Zespół Hoigné – rzadko występujący zespół objawów neurologicznych. Powikłanie powstające podczas leczenia penicyliną prokainową (w postaci zawiesiny wstrzykiwanej domięśniowo) w przypadku przedostania się do układu krążenia dużych kryształów penicyliny prokainowej.

Występuje z częstością 1-3:1000 wstrzyknięć, jest więc znacznie częstszym powikłaniem niż wstrząs anafilaktyczny (1:1000000). Po raz pierwszy został opisany przez szwajcarskiego lekarza Rolfa Hoignégo w 1959 roku.

Objawy edytuj

Zespół Hoigné objawia się panicznym lękiem, halucynacjami złożonymi (wzrokowymi – falujące i przeinaczone otoczenie; słuchowymi – słyszalny charakterystyczny jazgot; smakowymi; dotykowymi), a także wstrząsami ciała, parestezjami i brakiem poczucia czasu. Napad następuje w kilkanaście sekund do 3 minut po iniekcji i może trwać 15-60 minut. Nie towarzyszą mu objawy zapaści naczyniowej (wręcz odwrotnie, występuje podwyższone ciśnienie tętnicze i dobrze wypełnione, przyspieszone tętno)[1], co jest istotne w diagnostyce różnicowej wstrząsu anafilaktycznego. Objawy samoczynnie ustępują, a rokowanie jest na ogół dobre. Zespół Hoigné nie jest przeciwwskazaniem do leczenia penicyliną, jednakże pacjenci zazwyczaj nie decydują się na dalsze leczenie penicyliną po wystąpieniu u nich tego zespołu.

Zaburzenia mózgowe uważano za następstwo powstania mikrozatorów z kryształów prokainy w krążeniu mózgowym, obecnie sądzi się, że objawy te zależą w większym stopniu od działania samej prokainy na ośrodkowy układ nerwowy.

Objawy zespołu mają charakter przemijający, a poprawę uzyskuje się po zastosowaniu leczenia benzodiazepinami np. diazepamem[2]

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. S. Jabłońka, S. Majewski, Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, 2005.
  2. Ryszard Korbut, Paweł Wołkow, Jacek Jawień, Farmakologia, wyd. 2, uaktual. i rozsz., Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 236, ISBN 978-83-200-5368-5, OCLC 1005168949 [dostęp 2020-10-05].

Bibliografia edytuj

  • Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. W. Kostowski, Z. S. Herman. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003. ISBN 83-200-3350-0.