Wikipedia

Zbigniew Grabowski (inżynier)

geotechnik, pracownik naukowy, polityk, b. minister
(Przekierowano z Zbigniew Grabowski (polityk))

Zbigniew Jan Grabowski (ur. 8 marca 1930 w Warszawie, zm. 28 lipca 2019[1] tamże) – polski geotechnik, profesor, nauczyciel akademicki, rektor Politechniki Warszawskiej, minister-kierownik Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń w rządzie Mieczysława Rakowskiego, członek Egzekutywy KZ PZPR w Politechnice Warszawskiej w latach 1965–1973, sekretarza KZ PZPR do stycznia 1971 roku, członek Egzekutywy Komitetu Warszawskiego PZPR od stycznia 1984 roku do października 1989 roku[2].

Zbigniew Grabowski
Data i miejsce urodzenia

8 marca 1930
Warszawa

Data i miejsce śmierci

28 lipca 2019
Warszawa

Profesor nauk technicznych
Specjalność: inżynieria środowiska, geotechnika
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Profesura

1970

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Warszawska

Rektor
Uczelnia

Politechnika Warszawska

Okres spraw.

1985–1988

Poprzednik

Władysław Findeisen

Następca

Marek Roman

Minister-kierownik
Ministerstwo

Urząd Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń

Okres spraw.

14 października 1988–12 września 1989

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL” Order Uśmiechu

Życiorys edytuj

 
Grób prof. Zbigniewa Grabowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Syn Henryka i Sabiny. Ukończył Liceum im. Hugona Kołłątaja w Warszawie. Następnie w 1950 podjął studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Warszawskiej. Od tego samego roku należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Studia ukończył w 1954 jako inżynier budownictwa lądowego w zakresie mechaniki gruntów i fundamentowania. Od 1953 pracował w Politechnice Warszawskiej, w 1956 uzyskał stopień magistra inżyniera budownictwa przemysłowego. W 1964 na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej obronił doktorat zrealizowany pod kierunkiem profesora Zenona Wiłuna. W 1967 uzyskał habilitację. W 1970 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1975 profesorem zwyczajnym[3][4].

W roku 1970 objął kierownictwo utworzonego w wyniku reorganizacji uczelni Instytutu Dróg i Mostów w strukturze Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. W roku 1985 powołany na rektora Politechniki Warszawskiej. Funkcję tę pełnił do 1988. Od 14 października 1988 do 12 września 1989 był ministrem-kierownikiem Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń w rządzie Mieczysława Rakowskiego. Był również członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa Wojciechu Jaruzelskim z ramienia PZPR. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR – PPS – powstania PZPR[5].

Wolnomularz, od 1990 członek Wielkiego Wschodu Francji, a następnie Wielkiego Wschodu Polski; od 1991 Czcigodny Mistrz warszawskiej loży „Nadzieja”[6]. Od 2016 jeden z założycieli Wielkiego Wschodu Rzeczypospolitej Polskiej i jego Wielki Mistrz[7]. Prezes Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa[4][8].

Wielokrotnie nagradzany i odznaczany. Otrzymał między innymi Krzyż Oficerski i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz wiele odznaczeń branżowych i resortowych[4].

Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera AII-9-11)[9].

Stanowiska edytuj

  • 1953 dydaktyk w Katedrze Mechaniki Gruntów i Fundamentowania na Wydziale Budownictwa Przemysłowego PW;
  • 1953-1954 inżynier budowy na budowie Dworca Centralnego w Warszawie;
  • 1956–1957 starszy projektant w biurze Projektów Konstrukcji Stalowych Budownictwa;
  • 1958-1961 kierownik działu technicznego Politechniki Warszawskiej;
  • 1961-1962 dyrektor techniczny w administracji Politechniki Warszawskiej;
  • 1960–1964 – starszy asystent w Katedrze Geotechniki na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej;
  • 1964–1967 – adiunkt w Katedrze Geotechniki na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej;
  • 1967–1970 – docent etatowy w Katedrze Geotechniki na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej;
  • 1969-1975 Konsultant naukowy z zakresu geotechniki w Przedsiębiorstwie „Geoprojekt”;
  • 1970–1986 dyrektor Instytutu Dróg i Mostów na Wydziale Inżynierii Lądowej;
  • 1985-1988 Rektor Politechniki Warszawskiej;
  • 1988-1989 minister-kierownik Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń;
  • 1976-1991 przewodniczący Rad Naukowych w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej;
  • 1974-1991 przewodniczący w Instytucie Badawczym Dróg i Mostów;
  • 1978-1990 przewodniczący w Centralnym Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Kolejnictwa
  • 1978-1985 przewodniczący w Centralnym Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Budownictwa Wodno-Inżynieryjnego „Hydrobudowa”;
  • 1975-1986 wiceprzewodniczący Rady Naukowej Instytutu Techniki Budowlanej;
  • Od 1983 przewodniczący Rady Naukowo-Konsultacyjnej Metra Warszawskiego;
  • 1984-1986 przewodniczącym Sekcji Nauk Technicznych Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej
  • 1978 – 2000 przewodniczący Polskiego Komitetu Wielkich Zapór[10].

