Wikipedia

Zaporoże (miasto)

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Zaporoże (ukr. Запоріжжя Zaporiżżia; do 1921 Aleksandrowsk) – miasto w południowo-wschodniej części Ukrainy, nad Dnieprem. Stolica obwodu zaporoskiego, licząca 762 tys. mieszkańców (2015). Miasto jest ważnym ośrodkiem przemysłowym, działa w nim wielka huta Zaporiżstal i duża fabryka samochodów – AwtoZAZ.

Zaporoże
Запоріжжя
Ilustracja
Ważne obiekty miasta
Herb Flaga
herb Zaporoża↗ flaga Zaporoża↗
Państwo  Ukraina
Obwód obwód zaporoski
Data założenia 1770[1]
Prawa miejskie 1806[1]
Burmistrz Wołodymyr Burjak
Powierzchnia 331[2] km²
Wysokość 86 m n.p.m.
Populacja (2015)
• liczba ludności
761 606
Nr kierunkowy (+380) 61(2)
Kod pocztowy 690xx
Tablice rejestracyjne 08, АР
Położenie na mapie obwodu zaporoskiego
Mapa lokalizacyjna obwodu zaporoskiego
Zaporoże
Zaporoże
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa lokalizacyjna Ukrainy
Zaporoże
Zaporoże
Ziemia47°50′N 35°10′E/47,833333 35,166667
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikisłownik Hasło w Wikisłowniku
Wikipodróże Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa
Portal Portal Ukraina

Wraz z okolicznymi osadami tworzy aglomerację Zaporoże. Jest to jedno z największych centrów administracyjnych, przemysłowych i kulturalnych na południu Ukrainy z zaawansowaną inżynierią mechaniczną, metalurgią żelaza i metali nieżelaznych, przemysłem chemicznym i budowlanym, port rzeczny i ważny węzeł kolejowy tranzytowy.[3]

HistoriaEdytuj

Początek miastu dała rosyjska twierdza do obrony przed najazdami Tatarów krymskich oraz Turków, zbudowana w 1770 r. Twierdza Aleksandrowska – część Linii dnieprowskiej. Twierdza Aleksandrowsk w 1806 r. uzyskała prawa miasta powiatowego[4], które stało się portem nad Dnieprem.

Na obrzeżach miasta znajdowały się liczne osiedla (kolonie) migrantów z Niemiec, którzy przybyli tam na zaproszenie Katarzyny II z 1787 roku. Byli to przeważnie mennonici, którzy uciekali przed prześladowaniami religijnymi we własnym kraju. Część mieszkańców takich kolonii mennonickich, jak Neuendorf, Einlage, Kronsweide, Osterwick, Rosental, Nieder-Chortitza czy Burwalde pochodziła z Prus Wschodnich, m.in. z okolic Gdańska, Grudziądza i Elbląga.

W Zaporożu do dzisiaj pozostały niektóre budynki mennonitów, jeden z najpiękniejszych to Mädchenschule, czyli Szkoła dla dziewcząt, budynek z elementami holenderskiego renesansu i późnego baroku[5], zbudowany w 1904 roku. Jego główna fasada jest bardzo podobna do budynków północnej Europy. Nauczyciel tej szkoły Piotr Buzuk w tym budynku w 1910 roku założył pierwszą w Imperium Rosyjskim organizację ekologiczną – Chortyckie Towarzystwo Ochrony Przyrody[6].

Od 1939 stolica obwodu, w latach 1941–1943 okupowane przez niemieckie wojska.

DemografiaEdytuj

Skład narodowościowy miasta na podstawie danych ze spisów powszechnych Imperium Rosyjskiego, Związku Radzieckiego i Ukrainy:

  1. Ukraińcy: 8101 (42,98%)
  2. Żydzi: 5248 (27,84%)
  3. Rosjanie: 4667 (24,76%)
  4. Niemcy: 370 (1,96%)
  5. Białorusini: 161 (0,85%)
  6. Polacy: 152 (0,81%)
  1. Ukraińcy: 26 387 (47,52%)
  2. Rosjanie: 14 472 (26,06%)
  3. Żydzi: 11 319 (20,38%)
  4. Niemcy: 1664 (3%)
  5. Polacy: 480 (0,86%)
  6. Białorusini: 368 (0,66%)
  7. Łotysze: 184 (0,33%)
  8. Ormianie: 124 (0,22%)
  9. Tatarzy: 116 (0,21%)
  10. Grecy: 65 (0,12%)
  1. Ukraińcy: 186 820 (64,58%)
  2. Rosjanie: 65 589 (22,67%)
  3. Żydzi: 22 631 (7,82%)
  4. Niemcy: 6861 (2,37%)
  5. Tatarzy: 2059 (0,71%)
  6. Białorusini: 1 797 (0,62%)
  1. Ukraińcy: 573 tys. (70,28%)
  2. Rosjanie: 207 tys. (25,39%)
  3. Białorusini: 5,5 tys. (0,67%)
  4. Bułgarzy: 3,6 tys. (0,44%)
  5. Żydzi: 3,4 tys. (0,42%)
  6. Gruzini: 3,11 tys. (0,38%)
  7. Ormianie: 3,08 tys. (0,38%)
  8. Tatarzy: 2,2 tys. (0,27%)
  9. Azerowie: 1,2 tys. (0,15%)
  10. Cyganie: 0,92 tys. (0,11%)
  11. Polacy: 0,78 tys. (0,1%)
  12. Niemcy: 0,76 tys. (0,09%)

DzielniceEdytuj

 
Konkatedra Boga Ojca Miłosiernego

Miasto Zaporoże podzielone jest na 7 rejonów (dzielnic). W tabeli podano nazwy i liczbę ludności poszczególnych rejonów, według stanu na 1 listopada 2013[10].

Nr Nazwa Liczba ludności w tys. osób
1 Oleksandriwskyj 69,8
2 Zawodśkyj 51,9
3 Kommunarśkyj 135,9
4 Dniprowskyj 137,9
5 Wozneseniwskyj 102,3
6 Chortyćkyj 117
7 Szewczenkiwśkyj 153

CiekawostkaEdytuj

 

W 1969 władze miasta Zaporoże nazwały jedną ze swoich ulic „Wrocławską”, władze Wrocławia uznały, że powinny uhonorować ukraińskie miasto w podobny sposób i fragment ulicy Sudeckiej – od Grabiszyńskiej do placu Powstańców Śląskich – przemianowały na ulicę Zaporoską. Liczy ona ok. 1,3 km długości.

Miasta partnerskieEdytuj

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b А. Івченко: Міста України. Київ: 1999, s. 94. ISBN 966-7085-56-2.
  2. ↑ Паспорт міста (ukr.). Запорізька міська влада. [dostęp 2014-01-05].
  3. ↑ {{{tytuł}}}, pidruchniki.com [dostęp 2019-11-25].
  4. ↑ З історії Олександрівська (ukr.). Запорізька обласна бібліотека. [dostęp 2018-02-05].
  5. ↑ Mädchenschule w Zaporożu (ros.). fotki.yandex.ru. [dostęp 2018-02-05].
  6. ↑ Запорожье: колонии меннонитов (ros.). varadej. [dostęp 2018-02-05].
  7. ↑ Демоскоп Weekly - Приложение. Справочник статистических показателей, demoscope.ru [dostęp 2017-11-27].
  8. ↑ Демоскоп Weekly - Приложение. Справочник статистических показателей, demoscope.ru [dostęp 2017-11-27].
  9. ↑ Демоскоп Weekly - Приложение. Справочник статистических показателей, demoscope.ru [dostęp 2017-11-27].
  10. ↑ Чисельність населення м.Запоріжжя на 1 листопада 2013 року (ukr.). Головне управління статистики у Запорізькій області. [dostęp 2014-01-05].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zaporoże_(miasto)&oldid=58088670”