Zajazd Prowansalski
Zajazd Prowansalski (malt. Berġa ta’ Provenza, ang. Auberge de Provence) – jest jednym z ośmiu, zbudowanych na terenie Valletty, miejsc zamieszkania rycerzy zakonnych kawalerów maltańskich zajazdów z tzw. langues (grup językowych). Został zbudowany dla rycerzy z Prowansji[1][2].
 nr rej. 01135
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Triq ir-Republika |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Kondygnacje |
3 |
| Rozpoczęcie budowy |
1574[1] |
| Pierwszy właściciel | |
| Obecny właściciel |
Rząd Malty |
Położenie na mapie Malty  | |
Położenie na mapie Morza Śródziemnego  | |
 35°53′51,0″N 14°30′40,5″E/35,897500 14,511250
| |
Zajazd Prowansalski jest położony przy ulicy Triq ir-Republika, w sąsiedztwie kościoła św. Franciszka z Asyżu[3] oraz kościoła św. Barbary[4].
Historia edytuj
Budynek został zaprojektowany przez Girolama Cassara, maltańskiego architekta i inżyniera wojskowego, który w okresie od lat 60. do 80. XVI wieku zaprojektował oraz nadzorował budowę kilkudziesięciu najważniejszych budynków w stolicy Malty m.in. Pałac Wielkiego Mistrza, konkatedrę świętego Jana oraz Verdala Palace w Siġġiewi[5]. Jego budowę zakończono w 1571 lub na przełomie 1574/1575 roku. W 1638 roku budynek został gruntownie przebudowany i rozbudowany. Dziewięć kwadratowych pokoi oraz wejście do budynku są śladami tej przebudowy[3]. Zajazd służył zakonowi do momentu francuskiej okupacji Malty w roku 1798, kiedy to został przejęty przez wojska Napoleona i stał opuszczony przez dwa lata. W 1800 roku po zajęciu wyspy przez Brytyjczyków obiekt pełnił różne funkcje, był m.in. hotelem i koszarami wojskowymi. W 1826 roku część budynku została przekazana nowo utworzonemu The Malta Union Club skupiającego oficerów i cywilów służących na Malcie[6]. W czasie II wojny światowej nie uległ większym uszkodzeniom. Szczególnie warty uwagi jest zachowany w oryginalnym stanie, położony na pierwszym piętrze, wielki salon, który służył jako refektarz i miejsce spotkań rycerzy. Jego sufit zdobiony jest malowidłami oraz kasetonami sufitowymi.
Od 1955 roku budynek jest siedzibą otworzonego w 1958 roku National Museum of Archaeology Malty[7]. Muzeum zostało oficjalnie otwarte w styczniu 1958 roku przez minister edukacji, panią Agathę Barbarę[8]. Obiekt został wpisany na listę National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands pod numerem 01135[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Auberge de Provence. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-20]. (ang.).
- ↑ Praca zbiorowa: Malta. Warszawa: Mediaprofil Sp. z o.o., 2006, s. 154, seria: „Podróże marzeń”. ISBN 83-60174-18-0.
- ↑ a b the auberge de provence. Angelfire.com. [dostęp 2014-12-20]. (ang.).
- ↑ Church of St. Barbara. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2015-02-21]. (ang.).
- ↑ the maltese architect gerolamo cassar. Angelfire.com. [dostęp 2014-12-20]. (ang.).
- ↑ The Malta Union Club History. The Malta Union Club. [dostęp 2014-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-25)]. (ang.).
- ↑ National Museum of Archaeology. Heritage Malta. [dostęp 2014-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-17)]. (ang.).
- ↑ Auberges in Valletta, Auberge De Provence. Maltese History @ Heritage. [dostęp 2014-12-20]. (ang.).