Zasłonak czerwonołuskowaty

Zasłonak czerwonołuskowaty (Cortinarius spilomeus (Fr.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1]

Zasłonak czerwonołuskowaty
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

zasłonakowate

Rodzaj

Cortinarius

Gatunek

zasłonak czerwonołuskowaty

Nazwa systematyczna
Cortinarius spilomeus (Fr.) Fr.
Monogr. Hymenomyc. Suec. (Upsaliae) 2(1): 63 (1863)

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1818 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus spilomeus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1863 r. ten sam autor, przenosząc go do rodzaju Cortinarius[1].

Niektóre synonimy naukowe[2].:

  • Agaricus spilomeus Fr. 1818
  • Cortinarius anomalus var. spilomaeus (Fr.) Maire 1933

Nazwę polską podał Stanisław Domański w 1955. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten ma też nazwę zasłonak kosmkowaty[3].

Morfologia edytuj

Kapelusz

Średnica 2-5 cm, kształt początkowo stożkowaty lub półkulisty, później dzwonkowaty lub łukowaty, starsze okazy stają się płaskie z tępym garbem. Powierzchnia matowa lub jedwabiście połyskująca z resztkami brązowoczerwonawej zasnówki. Jest higrofaniczny; podczas suchej pogody ma szarożółty kolor, podczas wilgotnej od szarego do żółtobrązowego. Młode owocniki mają różowofioletowy odcień[4].

Blaszki

Szerokie i szeroko przyrośnięte. Początkowo są jasnofioletowawe, później jasnoszarobrązowe, na koniec rdzawobrązowe[4]. Ostrza blaszek białawe[5].

Trzon

Wysokość 4-8 cm, grubość ok. 0,8 cm, walcowaty, kruchy. U młodych okazów pełny, u starszych pusty. Powierzchnia o barwie od bladoszarej do żółtobrunatnej, pokryta drobnymi miedzianoczerwonymi resztkami osłony, długowłóknista[5]. W dolnej części pokryty jest czerwonobrązowymi łuskami[4].

Miąższ

O barwie od białej do szarobrązowej. Smak nieco rzodkiewkowaty, zapach słodkawy[4].

Występowanie i siedlisko edytuj

Występuje w Europie i Ameryce Północnej[6].

Rośnie na rozproszonych stanowiskach w lasach iglastych, na glebach kwaśnych i stanowiskach wilgotnych, również na terenach bagnistych (brzezina bagienna)[5]. Rośnie pod świerkami, sosnami i brzozą, owocniki pojawiają się od lipca do października[3].

Grzyb niejadalny. Żyje w mikoryzie z drzewami[4].

Gatunki podobne edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Index Fungorum. [dostęp 2013-11-10].
  2. Species Fungorum. [dostęp 2013-10-20]. (ang.).
  3. a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
  5. a b c d Till R. Lohmeyer, Ute Kũnkele: Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie. Warszawa: 2006. ISBN 978-1-40547-937-0.
  6. Discover Life Maps. [dostęp 2015-04-08].