Zbigniew Dańczyszyn
Zbigniew Dańczyszyn (ur. 1 stycznia 1920 w Dynowie, zm. 19 czerwca 1991 w Sanoku) – polski pracownik przemysłu górniczo-naftowego związany z Sanokiem, więzień obozów niemieckich podczas II wojny światowej, polityk, tenisista, działacz sportowy.
Zbigniew Dańczyszyn (1938) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Narodowość |
polska |
Rodzice |
Bazyli, Helena |
Małżeństwo |
Danuta |
Dzieci |
Andrzej |
Odznaczenia | |
|
Życiorys
edytujUrodził się 1 stycznia 1920 w Dynowie[1][2][3]. Był synem Bazylego (1880-1966, pracownik poczty)[4][5][6] i Heleny z domu Kibała (1887-1964)[7][8]. Miał brata Włodzimierza Mariana (1911-1931, absolwent sanockiego gimnazjum z 1929)[9][10].
Od dzieciństwa był związany z Sanokiem[11][12]. W 1938 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Królowej Zofii w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Władysław Majcher, Zdzisław Peszkowski)[13][14]. Wstąpił do Szkoły Podchorążych przy 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu, uzyskując stopień plutonowego podchorążego Wojska Polskiego. W okresie mobilizacji w sierpniu 1939 został skierowany do 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w rodzinnym Sanoku.
Po wybuchu II wojny światowej 1939 został odkomenderowany do jednostki szkolenia rezerw 22 Dywizji Piechoty Górskiej w Samborze. Brał udział w walkach kampanii wrześniowej[15]. Wtedy podjął nieudaną próbę przedostania się przez granicę rumuńską i powrócił do Sanoka. Został wzięty przez Niemców do niewoli, z której zbiegł w Iwoniczu. Powrócił do domu rodzinnego (zamieszkiwał przy ulicy Słonecznej[2]), lecz zagrożony aresztowaniem udał się do Łańcuta, gdzie przebywała jego siostra. Ukrywał się w majątku Wilensdorf[16]. Następnie wraz z przyjaciółmi z sanockiego gimnazjum pchor. Antonim Szczudlikiem i Kazimierzem Sołtysikiem postanowił wyruszyć na Zachód aby przyłączyć się do Armii Polskiej we Francji[17]. Wyruszyli z Sanoka pod koniec kwietnia 1940, po przejściu trasy przez Bieszczady trafili pociągiem do Konsulatu RP w Ungwarze[17]. Tam otrzymał rozkaz od polskiego oficera odbycia transgranicznego kursu kurierskiego[18]. Po przeniesieniu poczty kurierskiej (zawierającej banknoty) Dańczyszyn i Szczudlik zostali aresztowani[19] przez Węgrów w miejscowości Stačkin. Przekazani Niemcom, zostali osadzeni w więzieniu w Sanoku 29 maja 1940[2][19] (w lipcu 1940 część z osadzonych tam, została zamordowana w egzekucji na górze Gruszka)[20]. Przebywali tam do 9 września 1940[2]. Następnie zostali przewiezieni do więzienia w Tarnowie, a 5 kwietnia 1941 został zesłany do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau[21][22][19] (Dańczyszyn otrzymał numer obozowy 11246[22]). W obozie Szczudlik poniósł śmierć[19], a przebywali tam także inni znajomi Dańczyszyna z Sanoka, m.in. Czesław Jara, Kazimierz Dulęba, Bronisław Wajda, Mieczysław Ansion, Jan Bezucha[23]. W 1943 Dańczyszyn został przeniesiony do obozu w Buchenwaldzie[22]. Stamtąd wiosną 1945 był przewożony do KL Dachau, jednak zbiegł z transportu, po czym wraz z trzema innymi uciekinierami ukrywał się przez tydzień w lesie aż do napotkania żołnierzy amerykańskich.
We wrześniu 1945 powrócił do Sanoka i uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku został uznany przynależnym do gminy Sanok[1]. Od października 1945 krótkotrwale był pracownikiem Wydziału Kultury Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku. Następnie w 1946 został zatrudniony w Sanockim Zakładzie Górnictwa Nafty i Gazu i pracował tam do 1978, gdy przeszedł na emeryturę. Awansowany pełnił stanowisko zastępcy dyrektora ds. organizacyjnych. Podczas pracy zajmował się także sferą kulturalną, przygotowywał występy estradowe i sceniczne, programy satyryczne[24]. Był członkiem zespołu wokalnego Czwórka Rewelersów, działającego w Powiatowym Domu Kultury, działającym w budynku przy ul. Adama Mickiewicza 24 w Sanoku (prócz niego także m.in. Adam Bieniasz, Benedykt Gajewski)[25].
