Zagubione dni
Zagubione dni (ang. Random Harvest) – amerykański film z 1942 roku w reżyserii Mervyna LeRoya.
Gatunek |
melodramatyczny |
---|---|
Rok produkcji |
1942 |
Data premiery |
17 grudnia 1942 |
Kraj produkcji | |
Język |
angielski |
Czas trwania |
121 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Produkcja | |
Wytwórnia | |
Dystrybucja |
Fabuła
edytujFilm opowiada o losach pana Rainiera (Ronald Colman), który utraciwszy pamięć po urazie nerwowym, poszukuje swojej tożsamości z użyciem ważnego rekwizytu (łączącego różne wątki akcji), którym jest znaleziony w kieszeni tajemniczy klucz[1].
Obsada
edytuj- Ronald Colman jako Charles Rainier/"Smithy"
- Greer Garson jako "Paula Ridgeway"/Margaret Hanson
- Philip Dorn jako doktor Jonathan Benet
- Susan Peters jako Kitty Chilcet
- Henry Travers jako doktor Sims
- Reginald Owen jako Biffer
- Bramwell Fletcher jako Harrison
- Rhys Williams jako Sam
- Una O'Connor jako właścicielka sklepu
- Aubrey Mather jako Sheldon
- Margaret Wycherly jako pani Deventer
- Arthur Margetson jako Chetwynd Rainier
- Melville Cooper jako George Rainier
- Alan Napier jako Julian Rainier
- Jill Esmond jako Lydia Rainier
- Ivan F. Simpson jako wikary
- Ann Richards jako Bridget
- Norma Varden jako Julia
- Marie De Becker jako żona wikarego
- Charles Waldron jako pan Lloyd
- Elisabeth Risdon jako pani Lloyd
- Clifford Severn jako Albert (niewymieniony w czołówce)
Nagrody i nominacje
edytujNazwa nagrody | Wygrane | Nominacje |
---|---|---|
Oscar | bez rezultatu | 1943 Najlepszy film wytwórnia Metro-Goldwyn-Mayer Najlepszy aktor pierwszoplanowy Ronald Colman Najlepsza aktorka drugoplanowa Susan Peters Najlepszy reżyser Mervyn LeRoy Najlepsza muzyka w dramacie lub komedii Herbert Stothart Najlepsza scenografia - filmy czarno-białe Cedric Gibbons, Edwin B. Willis, Jack D. Moore, Randall Duell Najlepszy scenariusz Arthur Wimperis, Claudine West, George Froeschel[2][3] |
Wyróżnienia
edytujRok wyróżnienia | Amerykański Instytut Filmowy | Miejsce |
---|---|---|
2002 | Lista 100 najlepszych amerykańskich melodramatów wszech czasów | 36. miejsce[4][3] |
Odbiór
edytujJan Józef Szczepański stwierdził, że nie uważa tego filmu za dobry. Według niego nie ma w nim niczego, co by na lata utkwiło w pamięci, niczego co by wyraźnie irytowało, niczego co by mogło obudzić prawdziwy zachwyt (z wyjątkiem oczywiście pełnej wdzięku Greer Garson). Rola Ronalda Colmana, który odtwarza głównego bohatera, została potraktowana płytko, z wyjątkiem interesująco odtworzonego zagrania człowieka dotkniętego ciężkim urazem nerwowym. Perypetie duchowe ukazano powierzchownie, nawet kwestia utraty dziecka nie budzi żadnych refleksji[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Jan Józef Szczepański, Zagubione dni, w: Tygodnik Powszechny, nr 27(172)/1948, s. 11
- ↑ wyniki 15. ceremonii rozdania Oscarów
- ↑ a b Zagubione dni na filmweb - zakładka nagrody
- ↑ American Film Institute [online], afi.com [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-19] .
Bibliografia
edytuj- Zagubione Dni w bazie Filmweb
- Zagubione Dni w bazie IMDb (ang.)