Członkostwa edytuj

  • Członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim;
  • 1990 członek Wielkiego Wschodu Francji;
  • Polskiego Towarzystwa Chemicznego;
  • członek Faraday Society (potem Royal Chemical Society);
  • 1972 członek European Photochemistry Association;
  • 1990-1992 członek Komitetu Nauki i Postępu Technicznego;
  • 1992 r. członek Zespołu ds. Wydawnictw Komitetu Badań Naukowych (KBN);
  • 1973-1986 członek Centralnej Komisji ds. Kadr Naukowych;
  • członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Mechaniki Gruntów i Fundamentowania ISSMFE;
  • członek Międzynarodowej Komisji Wielkich Zapór ICOLD;
  • członek Sekcji Mechaniki Gruntów, Fundamentowania i Skał oraz Sekcji Konstrukcji Hydrotechnicznych w Komitecie Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN.[10]

Nagrody i wyróżnienia edytuj

Działalność pozanaukowa edytuj

Z. Grabowski od wielu lat działa społecznie:

Publikacje edytuj

  • „Wybrane zagadnienia z mechaniki gruntów, fundamentowania i konstrukcji budowlanych”, Warszawa 1971 – współautor;
  • „Fundamentowanie”, Warszawa 1984,1993 – współautor;
  • „Badania geotechniczne i ich zastosowanie w projektowaniu”, Warszawa 1995 – redaktor[10].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Wielki Wschód Rzeczypospolitej Polskiej [online], facebook.com [dostęp 2019-07-28] (pol.).
  2. ↑ Piotr Ośko, Za fasadą. Komitet uczelniany w strukturze PZPR i jego wpływ na zarządzanie kadrami w latach 1948–1968. Zarys problemu na przykładzie Politechniki Warszawskiej, w: Pamięć i Sprawiedliwość 27, 2016, s. 77.
  3. ↑ Prof. zw. dr hab. in Zbigniew Jan Grabowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2013-01-26].[martwy link]
  4. ↑ a b c Anna Siemińska-Lewandowska, Wojciech Radomski: Prof. zw. dr hab. inż. Zbigniew Grabowski. Inżynieria Morska i Geotechnika. [dostęp 2013-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  5. ↑ Trybuna Robotnicza, nr 277, 29 listopada 1988, s. 5.
  6. ↑ Struktura władz masońskich Wielkiego Wschodu RP. Wielki Mistrz Zbigniew Grabowski i Rada Zakonu [online], wielkiwschodrp.pl [dostęp 2018-01-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-05] (pol.).
  7. ↑ Struktura władz masońskich Wielkiego Wschodu RP. Wielki Mistrz Zbigniew Grabowski i Rada Zakonu. Lista lóż wolnomularskich WWRP. [online], wielkiwschodrp.pl [dostęp 2019-07-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-05].
  8. ↑ Prezes Zbigniew Jan Grabowski. Polska Izba Inżynierów Budownictwa. [dostęp 2013-01-26].
  9. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-18].
  10. ↑ a b c d e Dr hab. inż. Anna Siemińska-Lewandowska, prof. PW Prof. dr hab. inż. Wojciech Radomski: Prof. zw. dr hab. inż. Zbigniew Grabowski. [dostęp 2015-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  11. ↑ M.P. z 2001 r. nr 2, poz. 45.

Bibliografia edytuj

  • Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 1581

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zbigniew_Grabowski_(inżynier)&oldid=72697893”