W 1947 wspólnie z Edwardem Czerepaniakiem powołał do życia klub sportowy pod nazwą RKS Sanoczanka, w kolejnych latach przemianowany na ZKZ Związkowiec (1949–1950), ZKS Unia (1950–1952), Górnik Sanok (1952–1957)[26]. Od 1951 do 1956 był prezesem przemianowanego Górnika Sanok[27]. Podczas pełnienia przez niego stanowiska przewodniczącego rady koła Górnika Sanok piłkarze klubu w sezonie 1956 zwyciężyli w A klasie rzeszowskiej i awansowali do III ligi rzeszowsko-lubelskiej[28]. Od 1958 był prezesem klubu RKS Sanoczanka. Na przełomie lat 40. i 50. był aktywnym tenisistą i wygrywał zawody miejskie w Sanoku. Został m.in. triumfatorem pierwszych powojennych mistrzostw Sanoka w tenisie w 1949 pokonując Eugeniusza Czerepaniaka (rok później przegrał z nim w finale). Podczas działalności Dańczyszyna w latach 50. dokonano rozbudowy stadionu „Wierchy” w Sanoku, budowy skoczni narciarskiej, kortów tenisowych, sztucznego lodowiska.
Był członkiem PZPR[29]. W 1953 został powołany w skład Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku[30]. Został wybrany radnym MRN w Sanoku 1954–1958[31]. W 1961, 1965 był wybierany radnym Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku kadencji[32], od 1964/1965[33][34] był przewodniczącym Prezydium PRN[35] do 1972, został wybrany zastępcą przewodniczącego Konwentu Seniorów[36] W 1958 został członkiem Kolegium Karno-Orzekającego w Sanoku[37]. W 1988 został powołany przez MRN w Sanoku do specjalnej komisji rozpatrującej wnioski o nadanie Odznaki „Zasłużony dla Sanoka”[38].
Był działaczem działającego od 1947 koła w Sanoku Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych[39], a po 1949 był członkiem Koła Miejsko-Gminnego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Sanoku[40]. 12 marca 1961 został wybrany członkiem zarządu oddziału powiatowego oddziału powiatowego w Sanoku Związku Bojowników o Wolność i Demokrację[41], 17 marca 1963 sekretarzem komisji rewizyjnej[42]. Był też prelegentem tej organizacji[43]. W kwietniu 1965 został wybrany przewodniczącym Obywatelskiej Powiatowej Komisji Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa[44]. W okresie PRL posiadał stopień oficerski porucznika (stan w 1973)[45]. W latach 70. był działaczem Społecznego Komitetu Budowy Szpitala w Sanoku[46]. Został wiceprzewodniczącym Komitetu Zjazdu wychowanków Gimnazjum i I Liceum w Sanoku w 100-lecie szkoły 1880–1980[47][48] oraz był w komitecie redakcyjnym wydanej z tej okazji publikacji pt. Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku)[49]. Został gościem I LO im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku, co było transmitowane w ramach cyklicznych lekcji wychowawczych w TVP2 16 maja 1985[50].
Zamieszkiwał przy ul. Stanisława Konarskiego 9 w Sanoku[51]. Jego żoną od 26 grudnia 1947 była Danuta z domu Stropek[52] (1924–2014). Syn Andrzej Dańczyszyn został dziennikarzem Radia Rzeszów[53].
Zbigniew Dańczyszyn zmarł 19 czerwca 1991 w szpitalu w Sanoku[54][55]. Został pochowany w grobowcu rodziny Stropków na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 21 czerwca 1991[54].
Publikacje
edytujOdznaczenia i wyróżnienia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)[60]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[61]
- Złoty Krzyż Zasługi (1962)[62]
- Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” (1982)[63]
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1987)[64]
- Krzyż Oświęcimski (1986)[65]
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1978)[66][67]
- Złota odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1968)[68]
- Odznaka „Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego”
- Wpis do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego” (1985)[69][70]
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1976)[71]
- Dyplom dla wyróżniającego się sportowca przyznany przez Powiatowy Komitet Kultury Fizycznej w Sanoku (1952)[72]
- „Jubileuszowy Adres” (1984)[73]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 88 (poz. 271).
- ↑ a b c d Gefängnis in Sanok. Księga więźniów śledczych 1939-1940 (zespół 134, sygn. 97). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 139 (poz. 1453).
