Zygmunt Węclewski
Zygmunt Węclewski (ur. 1 maja 1824 w Międzyrzeczu, zm. 14 sierpnia 1887 we Lwowie) – polski filolog klasyczny.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk filologicznych | |
| Specjalność: filologia klasyczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Polska Akademia Umiejętności | |
| Status |
członek krajowy |
| Uczelnia | |
| Rektor | |
Życiorys edytuj
Był synem Sylwestra, urzędnika sądu ziemskiego, i Tekli z Zakęskich, miał starszego brata Stanisława, pedagoga i edytora tekstów staropolskich. Uczył się w gimnazjum Fryderyka Wilhelma w Poznaniu. W latach 1845-48 studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma we Wrocławiu. W roku 1863 doktor Uniwersytetu w Halle na podstawie pracy poświęconej "Królowi Edypowi" Sofoklesa. W tym samym roku przeniósł się do Warszawy, gdzie uzyskał profesurę filologii klasycznej w tamtejszej Szkole Głównej. Z posady tej został zwolniony w 1869 r. W 1872 został pierwszym polskim profesorem katedry filologii klasycznej Uniwersytetu Lwowskiego, a w latach 1877-1878 pełnił godność rektora tej uczelni. Wykładał na niej do 1887. Członek Akademii Umiejętności w Krakowie. Był autorem popularnych słowników łaciny i greki, tłumaczem wszystkich zachowanych tragedii greckich oraz uczonym badającym twórczość Klemensa Janickiego i Andrzeja Krzyckiego. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim (pole 68, numer grobu 4).
Zygmunt w 1851 zawarł związek małżeński z Władysławą Sławską pochodzącą ze wsi Komorniki pod Poznaniem. Niestety to małżeństwo było krótkotrwałe. Jego żona zmarła wraz z 2-tygodniową córką we wrześniu 1852 podczas epidemii cholery w Poznaniu[1].
W 1855 Zygmunt ożenił się ponownie z Jadwigą Grabską z Poznania (zm. 1915). Z tego małżeństwa pochodziło sześcioro dzieci: najstarsza córka Felicja (1859–1940), bliźnięta Stanisława Monika (1864–1931) i Tadeusz (1864–1942), Piotr Mieczysław (1866–1953), Katarzyna Wiktoria (1869–1959) i Kazimiera (1874–1956)[2].
Katarzyna Wiktoria w 1891 wyszła za mąż za adwokata Bolesława Mikiewicza (1869–1925), z którym miała dziesięcioro dzieci[3].
Prace edytuj
- Słownik łacińsko-polski do autorów klasycznych..., Poznań 1851
- Historia tragedii greckiej, Warszawa 1859
- Disputatio de Clementis Ianicii scriptis, Warszawa 1865
- Historia literatury greckiej od czasów Aleksandra Wielkiego..., Warszawa 1867
- Słownik grecko-polski, Warszawa 1868
- Tragicy greccy[4] w trzech tomach, przekład wszystkich tragedii greckich, Poznań, Biblioteka Kórnicka, 1873 i nn
Przypisy edytuj
- ↑ Dramowicz 2011 ↓, s. 248.
- ↑ Dramowicz 2011 ↓, s. 248-252.
- ↑ Dramowicz 2011 ↓, s. 252.
- ↑ Tragedye Eschylosa, przekł. Z. Węclewskiego, wyd. 1873 [online], Tragicy Greccy ; t. 1, polona.pl [dostęp 2019-01-25].
Bibliografia edytuj
- Waldemar Dramowicz. Życie i twórczość Zygmunta Węclewskiego (1824–1887). „Nadwarciański Rocznik Historyczno-Archiwalny”. 18, 2011. Gorzów Wlkp.: Archiwum Państwowe w Gorzowie Wielkopolskim i Towarzystwo Przyjaciół Archiwum i Pamiątek Przeszłości. ISSN 1231-3033.
- Halina Gacowa, Węclewski Zygmunt, w: Dawni pisarze polscy od początków piśmiennictwa do Młodej Polski. Przewodnik biograficzny i bibliograficzny, tom V: U–Ż, uzupełnienia, indeksy (koordynacja całości Roman Loth), Warszawa 2004, s. 31–33
Linki zewnętrzne edytuj
- Dzieła Zygmunta Węclewskiego w bibliotece Polona