewicz, Antochowicz, Antochowski.
Bakiewicz, Bakium, Balcerowski, Balicki, Bartosz, Bartoszewicz, Bartoszewski, Bąk, Bąklanckoroński, Bicharu, Bichowski, Borch, Borchowski, Borek, Borski, Brand, Brochowski, Brohomir, Burski, Bychowski.
Chrząstkowski, Chrząstowski, Ciecharzewski, Ciemiński, Ciesielski, Cimiński, Ciszewski, Ciszkiewicz, Cywuński.
Delikowski, Dobczyński, Dołholewski, Dowgiałło, Dowgiało.
Gliszczyński, Gorlicki, Grabowski.
Hauntal, Hawnul, Hawnulewicz, Hawrykowicz [3], Hołowczyc.
Janowicz, Janowski, Janutowicz, Jaromirski, Jaszkowski, Jaśkowski, Jawno, Jawnuta.
Karwacian, Karwacjan, Karwaczian, Karwowski, Kazirod, Kiezgajło, Kiezgayło, Konarski, Kraszewski, Krentowski, Krzeczowski, Krzentowski, Krzetowski, Krzętowski, Kurowski.
Lanckoroński, Langert, Langierd, Lechnicki, Lenartowicz, Lenc, Lenczewski, Lenczowski, Leniec, Leniecki, Lichnicki, Lipiński, Lubomelski,Łączkowski.
Maczczeński, Maczyński, Majewski, Marszałkkiewicz, Marszałkowicz, Mączyński, Miączyński, Moczygęba.
Narbut, Narbutowicz, Narbutt, Niwicki, Paczkowski, Paskucki, Paskudzki, Paszewicz, Paszkiewicz, Paszkowicz, Paszkowski, Paszkudzki, Piasecki, Pigatz, Pirochowski, Płatuść, Płuksna, Płuksnia, Płuksnio, Prądzyński, Prondzyński, Przecławski.
Rosperski, Rospierski, Roszecki, Roszocki, Rozperski, Rusakowski, Rusocki, Russakowski, Russecki, Russocki, Russowski, Rwocki, Samotyja, Siekierzyński, Skurat, Skuratowicz, Skwarzyński, Sobieski, Stołtonos, Stryk, Strykowski, Stryszka, Strzyszka, Strzyżewski, Suchorzewski, Szpakowski, Szwejcer.
Świrski.
Walter, Więcborski, Włodzisławski, Wodzisławski, Wojakowski, Wojciszewski, Wojeński, Wolimuntowicz, Wrzescz, Wrzeszcz.
Zadora, Zadorski, Zadroski, Załuszewski, Zawisza, Zimiński, Zimmermann, Zuzelski.
Zużelski, Żychliński, Życieński, Życiński, Żyniecki
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Kutrzeba i Semkowicz 1932 ↓, s. 50 i nast..
- ↑ Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007, s. 406-539. ISBN 978-83-60597-10-1.
- ↑ Dźmitry Matviejčyk: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 4. Miensk: Беларусь, 2016, s. 293-296. ISBN 978-985-01-1175-3. (biał.) (pol.)
BibliografiaEdytuj
- Stanisław Kutrzeba, Władysław Aleksander Semkowicz: Akta unji Polski z Litwą, 1385-1791. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1932. [dostęp 2015-01-03]. (pol.)Sprawdź autora:2.