Zapora inżynieryjna

Zapora inżynieryjna – specjalne urządzenie wraz z polami minowymi ustawionymi na dogodnych kierunkach (w dogodnych rejonach) działania przeciwnika w celu zahamowania, powstrzymania i zadania strat jego wojskom. Zapory tego rodzaju są stosowane w ścisłym powiązaniu z naturalnymi przeszkodami i osłaniane ogniem.

Zapora inżynieryjna

Charakterystyka

Zapory inżynieryjne to środki inżynieryjne, obiekty i niszczenia, zbudowane lub zbudowane lub wykonane w terenie w celu zadania nieprzyjacielowi bezpośrednich strat lub zatrzymania ruchu i utrudnienia manewru, umożliwiając zniszczenie jego wojsk i sprzętu bojowego za pomocą ognia oraz kontrataków wojsk własnych.

Nasycenie zaporami inżynieryjnymi to określany ułamkiem dziesiętnym) wskaźnik inżynieryjno-taktyczny wskaźnik wyrażający się matematyczną zależnością łącznej długości zapór inżynieryjnych w stosunku do szerokości pozycji obronnej i konkretnym wskaźnikiem czołgodostępności terenu. Standardem jest osiągnięcie w okresie przygotowania do obrony wskaźnika 0,8-1,0.
Nasycenie zaporami minowymi winno wynosić:

• w pasie sił przesłaniania lub na pozycji przedniej: 0,25– 0,3
• w rejonie kluczowym obrony: 1,0–1,25
• poza rejonem kluczowym obrony: 0,8–1,0

Podział zapór inżynieryjnych

• ze względu na przeznaczenie:
  • zapora przeciwpancerna,
  • zapora przeciwpiechotna,
  • zapora przeciwtransportowa,
  • zapora przeciwdesantowa - służąca do powstrzymania desantu, może się składać z miny rzeczne i morskie, rozmaitego typu pali metalowych lub żelbetowych, zapór przeciwpiechotnych i przeciwpancernych
  • specjalnego przeznaczenia;
• ze względu na sposób wykonania i działania:
  • zapora minowa,
  • zapora fortyfikacyjna,
  • zapora elektryzowana.
• ze względu na oddziaływanie na przeciwnika:
  • zapory wybuchowe
    • pola minowe,
    • grupy min,
    • pojedyncze miny
    • fugasy
    • ładunki materiału wybuchowego
  • zapory bierne
    • rowy przeciwczołgowe,
    • skarpy
    • przeciwskarpy,
    • zawały leśne,
    • palisady,
    • barykady
    • jeże,
    • zapory przeciwdesantowe na przeszkodach wodnych,
  • zapory kombinowane (stanowią połączenie zapór biernych z zaporami wybuchowymi)

Bibliografia

• Wojciech Barański (zal.): Podręcznik żołnierza wojsk zmechanizowanych. Szkol. 591/78. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Główny Zarząd Szkolenia Bojowego, 1979.
• Ryszard Bochenek: 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07423-2.
• Krzysztof Krakowski (red.): Wskaźniki taktyczne wojsk lądowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-295-0.
• Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.