Zasłonak cynamonowożółty

gatunek grzyba

Zasłonak cynamonowożółty (Cortinarius cinnamomeoluteus P.D. Orton) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].

Zasłonak cynamonowożółty
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gołąbkowce

Rodzina

zasłonakowate

Rodzaj

zasłonak

Gatunek

zasłonak cynamonowożółty

Nazwa systematyczna
Cortinarius cinnamomeoluteus P.D. Orton
Trans. Br. mycol. Soc. 43(2): 217 (1960)

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonimy naukowe[2]:

  • Cortinarius cinnamomeolutescens Rob. Henry 1988
  • Cortinarius cinnamomeolutescens Rob. Henry 1988, var. cinnamomeolutescens
  • Dermocybe cinnamomeolutea (P.D. Orton) M.M. Moser 1967
  • Dermocybe cinnamomeolutea (P.D. Orton) M.M. Moser 1967, var. cinnamomeolutea
  • Dermocybe cinnamomeolutea var. porphyreovelata M.M. Moser 1973
  • Dermocybe cinnamomeolutescens (Rob. Henry) M.M. Moser 1953

W dawniejszych ujęciach taksonomicznych Cortinarius cinnamomeoluteus zaliczany był w obrębie rodzaju Cortinarius do sekcji Dermocybe, do której należały zasłonaki zawierające odrębny barwnik, nie występujący u innych zasłonaków[3].

Nazwę polską nadał Andrzej Nespiak w 1975 r[4].

Występowanie i siedlisko edytuj

Opisano jego występowanie na Alasce i w Europie. W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony, występuje nawet na Grenalndii i Islandii, a na północy sięga po 65,5 stopień szerokości geograficznej (na Półwyspie Skandynawskim)[5]. W piśmiennictwie naukowym do 2003 r. na terenie Polski podano kilkanaście jego stanowisk[4].

Rośnie na ziemi w lasach liściastych, mieszanych i iglastych, na wydmach i torfowiskach, zaroślach jałowcowych, na nieużytkach rolniczych. Owocniki wytwarza od września do listopada[4].

Znaczenie edytuj

Grzyb mikoryzowy[4]. Nie są znane jego własności spożywcze, ale uznaje się go za grzyba trującego, większość zasłonaków bowiem zawiera trującą orellaninę[6]

Gatunki podobne edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Index Fungorum. [dostęp 2016-01-13]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2016-01-13]. (ang.).
  3. Till R. Lohmeyer, Ute Kũnkele: Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie. Warszawa: 2006. ISBN 978-1-40547-937-0.
  4. a b c d Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  5. Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].
  6. a b c Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.