- ↑ Edward Zając. Dymy nad Auschwitz-Birkenau (2). „Tygodnik Sanocki”. Nr 22 (342), s. 11, 29 maja 1998.
- ↑ Księga Zmarłych 1959–1975 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 76 (poz. 39).
- ↑ Kondolencje. „Nowiny”. Nr 141, s. 5, 15 czerwca 1966.
- ↑ Bazyli Dańczyszyn. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2021-05-02].
- ↑ Księga Zmarłych 1959–1975 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 60 (poz. 84).
- ↑ Helena Dańczyszyn. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2021-05-02].
- ↑ Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 361 (poz. 42).
- ↑ Marian Dańczyszyn. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2021-05-02].
- ↑ Andrzej Brygidyn: Żołnierskimi rzuceni losami. Sanok: 1994, s. 156. ISBN 83-87282-47-2.
- ↑ Andrzej Brygidyn. Wierni przysiędze i żołnierskim honorem (IV). Sanoczanie nad polskim morzem. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, nr 23 (494) z 20 - 31 sierpnia 1989.
- ↑ Wykaz absolwentów, którzy złożyli egz. dojrz. w latach szk. od 1887/88 do 1937/38. W: Sprawozdanie Jubileuszowe z działalności Państwowego Gimnazjum w Sanoku w latach 1888-1938 wydane z okazji Wielkiego Zjazdu wychowawców i wychowanków Zakładu w 50 rocznicę pierwszego egzaminu dojrzałości. Sanok: 1938, s. 59.
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2015-12-23].
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 263.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Dzień, który na zawsze pozostanie w pamięci. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, nr 14 (305) z 10-20 maja 1984.
- ↑ a b Drogi 1991 ↓, s. 292.
- ↑ Krystyna Chowaniec. Z dziejów łączności ZWZ-AK z polskim rządem na uchodźstwie. Kurierzy. „Tygodnik Sanocki”, s. 9, nr 27 (1227) z 3 lipca 2015.
- ↑ a b c d Drogi 1991 ↓, s. 295.
- ↑ Zbigniew Dańczyszyn: Wychowankowie sanockiego gimnazjum w Oświęcimiu. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 133-137.
- ↑ Zbigniew Dańczyszyn: Wychowankowie sanockiego gimnazjum w Oświęcimiu. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 138.
- ↑ a b c Informacje o więźniach. Zbigniew Dańczyszyn. auschwitz.org. [dostęp 2019-02-22].
- ↑ Zbigniew Dańczyszyn: Wychowankowie sanockiego gimnazjum w Oświęcimiu. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 133-134, 141-143.
- ↑ Zbigniew Gruber. Działalność kulturalna Sanockiego Zakładu Górnictwa Nafty i Gazu. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 4: Nafta, s. 44, 45, 51, 53, 2004. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Franciszek Oberc: Sanok. Instytucje kultury. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1999, s. 58. ISBN 83-909787-3-3.
- ↑ Zbigniew Dańczyszyn. Początki sportu w sanockiej „Nafcie”. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 4: Nafta, s. 79, 2004. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Zbigniew Dańczyszyn. Początki sportu w sanockiej „Nafcie”. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 4: Nafta, s. 60, 62, 2004. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Witamy Górnika w gronie III-ligowców. „Nowiny Rzeszowskie-Nowiny Sportowe”, s. 6, Nr 249 z 18 października 1956.
- ↑ Adam Sudoł: Polska Ojczyzna moja. Część II. Sanok: 1999, s. 256-257.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 140.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 146.
- ↑ Obwieszczenie o wynikach wyborów do rad narodowych w województwie rzeszowskim. „Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie”. Nr 7, s. 109, 30 czerwca 1965.
- ↑ Andrzej Brygidyn, W latach powojennych. Po przełomie październikowym w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 788.
- ↑ 1 Maja w województwie rzeszowskim. Sanok. „Nowiny”, s. 3, Nr 103 z 3 maja 1965.
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom II. Wydarzenia, uroczystości, imprezy. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2011, s. 264, 270. ISBN 978-83-60380-30-7.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 181, 184, 187, 203, 211, 216, 219, 227, 229.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 168.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 307.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 13.
- ↑ Spotkanie weteranów II wojny światowej. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, nr 22 (313) z 1-10 sierpnia 1984.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 57.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 70.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 161, 263.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 83.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 173.
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom II. Wydarzenia, uroczystości, imprezy. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2011, s. 464, 468. ISBN 978-83-60380-30-7.
- ↑ Komitet Zjazdu wychowanków Gimnazjum i I Liceum w Sanoku w 100-lecie szkoły 1880–1980. W: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 8.
