Zbigniew Sztyc
Zbigniew Sztyc (ur. 14 lipca 1945 w Krakowie, zm. 10 lutego 2015 w Vipavie) – polski saksofonista, przed laty współpracownik Czesława Niemena.
| Data i miejsce urodzenia |
14 lipca 1945 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 lutego 2015 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Powiązania | |
| Zespoły | |
| Szwagry Akwarele Niemen Enigmatic Respekt | |
Życiorys edytuj
Mieszkał przy Rynku Głównym w Krakowie w Pałacu „Pod Baranami” – jego ojciec Stanisław był gospodarzem budynku, w którym do dziś mieści się słynny kabaret Piwnica pod Baranami. Jednym z nauczycieli Sztyca był Józef Łysak (ówczesny muzyk Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie), przedwojenny mistrz saksofonu, u którego uczyli się, m.in.: Jerzy Matuszkiewicz i Przemysław Dyakowski. Debiutował jako klarnecista w zespole dixielandowym. Grał na kontrabasie, a następnie na saksofonie w zespole Telstar[1][2].
W późniejszym okresie dołączył do big-beatowej grupy Krakusy, z którą zwyciężył w konkursie zespołów big-beatowych Polski Południowej w 1963 roku. Był również członkiem zespołu Wiesław Schoenborn Quintet[3], a pod koniec 1964 roku został saksofonistą popularnych w połowie lat 60. XX w. Szwagrów. Kierownikiem artystycznym grupy był wówczas Wiesław Dymny, malarz i poeta związany z Piwnicą Pod Baranami. Z formacją zarejestrował nagrania dla warszawskiej rozgłośni radiowej oraz EPkę, pt. Hura Huba. Zbiór nagrań Szwagrów z lat 1965 i 1969 ukazał się nakładem Kameleon Records na krążku zatytułowanym Zrobimy huk[4].
W połowie 1967 roku muzyk rozpoczął współpracę z Czesławem Niemenem, wchodząc w skład jego zespołu Akwarele, a następnie Niemen Enigmatic. Brał udział w sesjach nagraniowych albumów: Sukces (rok wyd.: 1968[5]), Czy mnie jeszcze pamiętasz? (rok wyd. 1969[6]) oraz Enigmatic (rok wyd. 1970[7]). Ponadto wystąpił w kontrowersyjnym filmie Marka Piwowskiego Sukces i uczestniczył w obydwu włoskich trasach koncertowych Niemena (za drugim razem obok Zbigniewa Namysłowskiego). Po zakończeniu współpracy z grupą Niemen Enigmatic dołączył do zespołu Respekt pod kier. Antoniego Kopffa z którym dokonał nagrań radiowych i płytowych (czwórka, pt. Respekt z 1970 roku[8]).
W 1978 wyemigrował do Jugosławii, zmarł w Vipavie w wieku 70 lat. 4 marca 2015 roku pochowany został na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[9].
Przypisy edytuj
- ↑ Rok 1962 – Telstar [online], ryszardy.pl [dostęp 2018-07-17].
- ↑ Telstar [online], ryszardy.pl [dostęp 2018-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-17].
- ↑ Wiesław Schoenborn Quintet [online], ryszardy.pl [dostęp 2018-07-17].
- ↑ Szwagry - Zrobimy huk [online], kameleonrecords.pl [dostęp 2018-07-17].
- ↑ Sukces [online], muzyka.wp.pl [dostęp 2018-07-17].
- ↑ Czy mnie jeszcze pamiętasz? [online], muzyka.wp.pl [dostęp 2018-07-17].
- ↑ Enigmatic [online], muzyka.wp.pl [dostęp 2018-07-17].
- ↑ Respekt – Respekt [online], discogs.com [dostęp 2018-07-17].
- ↑ Zbigniew Sztyc: Nekrologi [online], nekrologi.net [dostęp 2018-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-15].
Bibliografia edytuj
- Jazz Forum: Zbigniew Sztyc
- Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej – Rock ’n’ roll 1959–1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0.
Linki zewnętrzne edytuj
- Zbigniew Sztyc w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
- Zbigniew Sztyc w bazie Discogs (ang.)