Zielona (Kalety)
Zielona (niem. Zielonna[1]) – część miasta we wschodniej części Kalet[2], oddzielona od centrum miasta o około 5 km przez las. Brak styczności z Kaletami właściwymi.
| część miasta Kalet | |
.jpg) Pałac w Zielonej (2022) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Miasto | |
| W granicach Kalet |
1951–1954, 1973 |
| SIMC |
0931661 |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Strefa numeracyjna |
34 |
| Kod pocztowy |
42-660 |
| Tablice rejestracyjne |
STA |
Położenie na mapie Kalet  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu tarnogórskiego  | |
 50°32′57″N 18°58′13″E/50,549194 18,970417
| |
Zielona ma charakter turystyczny. Posiada na swoim terenie 3 ośrodki wypoczynkowe nad zalewem o tej samej nazwie, ścieżkę przyrodniczo-dydaktyczną "Do bobrów"[3]. Znajduje się tu zabytkowy pałac Donnersmarcków z XIX wieku[4].
Do 1945 część gminy jednostkowej Zielona. 1 grudnia 1945 w składzie wiejskiej zbiorowej gminy Kalety w powiecie lublinieckim w województwie śląskim[5]. 1 stycznia 1951 w związku z nadaniem gminie Kalety statusu miasta stał się obszarem miejskim miasta Kalety[6]. 5 października 1954, w związku z reformą administracyjną Polski, wyłączony z Kalet, stając się ponownie obszarem wiejskim w składzie nowo utworzonej gromady Miotek[7]. Tam przetrwał w latach 1954–1972. 1 stycznia 1973, w związku z kolejną reformą gminną, prawie całe sołectwo Miotek (obejmujące Miotek, Kolonię Woźnicką, Mokrus i Zieloną[8]) włączono do Kalet; jedynie Kolonię Woźnicką włączono do miasta Woźniki[9].
Historia
edytujDawniej Zielona była wsią i jako gmina od końca XVIII w posiadała pieczęć gminną, na której wizerunku przedstawiono młot nad kowadłem po prawej i jodłę po lewej stronie. Młot mógł sie odnosić do działającej wówczas huty żelaza „Młotek”[10].
Przypisy
edytuj- ↑ Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Lublinitz (Loben) [online], www.verwaltungsgeschichte.de:80 [dostęp 2018-07-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-14].
- ↑ Główny Urząd Statystyczny [online], eteryt.stat.gov.pl [dostęp 2024-11-21].
- ↑ Wydział Kultury, Promocji i Integracji Europejskiej Starostwa Powiatowego w Tarnowskich Górach: Powiat tarnogórski. Trasy rekreacyjno-turystyczne. Informator. Tarnowskie Góry: Starostwo Powiatowe w Tarnowskich Górach, 2007, s. 13.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych w województwie śląskim. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2018-12-31].
- ↑ Rozporządzenie Wojewody Śląsko-Dąbrowskiego z dnia 27 listopada 1945 o podziale powiatu lublinieckiego w województwie śląsko-dąbrowskim na gminy wiejskie i gromady (Katowice: Śląsko-Dąbrowski Dziennik Wojewódzki z dnia 22 grudnia 1945 r., Nr. 34, Poz. 453)
- ↑ Dz.U. z 1950 r. nr 51, poz. 472
- ↑ Uchwała Nr 20/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu lublinieckiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 15 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 10, Poz. 54)
- ↑ Wykaz zbiorów miejscowści, str. 67
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 50, poz. 327
- ↑ Aleksandra Starczewska-Wojnar, Pieczęcie gmin wiejskich dawnego powiatu lublinieckiego (1805–1939), „Szkice Archiwalno-Historyczne”, 21 (2024), s. 46, DOI: 10.61516/szkice21_2024/starczewska (pol.).