Zbigniew Napierała
Zbigniew Napierała (ur. 12 lipca 1945 we Wronkach) – polski animator kultury, producent, menedżer, dziennikarz telewizyjny i radiowy, dyrektor programowy TVP2, współtwórca Edipresse Polska, przewodniczący Rady ORFEO Fundacji im. Bogusława Kaczyńskiego.
.jpg) Zbigniew Napierała (fot. Marcin Tyszka) | |
| Data i miejsce urodzenia |
12 lipca 1945 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, dyrektor programowy, menedżer, prezes wydawnictwa |
| Alma Mater | |
Wykształcenie i działalność kulturalna podczas studiów edytuj
Absolwent prawa międzynarodowego na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (dyplom w 1968 roku).
W czasie studiów założył Chór Akademicki UAM pod dyrekcją prof. Stanisława Kulczyńskiego[1]. Był dyrektorem klubów studenckich, organizatorem Juvenaliów[2], animatorem kultury studenckiej, w tym Teatru Ósmego Dnia i koncertów jazzowych. Był też Przewodniczącym Komisji Kultury na UAM.
Kariera zawodowa edytuj
W 1969 roku, w wieku 24 lat został powołany na stanowisko Dyrektora Państwowego Przedsiębiorstwa Imprez Estradowych w Poznaniu (Estrada Poznańska).Instytucja kreowała kariery m.in.:Urszuli Sipińskiej, Krystyny Prońko, Grażyny Łobaszewskiej i Hanny Banaszak[3], a także Cygańskiego Zespołu Pieśni i Tańca „Roma” oraz Zespołu Zbigniewa Górnego[4]. Pomógł Conradowi Drzewieckiemu w założeniu Polskiego Teatru Tańca[5].
Za jego czasów Estrada Poznańska zyskała miano najlepszej w kraju[6]. Z Estradą współpracowali także Violetta Villas, Mieczysław Fogg, Trubadurzy, Alibabki, Tadeusz Woźniak, Zdzisława Sośnicka i Beata Kozidrak. Z inicjatywy Napierały powstał też niezwykle popularny Kabaret Tey[7], w skład którego wchodzili m.in.: Zenon Laskowik, Krzysztof Jaślar, Aleksander Gołębiowski, Bohdan Smoleń i Rudi Schuberth.
W roku 1972 pełnił także funkcję sekretarza Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego. W 1974 roku otrzymał Medal Młodej Sztuki w kategorii animator kultury[8]. W 1974 roku został dyrektorem generalnym i redaktorem naczelnym regionalnego ośrodka TVP w Poznaniu i rozpoczął karierę w branży mediowej. Napierała zatrudnił[9] w poznańskiej telewizji Bogusława Kaczyńskiego i rozwinął jego karierę wspaniałego popularyzatora opery w programach „Operowe qui pro quo” i „Przeboje Bogusława Kaczyńskiego”, festiwalach w Krynicy i Łańcucie. Współpracował z twórcami Kabaretu Tey, tworząc niezwykle popularne programy telewizyjne. Widowiska teatralne tworzyli m.in.: Izabela Cywińska, Maciej Wojtyszko czy Ryszard Bugajski. Z Ośrodkiem współpracował Conrad Drzewiecki[10].
Powołał[11] Orkiestrę Kameralną Polskiego Radia i TV, którą stworzyła Agnieszka Duczmal oraz Poznańską Orkiestrę Rozrywkową Polskiego Radia I Telewizji (Big band) Zbigniewa Górnego. Stworzył w Sopocie popularny Festiwal Interwizji,zapraszając gwiazdy światowej estrady m.in.: Demisa Russosa, Boney M, czy Procol Harum.
W 1975 roku został laureatem nagrody Miasta Poznania w dziedzinie upowszechniania kultury[12].
W Stanie Wojennym odmówił weryfikacji dziennikarzy i żaden dziennikarz nie został zwolniony[13].
W roku 1986 przeprowadził się do Warszawy, gdzie został dyrektorem generalnym i redaktorem naczelnym ogólnopolskiego kanału TVP2. Kanał specjalizował w dużej mierze w popularyzacji kultury. Zatrudnił m.in.: Grażynę Torbicką i Tomasza Raczka[14], dalej blisko współpracował z Bogusławem Kaczyńskim.
W latach 1988–1991[15] był korespondentem TVP w Londynie. Zrealizował tam filmy dokumentalne o Edwardzie Raczyńskim, generale Klemensie Rudnickim, córkach Józefa Piłsudskiego, Jadwidze i Wandzie. Współpracował z BBC.
Po powrocie do Polski sprawował funkcję wiceprezesa ds. mediów w grupie ITI.Od 1993 roku tworzył wydawnictwo magazynów dla kobiet przekształcone w Edipresse Polska ,wydające m.in.: Przyjaciółkę,Panią Domu, Urodę ,Party, Dom i Wnętrze, Przekrój, Mamo, to ja. Stworzył koncepcję niezwykle popularnego dwutygodnika VIVA. Był Prezesem tego wydawnictwa przez ponad 20 lat[16][17]. W maju 2007 roku został mianowany na dyrektora zarządzającego szwajcarskiego koncernu mediowego Edipresse na Europę Wschodnią. Od stycznia 2016 roku był przewodniczącym rady nadzorczej spółki[18].
