Zakład przyrodoleczniczy „Wojciech”
Zakład przyrodoleczniczy „Wojciech” (niem. Marienbad[1])– zakład przyrodoleczniczy w Lądku-Zdroju, wzniesiony w 1680, przebudowany w latach 1878–1880 w stylu neobarokowym; najokazalszy i najstarszy obiekt balneologiczny w uzdrowisku w Lądku-Zdroju.
 nr rej. 558/1986 z 22 grudnia 1971
| |
 Widok od południowego zachodu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
pl. Mariański 13 |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Hermann Voelkel |
| Kondygnacje |
2 |
| Rozpoczęcie budowy |
1678 r. |
| Ukończenie budowy |
1680 r. |
| Ważniejsze przebudowy |
1878-1880 r. |
Położenie na mapie Lądku-Zdroju  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
Położenie na mapie gminy Lądek-Zdrój  | |
 50°20′37,71″N 16°53′18,74″E/50,343808 16,888539
| |
Historia edytuj
Budowla została wzniesiona w latach 1678–1680, pierwotnie nazwano ją Marienbad[2]. Wzorem dla budowniczych była łaźnia turecka w Budzie"[3]. W latach 1878-1880 obiekt został przebudowany w stylu neobarokowym[2]. Od roku 1974 do 1998. budowla była wielokrotnie restaurowana i remontowana[3]. Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 22 grudnia 1971 roku obiekt został wpisany do rejestru zabytków[4].
Jednym z gości zakładu był król pruski Fryderyk II, który od 5 do 24 sierpnia 1765 roku leczył się tam, biorąc kąpiele w wodzie ze źródła[3]. Poza nim w „Wojciechu” bywało wiele innych znanych osób, między innymi: książę Antoni Henryk Radziwiłł, prezydent USA John Quincy Adams, Oskar Kolberg, Iwan Turgieniew, Józef Cyrankiewicz Władysław Gomułka[5] i Lech Wałęsa[6].
Architektura edytuj
Zakład to obiekt dwukondygnacyjny, wzniesiony na planie koła i posiadający cztery ryzality wejściowe[2]. Ryzality są akcentowane frontonami, przerwanymi portykami wgłębnymi lub arkadowymi podcieniami. Front ozdobiony herbem Lądka-Zdroju[7]. Wszystkie elewacje posiadają bogate podziały pilastrami[2]. Wnętrze jest nakryte centralną kopułą, zwieńczoną wysoką latarnią z parami kolumn, które podtrzymują mniejszą kopułę z lukarnami[2]. Wnętrze utrzymane jest w stylu łaźni tureckiej[8]. Wewnątrz budynku znajduje się źródło „Wojciech”, zasilające także basen[3]. Na parterze obiektu odbywają się fizykoterapie oparte na wodzie mineralnej takie jak kąpiele perełkowe, natryski, wirówki i inne zabiegi balneologicznych, również z wykorzystaniem borowiny[9]. Na piętrze budynku urządzona jest pijalnia wód mineralnych i hotel z 47 miejscami noclegowymi w 23 pokojach[3].
Galeria edytuj
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Lądek-Zdrój [online], Dolny Śląsk, 17 lipca 2017 [dostęp 2024-02-04] (ang.).
- ↑ a b c d e Józef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, s. 178. ISBN 83-213-4366-X.
- ↑ a b c d e Wratislaviae Amici. [dostęp 2014-05-01].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2013-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Marek Perzyński: Lądek Zdrój. Wrocław: Wrocławski Dom Wydawniczy, 2005, s. 34. ISBN 83-921271-0-2.
- ↑ Lech Wałęsa przebywa na kuracji w Lądku-Zdroju. [dostęp 2020-09-22].
- ↑ Dom zdrojowy Wojciech. [dostęp 2024-03-26].
- ↑ Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 16. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo PTTK "Kraj", 1993, s. 175. ISBN 83-85773-06-1.
- ↑ Uzdrowisko Lądek-Długopole S.A.. [dostęp 2014-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-05)].
Bibliografia edytuj
- Józef Pilch, Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, ISBN 83-213-4366-X, OCLC 69480077.
- Marek Staffa (redakcja), "Słownik geografii turystycznej Sudetów", tom 16, Warszawa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", 1993, ISBN 83-7005-341-6.
- Marek Perzyński, Lądek Zdrój, Wrocław: Wrocławski Dom Wydawniczy, 2005, ISBN 83-921271-0-2, OCLC 749469310.