- ↑ Zbigniew Dańczyszyn: Narodziny Komitetu. W: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 9-12.
- ↑ Komitet Zjazdu wychowanków Gimnazjum i I Liceum w Sanoku w 100-lecie szkoły 1880–1980. W: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 2.
- ↑ Dziś w TVP program z Sanoka. „Nowiny”, s. 2, Nr 113 z 16 maja 1985.
- ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 121.
- ↑ Indeks do Ksiąg Zaślubionych Parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku od roku 1911. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 42 (Tom L, poz. 110).
- ↑ Jubileuszowe „Radio Biwak” z jasielskiego Rynku. terazjaslo.pl, 2015-07-02. [dostęp 2017-08-18].
- ↑ a b Księga cmentarna nr 1. Matejki Rymanowska od 1973 do 2004 (stare cmentarze), Sanok, (poz. 1665) .
- ↑ Franciszek Oberc. Noty o autorach. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 4: Nafta, s. 139, 2004. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Zbigniew Dańczyszyn: Wychowankowie sanockiego gimnazjum w Oświęcimiu. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 133-144.
- ↑ Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888-1958. biblioteka.sanok.pl. [dostęp 2015-12-24].
- ↑ Zbigniew Dańczyszyn. Początki sportu w sanockiej „Nafcie”. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 4: Nafta, s. 58, 2004. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej. Z. 4 : Nafta. biblioteka.sanok.pl. [dostęp 2015-12-24].
- ↑ Uroczysta sesja Miejskiej Rady Narodowej zakończyła 6-letnią kadencję. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, nr 10 (301) z 1-10 kwietnia 1984.
- ↑ Komitet Organizacyjny Fundacji Sztandaru. Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Zarząd Koła w Sanoku. 1986, s. 76.
- ↑ Centralne uroczystości barburkowe w przemyśle naftowym. „Nowiny”, s. 2, Nr 293 z 10 grudnia 1962.
- ↑ Odznaczenia z okazji 22 Lipca. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, nr 8 (242) z 1-10 sierpnia 1982.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Dzień Zwycięstwa i Kombatanta. Hołd poległym – szacunek tym, którzy przeżyli. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, nr 15 (414) z 20-31 maja 1987.
- ↑ Manifestacja pokojowa w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, nr 15 (378) z 20-31 maja 1986.
- ↑ Marian Struś. Z obrad sesji Miejskiej Rady Narodowej. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, nr 34 (127) z 1-10 grudnia 1978.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 261.
- ↑ Pierwsze na Rzeszowszczyźnie sztuczne lodowisko oddane do eksploatacji. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 46 z 11 listopada 1968.
- ↑ Kiedyś w walce – dziś w pracy. Krosno / Wpisani do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego”. „Nowiny”. Nr 168, s. 4, 20-22 lipca 1985.
- ↑ Wojewódzkie wyróżnienia dla sanoczan. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 22 (349), s. 2, 1-10 sierpnia 1985.
- ↑ Nagrody i wyróżnienia dla budowniczych zespołu basenów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 1 (70) z 1-15 stycznia 1977.
- ↑ Jerzy Batruch. Wiadomości sportowe. „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 244, s. 8, 13 października 1952.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 288.
Bibliografia
edytuj- Czas wojny i czas pokoju. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, nr 24 (189) z 20-31 sierpnia 1980.
- Józef Ząbkiewicz. Dzień, który na zawsze pozostanie w pamięci. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, nr 14 (305) z 10-20 maja 1984.
- Zbigniewa Dańczyszyna życie nie zmarnowane. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, nr 16 (307) z 1-10 czerwca 1984.
- Zbigniew Wawszczak. Miałem szczęście.... „Nowiny”, s. 5, Nr 274 z 17-18 listopada 1984.
- Arnold Andrunik: Rozwój i działalność Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na Ziemi Sanockiej w latach 1949-1984. Sanok: 1986, s. 13.
- Jan Grygiel. Nie walczył z wrogiem?. „Nowiny”, s. 3, Nr 212 z 13 września 1989.
- Zaskakująca propozycja... (3) / Tajemniczy pan „Antoni” / Czarny kot przebiegł drogę.... W: Jan Szatsznajder: Drogi do Polski. Wrocław: Presstrust, 1991, s. 291-307.
- Edward Zając. Dymy nad Auschwitz-Birkenau (2). „Tygodnik Sanocki”. Nr 22 (342), s. 11, 29 maja 1998.
- Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- Sport w Sanoku w okresie powojennym. isanok.pl. [dostęp 2015-12-24].