Zdobycie Jerozolimy przez Babilończyków (587 p.n.e.)
Zdobycie Jerozolimy – zajęcie i zburzenie Jerozolimy w 587 roku p.n.e. przez wojska państwa nowobabilońskiego pod wodzą Nabuchodonozora II. W wyniku najazdu Nabuchodonozora II terytorium Judy wcielono do Babilonii[1].
wojna babilońsko-judzka | |||
Uprowadzenie jeńców do Babilonu | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce |
Jerozolima | ||
Terytorium | |||
Przyczyna |
ekspansja państwa nowobabilońskiego | ||
Wynik |
zdobycie miasta przez Babilończyków, | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Izraela | |||
31°46′59,8800″N 35°13′00,1200″E/31,783300 35,216700 |
Okoliczności
edytujW VII wieku p.n.e. w Judzie panowała dynastia Dawida, centralne sanktuarium zaś znajdowało się w Jerozolimie. Niebezpieczeństwo zewnętrzne groziło Judejczykom jedynie ze strony Egiptu oraz plemion zajordańskich. W latach 628–622 p.n.e. doszło do reform króla Jozjasza, w wyniku których jedynym miejscem kultu religijnego stała się Świątynia w Jerozolimie. Pozbyto się kultów pogańskich, wygnano obcych kapłanów i wróżbitów oraz w całej rozciągłości przywrócono ścisłe respektowanie prawa religijnego. Odnowienie religijne osłabło gdy w roku 609 p.n.e. w bitwie pod Meggido faraon Necho II pokonał i zabił Jozjasza[2].
Ostatecznie kres Królestwa Judy położyły najazdy króla babilońskiego Nabuchodonozora II. W roku 597 p.n.e. król babiloński po raz pierwszy szturmem zdobył Jerozolimę deportując kilka tysięcy mieszkańców, a król Judy, Sedecjasz, osadzony na tronie przez Nabuchodonozora w miejsce Jojakima, złożył przysięgę na wierność królom Babilonu. Zwycięstwa Egipcjan, którzy zdążyli zająć Gazę oraz skierowali się w stronę Tyru i Sydonu skłoniły Sedecjasza do buntu w roku 593 p.n.e.
W roku 587 p.n.e. król babiloński ponownie zdobył Jerozolimę oraz złupił, a następnie spalił Świątynię[3]. Cała ludność Judy została deportowana do Babilonii[4]. Okres ten nazywany jest okresem tzw. niewoli babilońskiej, który zakończył etap historii Izraela zwany okresem Pierwszej Świątyni.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Zespół miesięcznika Mówią Wieki: Upadek państw Wschodu. Lud i tyrani (700–550 p.n.e.). T. VI. Warszawa: Hachette, 2005, s. 46, seria: Ilustrowana Historia Świata. ISBN 83-7184-792-0.
- ↑ Zespół miesięcznika Mówią Wieki: Upadek państw Wschodu. Lud i tyrani (700–550 p.n.e.). T. VI. Warszawa: Hachette, 2005, s. 24, seria: Ilustrowana Historia Świata. ISBN 83-7184-792-0.
- ↑ Jeremiasz 52,13 w przekładach Biblii.
- ↑ Zespół miesięcznika Mówią Wieki: Upadek państw Wschodu. Lud i tyrani (700–550 p.n.e.). T. VI. Warszawa: Hachette, 2005, s. 35, 36, 44, seria: Ilustrowana Historia Świata. ISBN 83-7184-792-0.
Bibliografia
edytuj- Starożytne cywilizacje: Egipt I, Wyd. Polskie Media Amer.COM SA, Warszawa 2001. s.5