Wikipedia

Lista zwycięzców Konkursu Piosenki Eurowizji

lista w projekcie Wikimedia
(Przekierowano z Zwycięzcy Konkursu Piosenki Eurowizji)

Zwycięzcy Konkursu Piosenki Eurowizji – zdobywcy pierwszego miejsca podczas corocznego Konkursu Piosenki Eurowizji, paneuropejskiego widowiska muzycznego organizowanego od 1956 przez Europejską Unię Nadawców (EBU).

Lys Assia, zwyciężczyni 1. Konkursu Piosenki Eurowizji (na zdj. podczas konkursu w 1958)

Zwycięzcą konkursu zostaje reprezentacja kraju, który zdobywa największą liczbę punktów z innych państw. Na przestrzeni lat laureaci konkursu wybierani byli za pomocą różnych metod głosowania, albo przez jurorów, albo przez telewidzów bądź też we wspólnym głosowaniu jury i publiczności.

Zwyciężczynią pierwszego konkursu została Lys Assia, reprezentantka Szwajcarii z utworem „Refrain”[1].

Od 1956 zorganizowano 63 konkursy, a w każdym z nich zwyciężył po jeden uczestnik. Wyjątek stanowi finał konkursu w 1969, w którym pierwsze miejsce z taką samą liczbą punktów zajęły cztery reprezentacje: Francji, Holandii, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii[2].

Jedyni w historii dwukrotni laureaci konkursu: Johnny Logan (w 1980 i 1987) oraz Loreen (w 2012 i 2023)

Krajami z największą liczbą siedmiu zwycięstw są Irlandia[3] oraz Szwecja. Pierwszym artystą w historii, który wygrał konkurs więcej niż raz, był Johnny Logan, który zwyciężył w 1980 (z piosenką „What's Another Year”)[4] i 1987 (z „Hold Me Now”)[5], ponadto w 1992 zwyciężył jako kompozytor piosenki „Why Me?” Lindy Martin[6]. Oprócz Logana, czterech innych kompozytorów napisało więcej niż jedną zwycięską piosenkę konkursową: Willy van Hemert (utwory „Net als toen” i „Een beetje” z konkursów w 1957 i 1959)[7], Yves Dessca („Un banc, un arbre, une rue” z 1971 i „Après toi” z 1972)[8], Rolf Løvland („La det swinge” z 1985 i „Nocturne” z 1995) i Brendan Graham („Rock ’n’ Roll Kids” z 1994 i „The Voice” z 1996). Jedyną kobietą, która wygrała więcej niż raz, jest Loreen, dwukrotna zwyciężczyni konkursu (dla Szwecji): w 2012 i 2023.

Zespół ABBA (zwycięzca konkursu w 1974) oraz Céline Dion (zwyciężczyni konkursu w 1988)

Zwycięstwo w Konkursie Piosenki Eurowizji zapewniło międzynarodowy rozgłos i było początkiem światowej kariery dla wielu wykonawców. Zwycięzcą konkursu w 1974 został zespół ABBA z utworem „Waterloo”[9], który trafił na szczyt list przebojów w wielu krajach, m.in. w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Australii[10] oraz Stanach Zjednoczonych, gdzie grupa wyruszyła w swoją pierwszą światową trasę koncertową[11]. Laureatką konkursu w 1988 została Céline Dion (z piosenką „Ne pas partez sans moi”), która dzięki zwycięstwu otrzymała możliwość nagrywania kolejnych utworów, a kilka lat później rozpoczęła międzynarodową karierę[12][3]. W najnowszej historii konkursu odnotować można zwycięstwa wykonawców, takich jak Alexander Rybak, Lena, Loreen, Conchita Wurst, Duncan Laurence i Måneskin.

