Związek Młodzieży Ludowej
Związek Młodzieży Ludowej – organizacja młodzieży wiejskiej działająca w dwudziestoleciu międzywojennym zwana potocznie „zielonymi koszulami”. Powstała w 1926 z inicjatywy PSL „Piast”, ale jeszcze w latach 20. pod wodzą Karola Polakiewicza przeszła do obozu sanacji. ZML stawiał sobie za cel „podniesienie kultury i dobrobytu wsi i potęgi Państwa” poprzez wychowanie młodzieży na "karnych obywateli Państwa". W okresie największego rozwoju liczył ok. 70 tys. członków. W 1930 od ZML oderwał się Związek Drużyn Ludowych Mocarstwowej Polski, który podporządkował się Związkowi Pracy Mocarstwowej. W 1934 część ZML przyłączyła się do Centralnego Związku Młodej Wsi. Reszta ZML w 1937 połączyła się ze Związkiem Młodej Polski (organizacji młodzieżowej OZN)[1] i tym samym przekształciła się w sekcję wiejską ZMP.
Przywódcy: Karol Polakiewicz, do 1937 Henryk Puziewicz. Organ „Młoda Wieś”.
Przypisy edytuj
- ↑ Przystąpienie Młodzieży Ludowej do Obozu Zjednoczenia Narodowego. „Wschód”. Nr 65, s. 3, 10 listopada 1937.
Bibliografia edytuj
- Słownik organizacji młodzieżowych w Polsce 1918-1970. Warszawa 1971, s. 117-118
- Jarosław Tomasiewicz: „Faszyzm lewicy” czy „ludowy patriotyzm”? Tendencje antyliberalne i nacjonalistyczne w polskiej lewicowej myśli politycznej lat trzydziestych. Warszawa 2020. ISBN 978-83-8196-103-5, s. 144-148.