Zespół Chediaka-Higashiego

zespól chorobowy związany z zaburzeniem odporności

Zespół Chediaka-Higashiego (ang. Chediak-Higashi syndrome, CHS) – to zespół objawów chorobowych przebiegających z upośledzeniem odporności, cechuje się nawracającymi zakażeniami bakteryjnymi oraz częściowym albinizmem.

Zespół Chediaka-Higashiego
Chediak-Higashi syndrome (CHS)
Objawy

częściowy albinizm, niska odporność na nawracające choroby bakteryjne, upośledzenie odporności; zwiększone wodniczki leukocytów i innych komórek żernych.

Przyczyny

choroba genetyczna, o dziedziczeniu autosomalnym recesywnym.

Jest chorobą dziedziczną, o dziedziczeniu autosomalnym recesywnym, która charakteryzuje się obecnością dużych wodniczek w leukocytach, co utrudnia zabijanie wchłoniętych bakterii; proces fagocytozy i inne zdolności komórek żernych są upośledzone.

Zespół Chediaka-Higashiego został też stwierdzony u zwierząt, przykładowo myszy czy bydła Wagyu[1].

Historia edytuj

Pierwszym który opisał ten zespół objawów w 1933 roku był kubański lekarz, Antonio Béguez César; opis choroby jego autorstwa ukazał się w periodyku Revista cubana de pediatría w roku 1943[2]. Choroba wiązana jest jednak z nazwiskiem innego kubańskiego lekarza, Alexandra Moisésa Chédiaka, którego opis choroby został opublikowany w 1952 roku[3]. Mniej więcej w tym samym czasie niezależnie od niego przypadek zespołu opisał japoński pediatra Otokata Higashi[4].

Przypisy edytuj

  1. H Yamakuchi i inni, Chediak-Higashi syndrome mutation and genetic testing in Japanese black cattle (Wagyu), „Animal Genetics”, 1, 31, 2000, s. 13-19, DOI10.1046/j.1365-2052.2000.00586.x [dostęp 2024-02-29] (ang.).
  2. A. Béguez César:Neutropenia crònica maligna familial con granulaciones atipicas de los leucocitos.Revista cubana de pediatría 15: 900-910 (1943).
  3. M. Chédiak: Nouvelle anomalie leucocytaire de caractère constitutionel et familial. Revue d'hématologie 7:362-367 (1952)
  4. O. Higashi: Congenital gigantism of peroxidase granules. The first case ever reported of qualitative abnormality of proxidase. Tohoku Journal of Experimental Medicine 59: 315-332. (1953/1954)

Linki zewnętrzne edytuj