Spis wszystkich zwycięzców konkursu edytuj

Rok Data
finału 		Miasto Wykonawca Piosenka Pkt. Zwycięski kraj
1956 24 maja   Lugano Lys Assia „Refrain” N/A   Szwajcaria
1957 3 marca   Frankfurt Corry Brokken „Net als toen” 31   Holandia
1958 12 marca   Hilversum André Claveau „Dors, mon amour” 27   Francja
1959 11 marca   Cannes Teddy Scholten „Een beetje” 21   Holandia
1960 25 marca   Londyn Jacqueline Boyer „Tom Pillibi” 32   Francja
1961 18 marca   Cannes Jean-Claude Pascal „Nous, les amoureux” 31   Luksemburg
1962 18 marca   Luksemburg Isabelle Aubret „Un premier amour” 26   Francja
1963 23 marca   Londyn Grethe i Jørgen Ingmannowie „Dansevise” 42   Dania
1964 21 marca   Kopenhaga Gigliola Cinquetti „Non ho l’età” 35   Włochy
1965 20 marca   Neapol France Gall „Poupée de cire, poupée de son” 32   Luksemburg
1966 5 marca   Luksemburg Udo Jürgens „Merci, Chérie” 31   Austria
1967 8 kwietnia   Wiedeń Sandie Shaw „Puppet on a String” 47   Wielka Brytania
1968 6 kwietnia   Londyn Massiel „La, la, la” 29   Hiszpania
1969 29 marca   Madryt Salomé „Vivo cantando” 18
Frida Boccara „Un jour, un enfant”   Francja
Lenny Kuhr „De troubadour”   Holandia
Lulu „Boom Bang-a-Bang”   Wielka Brytania
1970 21 marca   Amsterdam Dana „All Kinds of Everything” 32   Irlandia
1971 3 kwietnia   Dublin Séverine „Un banc, un arbre, une rue” 128   Monako
1972 25 marca   Edynburg Vicky Leandros „Après toi” 128   Luksemburg
1973 7 kwietnia   Luksemburg Anne-Marie David „Tu te reconnaîtras” 129
1974 6 kwietnia   Brighton ABBA „Waterloo” 24   Szwecja
1975 22 marca   Sztokholm Teach-In „Ding-a-dong” 152   Holandia
1976 3 kwietnia   Haga Brotherhood of Man „Save Your Kisses for Me” 164   Wielka Brytania
1977 7 maja   Londyn Marie Myriam „L’oiseau et l’enfant” 136   Francja
1978 22 kwietnia   Paryż Jizhar Kohen i Alphabeta „A-Ba-Ni-Bi” 157   Izrael
1979 31 marca   Jerozolima Gali Atari i Milk and Honey „Hallelujah” 125
1980 19 kwietnia   Haga Johnny Logan „What’s Another Year” 143   Irlandia
1981 4 kwietnia   Dublin Bucks Fizz „Making Your Mind Up” 136   Wielka Brytania
1982 24 kwietnia   Harrogate Nicole „Ein bißchen Frieden” 161   Niemcy
1983 23 kwietnia   Monachium Corinne Hermès „Si la vie est cadeau” 142   Luksemburg
1984 5 maja   Luksemburg Herreys „Diggi-Loo Diggi-Ley” 145   Szwecja
1985 4 maja   Göteborg Bobbysocks „La det swinge” 123   Norwegia
1986 3 maja   Bergen Sandra Kim „J’aime la vie” 176   Belgia
1987 9 maja   Bruksela Johnny Logan „Hold Me Now” 172   Irlandia
1988 30 kwietnia   Dublin Céline Dion „Ne partez pas sans moi” 137   Szwajcaria
1989 6 maja   Lozanna Riva „Rock Me” 137   Jugosławia
1990 5 maja   Zagrzeb Toto Cutugno „Insieme: 1992” 149   Włochy
1991 4 maja   Rzym Carola „Fångad av en stormvind” 146   Szwecja
1992 9 maja   Malmö Linda Martin „Why Me?” 155   Irlandia
1993 15 maja   Millstreet Niamh Kavanagh „In Your Eyes” 187
1994 30 kwietnia   Dublin Paul Harrington
Charlie McGettigan 		„Rock ’n’ Roll Kids” 226
1995 13 maja Secret Garden „Nocturne” 148   Norwegia
1996 18 maja   Oslo Eimear Quinn „The Voice” 162   Irlandia
1997 3 maja   Dublin Katrina and the Waves „Love Shine a Light” 227   Wielka Brytania
1998 9 maja   Birmingham Dana International „Diva” 172   Izrael
1999 29 maja   Jerozolima Charlotte Nilsson „Take Me to Your Heaven” 163   Szwecja
2000 13 maja   Sztokholm Olsen Brothers „Fly on the Wings of Love” 195   Dania
2001 12 maja   Kopenhaga Tanel Padar, Dave Benton i 2XL „Everybody” 198   Estonia
2002 25 maja   Tallinn Marie N „I Wanna” 176   Łotwa
2003 24 maja   Ryga Sertab Erener „Everyway That I Can” 167   Turcja
2004 15 maja   Stambuł Rusłana „Wild Dances” 280   Ukraina
2005 21 maja   Kijów Elena Paparizou „My Number One” 230   Grecja
2006 20 maja   Ateny Lordi „Hard Rock Hallelujah” 292   Finlandia
2007 12 maja   Helsinki Marija Šerifović „Molitva” 268   Serbia
2008 24 maja   Belgrad Dima Biłan „Believe” 272   Rosja
2009 16 maja   Moskwa Alexander Rybak „Fairytale” 387   Norwegia
2010 29 maja   Oslo Lena Meyer-Landrut „Satellite” 246   Niemcy
2011 14 maja   Düsseldorf Ell i Nikki „Running Scared” 221   Azerbejdżan
2012 26 maja   Baku Loreen „Euphoria” 372   Szwecja
2013 18 maja   Malmö Emmelie de Forest „Only Teardrops” 281   Dania
2014 10 maja   Kopenhaga Conchita Wurst „Rise Like a Phoenix” 290   Austria
2015 23 maja   Wiedeń Måns Zelmerlöw „Heroes” 365   Szwecja
2016 14 maja   Sztokholm Jamala „1944” 534   Ukraina
2017 13 maja   Kijów Salvador Sobral „Amar pelos dois” 758   Portugalia
2018 12 maja   Lizbona Netta „Toy” 529   Izrael
2019 18 maja   Tel Awiw-Jafa Duncan Laurence „Arcade” 498   Holandia
2020 16 maja   Rotterdam Konkurs odwołany
2021 22 maja   Rotterdam Måneskin „Zitti e buoni” 524   Włochy
2022 14 maja   Turyn Kalush Orchestra „Stefania” 631   Ukraina
2023 13 maja   Liverpool Loreen „Tattoo” 583   Szwecja
2024 11 maja   Malmö

