Mesjańskie Zbory Boże (Dnia Siódmego)
Mesjańskie Zbory Boże (Dnia Siódmego), dawn. Zbory Boże Chrześcijan Dnia Siódmego – chrześcijański związek wyznaniowy o charakterze ewangelikalnym i unitariańskim, głoszący konieczność przestrzegania biblijnego Dekalogu, w tym przykazania o święceniu szabatu, rozumianego jako dzień sobotni. Pismo Święte uważane jest za jedyny i ostateczny autorytet. Celem Zborów Bożych Dnia Siódmego jest dążenie do ideału Wspólnoty I wieku n.e., przy jednoczesnym zachowaniu autonomii lokalnych zborów (kongregacjonalizm).
| Klasyfikacja systematyczna wyznania | |||||||||||||||
| Chrześcijaństwo └ Protestantyzm └ Ewangelikalizm | |||||||||||||||
| Ustrój kościelny | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Prądy teologiczne | |||||||||||||||
| Zasięg geograficzny | |||||||||||||||
| Członkostwo |
stowarzyszony z Kościołem Bożym Dnia Siódmego (od 1996 r.) | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||
W 2016 roku wyznanie liczyło w Polsce 146 wiernych w 7 zborach[1].
Historia edytuj
Zbory Boże Chrześcijan Dnia Siódmego wyodrębniły się z Kościoła Chrześcijan Dnia Sobotniego w 1989 roku dążąc do większej autonomii zborów, która cechowała tę społeczność w latach 1933–1961[3]. Rejestracja nastąpiła we wrześniu 1991 r. W pierwszej fazie ruch ten rozwijał się na bazie autonomicznego zboru w Brennej, którego dzieje sięgają 1912 r. Tam też mieściła się pierwsza siedziba społeczności (obecnie w Wodzisławiu Śląskim). Od 1996 Zbory Boże nawiązały braterskie kontakty z Kościołem Bożym (Dnia Siódmego), a od 1999 r. są z nim stowarzyszone (mimo że same nie uznają stosowania nazwy „kościół” powołując się na znaczenie greckiego słowa ekklesia, które po polsku znaczy „zgromadzenie”). Napływający sympatycy utworzyli nowe zbory połączone w jedną społeczność. Jednak każdy zbór jest autonomiczny.
W 2019 r. nastąpiła zmiana nazwy na „Mesjańskie Zbory Boże (Dnia Siódmego)”[4].
Na początku 2022 r. związek miał 2 zbory w Polsce i 1 w Irlandii, a ponadto 39 punktów misyjnych w Polsce i 7 zagranicznych[2].
Nauka edytuj
Przekonania Zborów Bożych, zgodnie z protestancką zasadą sola scriptura, oparte są wyłącznie na Biblii, uznawanej za natchniony zbiór składający się z 39 ksiąg Pism Hebrajskich (tzw. Starego Testamentu) oraz 27 ksiąg Pism Mesjańskich (tzw. Nowego Testamentu). Zbory Boże uznają Jeszuę Pomazańca jako Syna Bożego oraz jedynego pośrednika pomiędzy Bogiem Jahwe a ludźmi. Działalność Tchnienia Świętego, zgodnie z doktryną Zborów Bożych, uwidacznia się w społeczności zbawionych poprzez owoce i dary tchnieniowe oraz doświadczenie zanurzenia w Tchnieniu Świętym. Zbawienie uznawane jest za dar łaski Bożej, przyjmowany przez wiarę. Ważny element doktryny Zborów Bożych stanowi nauka o nowonarodzeniu, które dokonuje się w życiu wierzącego i skruszonego grzesznika w odpowiedzi na jego szczerą modlitwę i osobiste przyjęcie Jeszuy Mesjasza jako Pana i Zbawiciela. Tylko osoby nawrócone i świadome swojej decyzji mogą przyjąć zanurzenie. Każdy nowo narodzony chrześcijanin otrzymuje zadatek tchnienia świętego, jako „rękojmię zbawienia i dziedzictwa”. Zbory Boże wierzą, że w skład powszechnej Wspólnoty Bożej wchodzą wszyscy narodzeni z wody i z tchnienia chrystianie, niezależnie od ich przynależności konfesyjnej. Za jedyną głowę Wspólnoty Mesjańskiej uważa się Jeszuę Mesjasza. Uznaje się ponadto zasadę powszechnego kapłaństwa wierzących, równości wszystkich wyznawców oraz niezależności i autonomii lokalnych zborów, przy równoczesnej współpracy między nimi, celem wzajemnego budowania się oraz umacniania w wierze i służbie. Mesjanie odrzucają pogląd, że tzw. dusza ludzka jest nieśmiertelna (kondycjonalizm), gdyż hebr. nefesz a gr. psyche znaczy po polsku „osoba żyjąca”, „istota” a ta przecież umiera (zarówno ciało, jak i psychika).
Mesjańskie Zbory Boże (Dnia Siódmego) są wspólnotą sabatariańską. Podkreślają w swej nauce i praktyce ważność zachowywania literalnej, biblijnej wersji dziesięciu przykazań Bożych, jako wyrazu posłuszeństwa woli Bożej. Dekalog uznawany jest jako niezmienne w czasie i nadal obowiązujące Boże prawo moralne. Mesjanie przestrzegają sobotę jako dzień święty. Określany jest on w księgach Pism Hebrajskich jako „dzień Pański” oraz „siódmy dzień tygodnia” (zgodnie z biblijną rachubą). Okres ten, poświęcany jest w sposób szczególny na uwielbienie Boga i odpoczynek od zajęć całego tygodnia. W dniu tym odprawiane są zgromadzenia, na które składa się studium Biblii, kazania, pieśni, modlitwy itp. Mesjanie uważają także za stosowne przestrzeganie „diety biblijnej”, mającej związek z biblijnym prawem czystości pokarmów – wyklucza ona m.in. spożywanie krwi oraz zwierząt określanych przez Biblię jako nieczyste (m.in. wieprzowiny).
