Zbrodnia w Lublińcu Starym i Nowym

Zbrodnia w Lublińcu Starym i Nowym – zbrodnia dokonana 21 marca 1945 roku przez oddział ludowego Wojska Polskiego na ukraińskiej ludności cywilnej ze wsi Stary Lubliniec i Nowy Lubliniec, która odmówiła opuszczenia terytorium Polski i wyjazdu do ZSRR.

Podczas akcji przeprowadzonej przez 2 Samodzielny Batalion Operacyjny Wojsk Wewnętrznych zamordowano w obu wsiach co najmniej 59 cywilnych osób^[1]. Prawdopodobnie w akcji brał udział również oddział istribitielnych batalionów. Podczas akcji spalono także większość zabudowań mieszkalnych i gospodarczych.

Przypisy edytuj

↑ Karol Grünberg, Bolesław Sprengel Trudne sąsiedztwo. Stosunki polsko-ukraińskie w X-XX wieku, Warszawa 2005, ISBN 83-05-13372-9, s.659: "Żołnierze dopuszczali się różnych aktów przemocy na ludności. Tak np. 1 marca 1945 r. żołnierze 2 Samodzielnego Batalionu Operacyjnego Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW) zamordowali co najmniej pięćdziesięciu dziewięciu mieszkańców wsi Stary i Nowy Lubliniec"

Literatura edytuj

Karol Grünberg, Bolesław Sprengel Trudne sąsiedztwo. Stosunki polsko-ukraińskie w X-XX wieku, Warszawa 2005, ISBN 83-05-13372-9;
Владислав Козубель Тут було наше село, Lwów 1993

[1] Karol Grünberg, Bolesław Sprengel Trudne sąsiedztwo. Stosunki polsko-ukraińskie w X-XX wieku, Warszawa 2005, ISBN 83-05-13372-9, s.659: "Żołnierze dopuszczali się różnych aktów przemocy na ludności. Tak np. 1 marca 1945 r. żołnierze 2 Samodzielnego Batalionu Operacyjnego Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW) zamordowali co najmniej pięćdziesięciu dziewięciu mieszkańców wsi Stary i Nowy Lubliniec"

[1]