Znajdzina (pol. hist. Mandzin, Ursynów; biał. Знайдзіна; ros. Знайдино) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie brzostowickim, w sielsowiecie Koniuchy.

Znajdzina
Знайдзіна
Знайдино
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

brzostowicki

Sielsowiet

Koniuchy

Populacja (2009)
• liczba ludności


56[1]

Nr kierunkowy

1511

Kod pocztowy

231787

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Znajdzina”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Znajdzina”
Ziemia53°22′42″N 23°55′08″E/53,378333 23,918889

Nazwa edytuj

Majątek nazywał się Mandzin, jednak miejscowi Białorusini przekręcali tę nazwę i zamiast niej używali określenia Znajdzino. Zirytowany tym właściciel majątku Tadeusz Ursyn Niemcewicz w latach 30. XX w. zmienił urzędową nazwę na Ursynów. Nowa nazwa jednak się nie przyjęła. Po II wojnie światowej zmieniono nazwę na Znajdzino[2].

Historia edytuj

Dawniej majątek ziemski i folwark należący do Ursyn Niemcewiczów. W dwudziestoleciu międzywojennym leżał w Polsce, w województwie białostockim, w powiecie grodzieńskim. Należał do parafii Trójcy Przenajświętszej w Indurze. W 1930 majątek liczył 170 hektarów ziemi. Wyrabiano w nim również cegłę oraz eksploatowano torfowiska. Przed II wojną światową majątek został unowocześniony.

Po 17 września 1939 majątek był okradany przez białoruskich komunistów. Po nastaniu władzy sowieckiej komisarze Armii Czerwonej (przeważnie Żydzi) podjudzali Białorusinów przeciwko Polakom do niszczenia, rabunku i mordów. Mandzin został wówczas rozkradziony. 26 września 1939 komuniści zamordowali właściciela majątku Tadeusza Ursyna Niemcewicza. Jego żona Eugenia Ursyn Niemcewicz z dziećmi uciekła z Mandzina do Grodna.

W 1940 w majątku urządzono kołchoz. Za czasów okupacji niemieckiej zarządzany był przez niemiecką administrację[2].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj