Zmarzły Szczyt
Zmarzły Szczyt (słow. Popradský Ľadový štít, niem. Eisseespitze, węg. Jeges-tavi-csúcs[1]) – zwornikowy szczyt o wysokości 2394[2] m n.p.m. w głównej grani Tatr. Od niego odchodzą:
- w kierunku wschodnim – grań główna (Batyżowiecka Grań) ze szczytami: Kaczym i Batyżowieckim. Grań rozdziela doliny: Batyżowiecką (Batizovská dolina) i Dolinę Kaczą (Kačacia dolina) należącą do systemu Doliny Białej Wody (Bielovodská dolina). Od Kaczego Szczytu Zmarzły Szczyt jest oddzielony Jurgowską Przełęczą, powyżej nich znajdują się jeszcze Jurgowskie Wrótka.
- w kierunku północno-zachodnim – grań główna ze Wschodnim Szczytem Żelaznych Wrót, Śnieżnymi Kopami, Zachodnim Szczytem Żelaznych Wrót, Żłobistym, Rumanowym i Gankiem. Grań rozdziela doliny: Dolinę Złomisk (Zlomisková dolina) (odnoga Doliny Mięguszowieckiej) od Doliny Kaczej. Od Wschodniego Szczytu Żelaznych Wrót Zmarzły Szczyt oddziela Rumiska Przełączka.
- W kierunku południowym odchodzi od niego boczna grań grzbietu Kończystej (Končistá), która oddziela Dolinę Złomisk i Dolinę Stwolską (Štôlska dolina) od Doliny Batyżowieckiej. Punkt zwornikowy znajduje się nie w samym wierzchołku Zmarzłego Szczytu, lecz kilkanaście metrów na południowy zachód od niego. Najbliższa Zmarzłemu Szczytowi jest turnia Drąg, oddzielona od niego Przełęczą koło Drąga.
 Zmarzły Szczyt (po prawej) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
2394 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
1890 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°09′57″N 20°06′56″E/49,165833 20,115556
| |
Pierwsze odnotowane wejścia należą do taterników węgierskich:
- letnie – Oliver Gömöry i przewodnik Paul Kirner, 15 sierpnia 1890 r.
- zimowe – Gyula Hefty i Lajos Rokfalusy, 27 kwietnia 1913 r.
Nazwa szczytu nawiązuje do położonego w Dolinie Złomisk Zmarzłego Stawu (Ľadové pleso).
Przypisy
edytuj- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Geoportál, Letecké laserové skenovanie [online], Geoportál [dostęp 2023-12-29] (słow.).
Bibliografia
edytuj- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XI. Wschodni Szczyt Żelaznych Wrót – Batyżowieckie Czuby. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992, s. 33–38.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.