Zakon Hermesa

Zakon Hermesa – fikcyjne stowarzyszenie magów z gry fabularnej Ars Magica oraz Tradycja z gry fabularnej Mag: Wstąpienie. Magia tych czarowników od samego początku związana była z zaklinaniem słów, co dawało im władzę nad rzeczami materialnymi oraz światem idei. W Ars Magice istota tej magii opiera się na inkantacjach i gestach, które mają na celu zgromadzenie i nadanie odpowiedniej formy zgromadzonej energii magicznej.

Historia

Starożytność

Przed odkryciem pisma wierzono, że nazwa rzeczy jest równoważna tej rzeczy, co więcej - zawiera w sobie jej prawdziwą naturę. Pismo umożliwiło ludziom niejako "łapanie" nazw i manipulowanie nimi, czyli manipulowanie istotą rzeczy. Była to czynność magiczna, a umiejętność pisania - jako święta - zarezerwowana była dla kapłanów bogów mądrości, takich jak egipski Tot.

To właśnie wśród tych kapłanów Sumeru i starożytnego Egiptu byli pierwsi magowie tradycji nazwanej później hermetyzmem. Dość szybko rozwinęli oni magię zamawiania imion rzeczy widzialnych, w przyzywanie imion rzeczy niewidzialnych - aniołów wyobrażających abstrakcyjne koncepcje.

Również ze świątyń bogów mądrości magowie ci wynieśli wiedzę o mowie gwiazd - astrologii. Kapłani, którzy zaobserwowali fakt pojawiania się Syriusza w czasie wylewów Nilu wyciągnęli wniosek, że w gwiazdach na niebie zapisany jest los życia na ziemi. Tak narodziła się idea "jako w Niebie tak i na Ziemi" z której powstało przeświadczenie o powiązaniu mikrokosmosu człowieka z makrokosmosem otaczającego go świata. Przeświadczenie to stało się podstawą magii sympatycznej

Ewolucja pisma z obrazkowego w sylabiczne a później alfabetyczne przyniosła dalszy rozwój myśli magicznej. Litery okazały się nader użyteczną metaforą pojęć abstrakcyjnych - było to kilkadziesiąt znaków, które same z siebie nie znaczyły zgoła nic, a jednak można je było ułożyć w nazwę każdej rzeczy, a więc panować nad całą rzeczywistością nie znając hieroglifów dla każdej rzeczy z osobna.

Dzięki literom myśliciele mogli wznieść się do krainy abstrakcyjnych idei, których cieniem, rozmyciem, kombinacją były słowa-rzeczy. Pierwszy doszedł do tego Platon w swej teorii realizmu, która stworzyła świecki paradygmat pozwalający kontrolować każdy aspekt rzeczywistości. Następnym krokiem było utożsamienie ideału z boskością - stąd na przełomie er narodziła się myśl gnostycka, wyrażona w II wieku n.e. w filozofii manichejskiej i neoplatońskiej. Do tych trendów gnostyckich hermetycy dodali alchemię, dodając do jej aspektu przemiany materii aspekt przemiany duszy alchemika.

Jednak ten ferment ideologiczny drugiego stulecia został wkrótce stłumiony. Rozwijające się chrześcijaństwo po początkowym flircie z gnostycyzmem zaczęło dążyć do ortodoksji w basenie Morza Śródziemnego. Niedługo potem upadło Imperium rzymskie, a zachodnia cywilizacja stoczyła się w ciemne wieki. Uczeni hermetycy rozpierzchli się, ustała wymiana idei, a poszczególni czarownicy pozamykali się w swych wieżach dla bezpieczeństwa i swobody studiowania z dala od wścibskiego Kościoła.

Od przyzywania demonów przez kapłanów Babilonii przez egipskich kapłanów odczytujących z gwiazd porę wylewów Nilu do dającej władzę nad światem pieczęci Salomona, był to złoty wiek dla Hermetyków. Położono wtedy podwaliny pod kanon hermetyzmu, napisano największe grimuary i stworzono najpotężniejsze talizmany. Nieznane są imiona wielkich magów, którzy odkryli całą tą wiedzę, dlatego zwykło się przypisywać ją jednemu oświeconemu mistrzowi, Hermesowi Trzykroć Wielkiemu.

Zakon Hermesa

Ciemne wieki były czasem nie sprzyjającym rozwojowi myśli magicznej. Wraz z upadkiem Pax Romana upadły centra myśli filozoficznej, ustała komunikacja między magami, zniszczone zostały największe biblioteki antycznego świata. Magowie walczyli o przetrwanie oraz między sobą, interesowało ich głównie wykrojenie sobie własnej domeny, która zabezpieczyłaby ich potrzeby materialne.

