Zendrówka
Zendrówka – cegła ceramiczna zbyt mocno wypalona, częściowo zeszklona.
Dekoracja ściany wzorem z zendrówki (zamek w Radzyniu Chełmińskim, XIV w.)
Jej powierzchnie są błyszczące i ciemniejsze niż cegły zwykłej – poprawnie wypalonej – zwanej wiśniówką[1]. Stosowana do budowy fundamentów i mocno obciążonych części budowli[1]. W okresie gotyku stosowana często w celach dekoracyjnych do tworzenia geometrycznych wzorów urozmaicających powierzchnie ceglanych ścian.
Nazwa pochodzi albo od niemieckiego określenia spieczenia (aż do zeszklenia) gliny w wysokich temperaturach – sintern albo od francuskiego słowa określającego popiół – cendre[potrzebny przypis].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Szolginia 1982 ↓, s. 56.
BibliografiaEdytuj
- Witold Szolginia: Architektura i budownictwo. 1982. ISBN 83-204-0291-3.