Zenon Kosiniak-Kamysz

dyplomata polski, b. wiceminister obrony narodowej

Zenon Henryk Kosiniak-Kamysz (ur. 25 lutego 1958 w Bieniaszowicach) – polski urzędnik państwowy, dyplomata, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji (2001–2003) oraz w Ministerstwie Obrony Narodowej (2008–2009).

Zenon Kosiniak-Kamysz
Ilustracja
Zenon Kosiniak-Kamysz (2010)
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1958
Bieniaszowice

Podsekretarz stanu w MSWiA
Okres

od 2001
do 2003

Ambasador RP na Słowacji
Okres

od 2003
do 2007

Poprzednik

Jan Komornicki

Następca

Bogdan Wrzochalski

Podsekretarz stanu w MON
Okres

od 2008
do 2009

Ambasador RP w Kanadzie
Okres

od 2010
do 2013

Poprzednik

Piotr Ogrodziński

Następca

Marcin Bosacki

Ambasador RP w Singapurze
Okres

od 2014
do 2018

Poprzednik

Waldemar Dubaniowski

Następca

Magdalena Bogdziewicz

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Order Podwójnego Białego Krzyża II Klasy (Słowacja) Krzyż Komandorski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny)

Życiorys

edytuj

W 1981 ukończył studia na Wydziale Organizacji i Zarządzania Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie. W 1983 kończył studia podyplomowe w zakresie handlu zagranicznego na Akademii Ekonomicznej w Krakowie[1][2].

Po studiach dwa lata pracował w Lipsku jako zastępca kierownika kontraktu centrali handlu zagranicznego „Budimex”. Następnie był wicedyrektorem krakowskiego oddziału Polskiej Izby Handlu Zagranicznego[1]. Od 1990 do 1994 pracował na stanowisku pierwszego sekretarza Ambasady RP w Budapeszcie[1]. Był następnie dyrektorem departamentów w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, a od 1996 do 2001 pracownikiem Ambasady RP w Berlinie, gdzie kierował Wydziałem Ekonomiczno-Handlowym[1].

Związany z Polskim Stronnictwem Ludowym. W latach 2001–2003 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, gdzie odpowiadał między innymi za integrację europejską[1]. Od 2003 do 2007 zajmował stanowisko ambasadora na Słowacji[3]. Następnie w 2007 został radcą ministrem i kierownikiem Wydziału Promocji Handlu i Inwestycji w Ambasadzie RP w Berlinie.

Od marca 2008 do listopada 2009 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. W styczniu 2010 objął stanowisko ambasadora RP w Kanadzie[4]. Urzędowanie zakończył 16 sierpnia 2013[5]. W czerwcu 2014 nominowany na ambasadora RP w Singapurze[6], został także polskim przedstawicielem w Radzie Gubernatorów Fundacji Azja-Europa (ASEF)[7]. Ze stanowiska ambasadora odwołano go z dniem 20 lipca 2018[8]. Następnie pracował w centrali MSZ. Od 2023 na emeryturze[9].

Posługuje się językiem angielskim, niemieckim, słowackim i rosyjskim[2].

Odznaczenia

edytuj

Życie prywatne

edytuj

Brat Kazimierza i Andrzeja, stryj Władysława. Żonaty z Katarzyną. 9 sierpnia 2010 jego dwoje dzieci zginęło w wypadku drogowym[12].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Komisja Spraw Zagranicznych /nr 103/ [online], orka.sejm.gov.pl, 8 lipca 2003 [dostęp 2023-08-16].
  2. a b Zapis przebiegu posiedzenia komisji [online], Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, 29 maja 2014 [dostęp 2023-08-16].
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 lipca 2003 r. nr Z. 110-23-2003 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2003 r. nr 42, poz. 609).
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 grudnia 2009 r. nr 110-50-2009 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 1, poz. 4).
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 sierpnia 2013 r. nr 110-46-2013 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 63).
  6. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 czerwca 2014 r. nr 110-17-2014 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 863).
  7. Board of Governors, asef.org [zarchiwizowane 2015-11-30] (ang.).
  8. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 marca 2018 r. nr 110.14.2018 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2018 r. poz. 430).
  9. Mikołaj Podolski, Ujawniamy skandaliczny dokument polskiej dyplomacji w Kanadzie. Uderza w Żydów oraz w Polonię [online], naTemat.pl, 11 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-16].
  10. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 listopada 2000 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2001 r. nr 2, poz. 37).
  11. 44/2009. (III. 28.) KE határozata, kitüntetés adományozásáról [online], kozlonyok.hu, 28 marca 2009 [dostęp 2012-04-12] (węg.).
  12. Agnieszka Drabikowska, To dzieci ambasadora RP w Kanadzie zginęły w tragedii w Łagowie [online], gazeta.pl, 11 sierpnia 2010 [dostęp 2013-10-01].

Bibliografia

edytuj