Praktykuje się dwa ustanowienia (obrzędy):
- zanurzenie nawróconych osób w wieku świadomym (tzw. chrzest) dokonywane w imieniu Jeszuy (Jezusa),
- spożywanie Wieczerzy Pańskiej pod postaciami chleba przaśnego i wina, której towarzyszy wzajemne umywanie nóg, obchodzone raz w roku w dniu 14 Nisan.
Zbory Boże podkreślają znaczenie prowadzenia uświęconego i pobożnego życia w zakresie osobistym, rodzinnym, zborowym oraz społecznym. Mesjanie nie używają tytoniu, alkoholu oraz narkotyków. Praktykują modlitwę, post oraz rozważanie Słowa Bożego. Kładą nacisk na konieczność stałej łączności z Bogiem i codzienne jej odnawianie. Powstrzymują się także od służby wojskowej. Uważają, że każdy chrześcijanin zobowiązany jest do wspierania dzieła ewangelizacji, więc każdy powinien być czynnie zaangażowany w służbę głoszenia dobrej nowiny o Królestwie Bożym. Zbory Boże chcą dotrzeć do każdego miasta w Polsce i zakładać tam nowe zbory. W tym celu zakładają najpierw Punkty Misyjne, które później przekształcają się w zbory.
Eschatologia wyznania zakłada widzialne i powszechne powtórne przyjście Chrystusa oraz zmartwychwstanie wszystkich ludzi: sprawiedliwych do żywota wiecznego, a niesprawiedliwych na wieczne zatracenie (unicestwienie). Nagrodą dla zbawionych będzie życie wieczne na nowej ziemi.
Mesjańskie Zbory Boże łączą się duchowo ze wszystkimi społecznościami chrześcijańskimi, które przestrzegają dziesięciu przykazań i święcą dzień sobotni, współpracując z nimi i jednocząc się w składaniu świadectwa o swej wierze.
Działalność edytuj
Zbory Boże spotykają się na zgromadzeniach w dniu sobotnim, aby studiować Pismo Święte bez pomocy jakichkolwiek publikacji, modlić się wspólnie, śpiewać pieśni, słuchać kazania. Wydawane jest czasopismo (kwartalnik) Łącznik Biblijny (do 2015 Łącznik Zborowy) w nakładzie 300 egz. (2014), informujące o życiu Zborów Bożych w Polsce oraz omawiające zagadnienia biblijne. Pismo to ukazuje się od 1996 r. Początkowy nakład wynosił 150 egz. – 1999 r.[5] W 2014 roku ukazywało się w nakładzie 300 egz.[6]. Redaktorem pisma jest Bolesław Parma. Zawiera ono nauczanie biblijno-ewangelizacyjne. Powołując się na nauczanie Jeszuy „darmo wzięliście, darmo dawajcie” wydawane jest ono bezpłatnie i dostarczane jest dla wszystkich zainteresowanych, którzy zgłoszą chęć otrzymywania tego kwartalnika. Archiwalne numery są zamieszczane na stronie internetowej Zborów Bożych[7].
Kwestie prawne edytuj
Mesjańskie Zbory Boże (Dnia Siódmego) są społecznością o uregulowanej sytuacji prawnej, działającą legalnie na terenie całej Polski. Wpisane są do Rejestru Kościołów i innych związków wyznaniowych Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji pod nr. 63[8]. Przewodniczącym Zborów jest Emil Stekla.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Dominik Rozkrut i inni, Rocznik statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej 2017, t. LXXVII, Warszawa: GUS, 2016, s. 194, 195, ISSN 1506-0632.
- ↑ a b c d e Kontakt - Zbory [online], zboryboze.pl [dostęp 2022-01-24].
- ↑ Leszek Sołyga, „Łącznik Zborowy”, nr 4 i 5 (24), Wodzisław: Zbory Boże Chrześcijan Dnia Siódmego, 2003, s. 4.
- ↑ Zmiana nazwy i statutu [online], mesjanskiezboryboze.com, 5 marca 2019 [dostęp 2022-01-24].
- ↑ Lucjan Adamczuk, Paweł Ciecieląg, Mariusz Chmielewski, Tadeusz Doktór, Grzegorz Gudaszewski: Wyznania religijne. Stowarzyszenia narodowościowe i etniczne w Polsce 1997-1999. Warszawa: GUS, 2000, s. 84. ISBN 83-7027-221-5.
- ↑ Paweł Ciecieląg, Grzegorz Gudaszewski, dr Mikołaj Haponiuk, ks. dr Wojciech Sadłoń, Karol Sobiestiański, Wioletta Zwalińska: Wyznania religijne. Stowarzyszenia narodowościowe i etniczne w Polsce 2012-2014. Warszawa: GUS, 2016, s. 100. ISBN 978-83-7027-612-6.
- ↑ Łącznik Biblijny, numery archiwalne.
- ↑ Kościoły i związki wyznaniowe wpisane do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych. mswia.gov.pl. [dostęp 2015-09-04].