Zapora inżynieryjna

Zapora inżynieryjna – specjalne urządzenie wraz z polami minowymi ustawionymi na dogodnych kierunkach (w dogodnych rejonach) działania przeciwnika w celu zahamowania, powstrzymania i zadania strat jego wojskom. Zapory tego rodzaju są stosowane w ścisłym powiązaniu z naturalnymi przeszkodami i osłaniane ogniem.

Zapora inżynieryjna

Podział zapór inżynieryjnych edytuj

Zapory inżynieryjne dzielą się:

Nasycenie zaporami inżynieryjnymi edytuj

Nasycenie zaporami inżynieryjnymi to określany ułamkiem dziesiętnym) wskaźnik inżynieryjno-taktyczny wskaźnik wyrażający się matematyczną zależnością łącznej długości zapór inżynieryjnych w stosunku do szerokości pozycji obronnej i konkretnym wskaźnikiem czołgodostępności[a] terenu. Standardem jest osiągnięcie w okresie przygotowania do obrony wskaźnika 0,8-1,0[2].
Nasycenie zaporami minowymi winno wynosić[3]:

  • w pasie sił przesłaniania lub na pozycji przedniej: 0,25– 0,3
  • w rejonie kluczowym obrony: 1,0–1,25
  • poza rejonem kluczowym obrony: 0,8–1,0

Polska edytuj

Najbardziej znaną zaporą inżynieryjną w Polsce są "zęby smoka" znajdujące się w Międzyrzeckim Rejonie Umocnionym MRU[4]. Innym mniej znanym miejscem gdzie jest zapora inżynieryjna z czasów II Wojny Światowej jest miejscowość Stryszów w województwie Małopolskim[5].

Uwagi edytuj

  1. Wskaźnik czołgodostępności terenu to szacowana wartość, która utożsamia niezakłóconą swobodą manewru wojsk w terenie[1].

Przypisy edytuj

  1. Krakowski (red.) 2014 ↓, s. 147.
  2. Krakowski (red.) 2014 ↓, s. 147–148.
  3. Krakowski (red.) 2014 ↓, s. 148.
  4. Wakacje 2022. Wyrusz w podróż lubuskim szlakiem historii [online], gorzow.wyborcza.pl, 2 sierpnia 2022 [dostęp 2023-06-22].
  5. Karina Płaszczyca, Tajemnica "bunkra" w Świnnej Porębie ostatecznie wyjaśniona. Czym więc jest ta budowla? [online], www.wadowice24.pl [dostęp 2023-06-22] (pol.).

Bibliografia edytuj