Sytuację zmieniła dopiero dwójka magów: Bonisagus i Trianoma. W roku 767 przekonali oni jedenastu innych największych magów owych czasów, by utworzyli sojusz, który zapewni im bezpieczeństwo i da warunki do rozwijania wiedzy magicznej. Tak narodził się Zakon Hermesa, u powstania złożony z 12 Domów.

Domy Hermesa

Każdy mag Zakonu Hermesa formalnie należy do jednego z Domów - stowarzyszeń podobnie myślących magów o podobnych paradygmatach i specjalizacji. Ilość, rozmiary i wpływ poszczególnych Domów zmieniał się znacząco w ciągu długiej historii Zakonu.

Domy założycielskie istniejące obecnie

Domy te zostały założone przez założycieli Zakonu i istnieją do dziś.

• Bonisagus

Mistrzowie teorii magii. W przeszłości zamykali się w swych wieżach by w spokoju prowadzić eksperymenty. Po nastaniu ery Rozumu nadal izolują się od świata, ale już w domenach umbralnych Tylko w ten sposób mogą obecnie uniknąć Paradoksu, który uderzyłby w ich zaawansowane magicznie eksperymenty.

• Flambeau

Studiują bojowe zastosowania magii. Ich korzenie sięgają zoroastrianizmu. Cechują ich najbardziej ekstremalne postawy w Zakonie Hermes - są uważani wręcz za fanatyków.

• Quaesitori

Początkowo nazywali się Guernicus od imienia swego założyciela. Występują jako sędziowie i prawodawcy Zakonu.

• Tytalus

Wyznają nietzeańską zasadę "co nas nie zabija to nas wzmacnia". Rozwijają się przez konflikty i pokonywanie wyzwań.

• Verditus

Twórcy magicznych artefaktów i talizmanów. Nie potrafią czynić magii bez narzędzi. W XVII wieku zdegradowani zostali do domu Ex Miscellanea, stali się znów niezależnym domem w 1999, kiedy to przygarnęli resztki z Domu Thig.

Nowo założone Domy

• Solificati

Organizacja alchemików założony w 1315. Ma długą historię aliansów i konfliktów z Zakonem. Od 1999 uznawana za pełnoprawny Dom.

• Shaea

Dom o egipskich korzeniach, ich magia jest silnie oparta na wierzeniach starożytnych Egipcjan. Skupia się na języku, komunikacji, edukacji i przepowiedniach. Prawie wyłącznie żeński.

• Fortunae

Założona w 1910 jako część Ex Miscellanea przez Hassama al-Jadidi ibnu Faridi. Uzyskał status pełnoprawnego Domu w 1936. Mistrzowie przeznaczenia, fortuny i interakcji społecznych. Wieszcze i chronomanci. Studiują głównie Gematrię, pitagorejską arytmozofię, numerologię, świętą geometrię i teorię chaosu. Przejęli od Domu Jerbiton funkcję rzecznika Zakonu Hermesa.

Ex Miscellena

Dom Ex Miscellanea nie jest Domem sensu stricto, jest raczej zbieraniną mniejszych stowarzyszeń hermetyków, zbyt słabych lub nielicznych, by stworzyć Dom.Założony w 817.

• Jerbiton

Dom założycielski. W Ex Miscellanea od XIII wieku. Zrzesza artystów, humanistów, filozofów i szlachtę.

• Merinita

Dom założycielski. W Ex Miscellanea od XIV wieku. Badacze Faerie.

• Criamon

Dom założycielski. W Ex Miscellanea od XVIII wieku, obecnie niemal wymarły. Prorocy i ekstatyczni wieszcze.

• Skopos

Stworzony w Ex Miscellanea w 2000. Bardzo mały (3 członków w 2002). Studiują fizykę kwantową, utrzymują zażyłe relacje z Synami Eteru. Większość ich magii ma związek z postrzeganiem.

• Hong Lei (Crimson Thunder)

Włączeni do Ex Miscellanea w 2000. Resztki ruchu chińskich czarowników Wu Lung. Praktykują rytuały konfucjańskie, wróżenie z Yijing i feng shui, a także inwokacje do duchów przodków i chińskich smoków.

• Ngoma

Włączeni do Ex Miscellanea w 2001. Wcześniej niezależna organizacja afrykańskich magów, która nie zgodziła się na włączenie jej do tradycji Mówców Marzeń. Niemal wyginęli do końca XVI stulecia. Rytualiści z południowej Afryki.

• Xaos

Włączeni do Ex Miscellanea w 2001. Resztki Domu Thig, które nie zostały wchłonięte przez Dom Verditius. Reprezentują umyślnie eklektyczne podejście do magii ceremonialnej. Praktycy magii chaosu, NLP oraz memetyki.

Bibliografia

• Tradition Book: Order of Hermes - ISBN 1-58846-413-X
• ScottS. Cohen ScottS., Blood Treachery, MichaelM. DiPesa, Clarkston, Ga.: White Wolf, 2000, ISBN 1-56504-409-6, OCLC 45013205 .brak strony (książka)