Kraje zwycięskie edytuj

W całej historii Konkursu Piosenki Eurowizji wygrało łącznie 27 krajów. Największą liczbę zwycięstw odniosła Irlandia oraz Szwecja której reprezentanci siedmiokrotnie zajmowali pierwsze miejsce w finałowej klasyfikacji. W 1969 roku finał konkursu wygrały cztery kraje: Francja, Hiszpania, Holandia i Wielka Brytania[3][13].

 
Mapa uwzględniająca wszystkie zwycięskie państwa oraz liczbę zdobytych przez nich wygranych
Wygrane Kraj Rok
7   Irlandia 1970, 1980, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996
  Szwecja 1974, 1984, 1991, 1999, 2012, 2015, 2023
5   Francja 1958, 1960, 1962, 1969, 1977
  Luksemburg 1961, 1965, 1972, 1973, 1983
  Wielka Brytania 1967, 1969, 1976, 1981, 1997
  Holandia 1957, 1959, 1969, 1975, 2019
4   Izrael 1978, 1979, 1998, 2018
3   Norwegia 1985, 1995, 2009
  Dania 1963, 2000, 2013
  Włochy 1964, 1990, 2021
  Ukraina 2004, 2016, 2022
2   Hiszpania 1968, 1969
  Szwajcaria 1956, 1988
  Niemcy/RFN 1982, 2010
  Austria 1966, 2014
1   Monako 1971
  Belgia 1986
  Jugosławia 1989
  Estonia 2001
  Łotwa 2002
  Turcja 2003
  Grecja 2005
  Finlandia 2006
  Serbia 2007
  Rosja 2008
  Azerbejdżan 2011
  Portugalia 2017

Klasyfikacja wszech czasów edytuj

Lista uwzględnia wszystkie państwa, które kiedykolwiek wzięły udział w Konkursie Piosenki Eurowizji. Spośród 52 krajów startujących Andora jako jedyna nigdy nie brała udziału w finale. 14 z 51 krajów uczestniczących w finałach nigdy nie zajęło miejsca w pierwszej trójce konkursu. Pozycję na liście ustalono na podstawie liczby najwyższych uzyskanych lokat.

    Państwa niebiorące czynnego udziału w konkursie (stan na 2024)
    Państwa nieistniejące
L.p. Kraj 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce
1   Irlandia 7 5 1
2   Szwecja 7 1 6
3   Wielka Brytania 5 16 3
4   Francja 5 5 7
5   Holandia 5 1 1
6   Luksemburg 5 – 2
7   Izrael 4 2 2
8   Włochy 3 3 5
9   Ukraina 3 2 1
10   Dania 3 1 3
11   Norwegia 3 1 1
12   Niemcy 2 5 5
13   Hiszpania 2 5 2
14   Szwajcaria 2 3 3
15   Austria 2 – 1
16   Rosja 1 5 3
17   Belgia 1 2 –
18   Monako 1 1 3
19   Turcja 1 1 1
  Azerbejdżan 1 1 1
21   Finlandia 1 1 –
22   Grecja 1 – 3
23   Estonia 1 – 1
  Łotwa 1 – 1
  Serbia 1 – 1
26   Jugosławia 1 – –
  Portugalia 1 – –
28   Malta – 2 2
29   Islandia – 2 –
30   Bułgaria – 1 –
  Cypr – 1 –
  Australia – 1 –
  Polska – 1 –
  Serbia i Czarnogóra – 1 –
35   Rumunia – – 2
36   Bośnia i Hercegowina – – 1
  Mołdawia – – 1
38   Armenia –
  Chorwacja
  Węgry
  Albania
  Białoruś
  Czechy
  Litwa
  Słowenia
  Macedonia Północna
  Gruzja
  Czarnogóra
  Słowacja
  Maroko
  San Marino
  Andora

