Zamek w Bausce

kompleks zamkowy (Bauska, Łotwa)
(Przekierowano z Zamek Bowski)

Zamek w Bausce (łot. Bauskas Pils, hist. pol. Zamek w Bowsku) – kompleks składający się z ruin zamku oraz późniejszego pałacu zlokalizowany w mieście Bauska na Łotwie. Zamek znajduje się na niewielkim wzgórzu w widłach rzek Niemenek i Musza w miejscu gdzie dają one początek Lelupie.

Zamek w Bausce
Ilustracja
Państwo

 Łotwa

Miejscowość

Bauska

Inwestor

Kawalerowie Mieczowi

Rozpoczęcie budowy

1443

Ukończenie budowy

XVI w.

Zniszczono

1706

Położenie na mapie Łotwy
Mapa konturowa Łotwy, blisko centrum na dole znajduje się ikonka zamku z wieżą z opisem „Zamek w Bausce”
Ziemia56°24′13″N 24°10′28″E/56,403611 24,174444
Strona internetowa

Historia edytuj

Budowę zamku inflancka gałąź zakonu krzyżackiego rozpoczęła w latach 1443–1456 za czasów mistrza krajowego Heidenreicha I. W różnym zakresie był rozbudowywany do końca XVI wieku. Zamek stanowił ostatnią fortecę wybudowaną przez zakon dla ochrony granic pomiędzy Liwonią i Litwą oraz w celu kontroli handlu pomiędzy Litwą i Rygą.

W latach 1561–1562 zamek stał się własnością arcybiskupa Rygi Wilhelma Hohenzollerna a po sekularyzacji zakonu krzyżackiego w Inflantach w 1562 zamek został siedzibą książąt Kurlandii i Semigalii, będących od 1562 roku lennikami króla Zygmunta Augusta. Pod koniec XVI wieku Gotthard Kettler przebudował i rozbudował zamek zamieniając go w ufortyfikowaną manierystyczną rezydencję. W 1587 książę przeniósł się na stałe do zamku, który od tej pory stanowił siedzibę księstwa aż do 1596, kiedy to zgodnie z wolą księcia Gottharda księstwo zostało podzielone pomiędzy jego synów Fryderyka i Wilhelma a siedzibę księstwa Semigalii przeniesiono do Mitawy.

Latem 1625 w trakcie wojny polsko-szwedzkiej zamek opanował Gustaw II Adolf dzięki zdrajcy, który poinformował o niebronionym oknie w piwnicy. Żołnierze szwedzcy wtargnęli do zamku i bez trudu go opanowali, gdyż garnizon liczył 30 osób (w tym 18 chorych)[1]. W czasie tego ataku starosta bowski Butler został zabity[1]. Do chwili zawarcia pokoju oliwskiego w 1660 zamek przechodził z rąk do rąk pomiędzy Polską i Szwecją, co potęgowało jego destrukcję. Ostatecznie w 1706 w czasie III wojny północnej zarówno zamek, jak i pałac zostały wysadzone i od tego czasu pozostając niezamieszkane popadały w ruinę.

Obecnie ze średniowiecznej siedziby zakonu kawalerów mieczowych pozostały ruiny, natomiast renesansowy pałac, którego odbudowę rozpoczęto w 1973, został w pełni odrestaurowany. W 1990 założono Muzeum Zamkowe, którego celem jest renowacja i konserwacja zabytku oraz jego udostępnianie turystom. Oprócz wystawy stałej poświęconej historii zamku zwiedzającym udostępniono zbiór pochodzący z wykopalisk archeologicznych obejmujący ok. 5500 artefaktów.


Przypisy edytuj

  1. a b Karol Łopatecki, Karol Łopatecki Poglądy Floriana Zebrzydowskiego dotyczące ufortyfikowania, obrony i poddania twierdz [online] [dostęp 2019-11-07] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj