Zasłona dymna
Zasłona dymna – chmura dymu stosowana w wojsku dla ukrycia jednostek lub stanowisk ogniowych, do sygnalizacji oraz utrudniania obserwacji terenu przeciwnikowi [1].



Charakterystyka
edytujMoże także służyć w celach ofensywnych do maskowania pozycji i utrudniania naprowadzania ognia podczas szturmu. Zasłony dymne powstają wskutek spalania substancji dymotwórczych i ich mieszanek (np. indygo, chloran potasu, azotan potasu, dekstryna, laktoza, auramina, rodamina, błękit metylenowy, oranż metylowy. Do stawiania zasłon dymnych stosuje się: (indywidualnie przez żołnierza) – świecę dymną lub granat dymny, a na masową skalę – agregaty dymotwórcze np. GD-1, GD-2 na ciężarówce Star 266, WDZ-80 do śmigłowców.
Podział
edytuj- Typy zasłon dymnych[2]
- zasłony maskujące
- zasłony oślepiające
- zasłony pozorne
W zależności od kierunku frontu[3]:
- zasłony czołowe
- zasłony skrzydłowe.
- zasłony tyłowe
W zależności od sposobu wykonania[4]:
- zasłony ruchome
- zasłony nieruchome
Przypisy
edytuj- ↑ EW 2007 ↓, s. II/546.
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 518.
- ↑ MEW 1971 ↓, s. III/603.
- ↑ ETW 1987 ↓, s. 837.
Bibliografia
edytuj- PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń. pod red. Marcina Kamlera. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 81. ISBN 83-01-13506-9.
- Andrzej Krupa (red.): Encyklopedia wojskowa. Dowódcy i ich armie; historia wojen i bitew; technika wojskowa (A–M) i (N–Ż). T. I i II. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2007. ISBN 978-83-11-10727-4.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Jerzy Modrzewski (red.): Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07275-2.
- Józef Urbanowicz (red.): Mała encyklopedia wojskowa (R–Ż). T. III. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.