Zrzuty bobrów nad Idaho
Zrzuty bobrów nad Idaho – seria operacji powietrznych realizowanych w 1948 roku w ramach programu Departamentu Rybactwa i Łowiectwa Stanu Idaho, polegającego na zrzuceniu na spadochronach 76 bobrów nad dorzeczem potoku Chamberlain Creek w paśmie górskim Sawtooth (Góry Skaliste) w stanie Idaho[1][2].
Tło
edytujBobry są uznawane za niezwykle istotne dla funkcjonowania ekosystemów podmokłych w Idaho, gdyż przyczyniają się do ograniczania erozji i tworzą potencjalne siedliska dla ptaków i ryb. Jednakże w pierwszej połowie XX wieku populacja bobrów w środkowej części stanu osiągnęła krytycznie niski poziom na skutek nadmiernych polowań w celu pozyskania futer[3]. W celu odwrócenia tego trendu Departament Zasobów Wewnętrznych Stanów Zjednoczonych rozpoczął w 1936 r. relokację bobrów pochodzących z bardziej zaludnionej, północno-zachodniej części stanu, gdzie ich działalność była obiektem skarg mieszkańców[4].
Łowcy najpierw łapali bobry i dostarczali urzędnikowi ds. ochrony przyrody, który przywiązywał je do konia lub muła i wysyłał w tereny górzyste[5]. W wyniku stresu towarzyszącemu temu procesowi bobry przestawały jeść, czego efektem była ich wysoka śmiertelność[6].
Pomysł i realizacja
edytujJeden z pracowników Departamentu Rybactwa i Łowiectwa Idaho, Elmo W. Heter, opracował sposób, aby przetransportować bobry, używając pozostałych po II wojnie światowej spadochronów i przymocowanych do nich drewnianych skrzynek, które były zaprojektowane tak, aby automatycznie się otwierać po lądowaniu na ziemi. Transportowane zwierzęta zostały podzielone na grupy składające się z jednego samca i trzech samic[1][6].
14 sierpnia 1948 roku dokonano pierwszego zrzutu. Łącznie zrzucono 76 bobrów, z których 75 przeżyło. Jedyną ofiarą operacji był bóbr, który wydostał się ze skrzyni jeszcze podczas lotu[1].
Ocena i upamiętnienie
edytujW 1949 roku operację uznano za udaną, gdy urzędnicy zauważyli, że bobry skutecznie zasiedliły nowe tereny[6], a z czasem wizerunek bobra z spadochronem, Parabeaver, stał się jednym z lokalnych symboli[7].
Film z operacji został w 2015 roku udostępniony przez Idaho Historical Society na platformie YouTube[8].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Lucy Sherriff, Why beavers were parachuted into the Idaho wilderness 73 years ago [online], National Geographic, 16 września 2021 [dostęp 2024-11-05] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-16].
- ↑ Susan Wood, The Skydiving Beavers: A True Tale, Sleeping Bear Press, 15 kwietnia 2017, ISBN 978-1-63472-403-6 [dostęp 2024-11-05] (ang.).
- ↑ Peter E. Busher (red.), Beaver protection, management, and utilization in Europe and North America, New York: Kluwer Academic/Plenum Publ, 1999, s. 147–160, ISBN 978-0-306-46121-7 [dostęp 2024-11-05].
- ↑ Government Beavers, TIME, 17 kwietnia 1939, s. 59 [dostęp 2024-11-05].
- ↑ EastIdahoNews com Staff, It’s been 75 years since Idaho parachuted beavers into backcountry. Here’s what went down [online], East Idaho News, 18 grudnia 2023 [dostęp 2024-11-05] (ang.).
- ↑ a b c Elmo W Heter. Transplanting Beavers By Airplane And Parachute. „Journal of Wildlife Management”. 14, s. 143-147, kwiecień 1950. [dostęp 2024-11-05].
- ↑ Thomas E. Stimson Jr.. Moving Day for the Parabeavers. „Popular Mechanics”, s. 130, kwiecień 1949. Hearst Magazines. [dostęp 2024-11-05]. (ang.).
- ↑ Associated Press, US film of parachuting beavers found after 65 years (it's OK, they survived), „The Guardian”, 22 października 2015, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-11-05] (ang.).