|
Ten artykuł należy dopracować: |
Zapalenie tchawicy (łac. tracheitis) – choroba górnych dróg oddechowych, zazwyczaj o etiologii wirusowej[1]. Najczęstszymi drobnoustrojami są wirusy grypy, paragrypy, rhino, adeno, RS oraz rzadziej bakterie atypowe: Chlamydia pneumoniae oraz Mycoplasma pneumoniae[1]. W formie ostrej przebiega często z zapaleniem oskrzeli oraz krtani (pseudokrup)[1]. Zakażenie tchawicy może być wstępem do zapalenia oskrzeli. W postaci przewlekłej często ma wspólną etiologię i przebieg z przewlekłym zapaleniem gardła. Ostre zapalenie tchawicy zaczyna się nagle bólami za mostkiem, nasilającymi się przy głębokim oddychaniu oraz kaszlem, początkowo suchym i bolesnym, następnie przechodzącym w kaszel wilgotny. Schorzeniu mogą towarzyszyć inne objawy stanu zapalnego, takie jak stany podgorączkowe, osłabienie i złe samopoczucie.
Zapalenie tchawicy
tracheitis
|
Leczenie polega na zapewnieniu choremu powietrza właściwego do oddychania, a więc ciepłego, czystego i wilgotnego. Stosuje się inhalację z węglanu sodowego, olejków eterycznych lub ziół o działaniu ściągającym. Podaje się leki przeciwzapalne, w wyjątkowych przypadkach sulfonamidy. Ponieważ czynnikiem sprawczym najczęściej są wirusy, podawanie antybiotyków jest bardzo dyskusyjne[1].
Klasyfikacja ICD10
edytuj
kod ICD10 |
nazwa choroby
|
ICD-10: J04 |
Ostre zapalenie krtani i tchawicy
|
ICD-10: J04.1 |
Ostre zapalenie tchawicy
|
ICD-10: J04.2 |
Ostre zapalenie krtani i tchawicy
|
ICD-10: J37 |
Przewlekłe zapalenie krtani i tchawicy
|
ICD-10: J37.1 |
Przewlekłe zapalenie krtani i tchawicy
|
- ↑ a b c d Danuta Dzierżanowska: Antybiotykoterapia praktyczna. Bielsko-Biała: [Alfa]-Medica Press, 2008, s. 405-418. ISBN 978-83-7522-013-1.