Obecnie jest przewodniczącym rady ORFEO Fundacji im. Bogusława Kaczyńskiego.
Przypisy edytuj
- ↑ Premiera płyty "Tribute to USA" Chóru Akademickiego [online], Onet Kultura, 10 września 2002 [dostęp 2022-06-21] (pol.).
- ↑ Redakcja, Juwenalia dawniej czyli gdy studenci grali dla studentów [ZDJĘCIA ARCHIWALNE] [online], Głos Wielkopolski, 23 maja 2013 [dostęp 2022-06-21] (pol.).
- ↑ PressReader.com - Repliki gazet z całego świata [online], www.pressreader.com [dostęp 2022-06-20].
- ↑ Miałem w życiu szczęście do ludzi [online], kultura.poznan.pl [dostęp 2022-06-21] (pol.).
- ↑ Instytut Teatralny, Wszyscy jesteśmy z Niego! | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2022-06-21] (pol.).
- ↑ 65 lat Estrady Poznańskiej [online], www.estrada.poznan.pl [dostęp 2022-06-21] (pol.).
- ↑ Kabaret Tey [1974-1978] - Wydarzenia poznańskie - Biuletyn Miejski - poznan.pl [online], www.poznan.pl [dostęp 2022-06-21].
- ↑ Redakcja, Medale Młodej Sztuki "Głosu Wielkopolskiego": Jak potoczyły się losy laureatów? [online], Poznań Nasze Miasto, 21 lutego 2020 [dostęp 2022-06-20] (pol.).
- ↑ KACZYŃSKI Bogusław (1942-2016), dziennikarz, publicysta, krytyk muzyczny, pianista, dyrektor festiwali, twórca audycji radiowych i telewizyjnych, autor wielu książek, popularyzator muzyki poważnej, opery i operetki w Polsce. [online], slownik-biograficzny.uph.edu.pl [dostęp 2022-06-19].
- ↑ Conrad Drzewiecki - biografia [online], Rzeczpospolita [dostęp 2022-06-21] (pol.).
- ↑ Dalej niż bliżej: Agnieszka Duczmal [online], Kultura u Podstaw, 24 lutego 2022 [dostęp 2022-06-21] (pol.).
- ↑ 3. Laureaci nagród m. Poznania i województwa - Wydawnictwo Miejskie Posnania | Poznan.pl [online], www.poznan.pl [dostęp 2022-06-20] (pol.).
- ↑ Monika Stachurska Olejnik, Telewizje poznańskie jako czynnik kształtowania tożsamości lokalnej i regionalnej w Wielkopolsce w latach 1957-2000. [online], 2019 [dostęp 2022-06-21].
- ↑ https://kancelaria-skarbiec.pl/-raje-podatkowe/pdf/ranking-dzentelmenow.pdf
- ↑ Bliżej świata... [online], Obserwator Konstytucyjny [dostęp 2022-06-19].
- ↑ Alicja Modzelewska szefem Edipresse Polska, Zbigniew Napierała w radzie nadzorczej [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-06-19] (pol.).
- ↑ Zmiany na szczycie Edipresse Polska [online], Rzeczpospolita [dostęp 2022-06-19] (pol.).
- ↑ Alicja Modzelewska szefem Edipresse Polska, Zbigniew Napierała w radzie nadzorczej [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-06-20] (pol.).
Bibliografia edytuj
- Edipresse i Marquard wymieniają się tytułami, "Gazeta Wyborcza", 2009
- Człowiek Orkiestra, Tomasz Gawiński, "Angora", 2016;
- Zmiany w Zarządzie Edipresse Polska, www.portalmedialny.pl, 2015
- Zbigniew Napierała odszedł z rady nadzorczej Edipresse Polska, www.press.pl, 2020
- Koncert Operowy ku czci Bogusława Kaczyńskiego, E-teatr.pl, 2022;
- Monika Stachurska-Olejnik, Telewizje poznańskie jako czynnik kształtowania tożsamości lokalnej i regionalnej w Wielkopolsce w latach 1957 – 2000, rozprawa doktorska, Poznań 2019
Linki zewnętrzne edytuj
- Głos Wielkopolski: Bogusław Kaczyński był postacią renesansową, jakich dziś niewiele: rozmowa ze Zbigniewem Napierałą, Marek Zaradniak, 28 stycznia 2016;
- Gazeta Wyborcza: "Przekrój" zmienia właściciela", Wojciech Pelowski, Vadim Makarenko, 27 sierpnia 2009.
- Zbigniew Napierała opowiada o początkach kariery i 65- leciu Estrady Poznańskiej;