Języki zwycięskich piosenek edytuj

 
Mariji Šerifović podczas wykonania utworu „Molitva”, pierwszej piosenki w języku serbskim, która wygrała w konkursie

W latach 1966–1973 i 1977–1998 utwory reprezentujące wszystkie uczestniczące w konkursie kraje musiały być zaprezentowane w języku ojczystym danego państwa. Na 68 zwycięskich piosenek 33 zostało napisanych w języku angielskim. W 2007 konkurs wygrał serbskojęzyczny utwór „Molitva” Mariji Šerifović, stając się tym samym pierwszą (od 1998 roku) zwycięską kompozycją w całości wykonaną w innym języku, niż angielski[3].

Liczba Język Lata Kraje
33 angielski 1967, 1969, 1970, 1974–1976, 1980, 1981, 1987, 1992–1994, 1996, 1997, 1999–2003, 2004[a], 2005, 2006, 2008–2015, 2016[b], 2018[c], 2019, 2023 Wielka Brytania, Irlandia, Szwecja, Holandia, Dania, Estonia, Łotwa, Turcja, Ukraina, Grecja, Finlandia, Rosja, Norwegia, Niemcy, Azerbejdżan, Austria, Izrael
14 francuski 1956, 1958, 1960–1962, 1965, 1969, 1971–1973, 1977, 1983, 1986, 1988 Szwajcaria, Francja, Luksemburg, Monako, Belgia
4 hebrajski 1978, 1979, 1998, 2018[c] Izrael
3 niderlandzki 1957, 1959, 1969 Holandia
włoski 1964, 1990, 2021 Włochy
2 norweski 1985, 1995 Norwegia
szwedzki 1984, 1991 Szwecja
niemiecki 1966, 1982 Austria, Niemcy
hiszpański 1968, 1969 Hiszpania
ukraiński 2004[a], 2022 Ukraina
1 duński 1963 Dania
serbsko-chorwacki 1989 Jugosławia
serbski 2007 Serbia
krymskotatarski 2016[b] Ukraina
portugalski 2017 Portugalia

Numery startowe zwycięskich piosenek edytuj

Uczestnicy Konkursu Piosenki Eurowizji, którym przyporządkowano 17 numer w kolejności występów w finale zwyciężali aż 7-krotnie. Dotąd nigdy nie zdarzyło się, aby wygrał kraj z numerem startowym: 2, 16, 25, 26 i 27.

W tym miejscu powinien znaleźć się wykres. Z przyczyn technicznych nie może zostać wyświetlony. Więcej informacji

Uwagi edytuj

  1. ↑ a b Ta piosenka została zaśpiewana częściowo w języku ukraińskim
  2. ↑ a b Ta piosenka została zaśpiewana częściowo w języku krymskotatarskim
  3. ↑ a b Ta piosenka została zaśpiewana częściowo w języku hebrajskim

Przypisy edytuj

  1. ↑ Eurovision Song Contest 1956. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18]. (ang.).
  2. ↑ Eurovision Song Contest 1969. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Facts & Trivia. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18]. (ang.).
  4. ↑ Eurovision Song Contest 1980. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18]. (ang.).
  5. ↑ Eurovision Song Contest 1987. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18]. (ang.).
  6. ↑ Eurovision Song Contest 1992. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18]. (ang.).
  7. ↑ Eurovision Song Contest 1959, Yves Dessca. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18]. (ang.).
  8. ↑ Eurovision Song Contest 1972. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18]. (ang.).
  9. ↑ Eurovision Song Contest 1974. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18]. (ang.).
  10. ↑ Abba - The Worldwide Chart Lists. [dostęp 2013-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-06)].
  11. ↑ ARTISTS / ABBA / CHARTS HISTORY. [dostęp 2013-02-27].
  12. ↑ Eurovision Song Contest 1988. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18]. (ang.).
  13. ↑ Eurovision Song Contest → Winners on map. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-09-18]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • John Kennedy O’Connor (2005). The Eurovision Song Contest 50 Years The Official History. London: Carlton Books Limited. ISBN 1-84442-586-X.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lista_zwycięzców_Konkursu_Piosenki_Eurowizji&oldid=72381358”