Wikipedia

Ángel Heras

hiszpański lekkoatleta, sprinter

Ángel Valentín de las Heras Lázaro (ur. 18 września 1958 w Zamorze[1][2]) – hiszpański lekkoatleta, sprinter, medalista halowych mistrzostw Europy i dwukrotny olimpijczyk.

Ángel Heras
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ángel Valentín de las Heras Lázaro

Data i miejsce urodzenia

18 września 1958
Zamora

Wzrost

177 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Hiszpania
Halowe mistrzostwa Europy
brąz Budapeszt 1983 bieg na 400 m
Mistrzostwa Europy juniorów
brąz Ateny 1975 sztafeta 4 × 100 m
Igrzyska śródziemnomorskie
brąz Casablanca 1983 sztafeta 4 × 400 m
Mistrzostwa ibero-amerykańskie
złoto Barcelona 1983 sztafeta 4 × 100 m
srebro Barcelona 1983 bieg na 200 m
brąz Barcelona 1983 bieg na 100 m
brąz Barcelona 1983 sztafeta 4 × 400 m

Kariera sportowa edytuj

Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów na mistrzostwach Europy juniorów w 1975 w Atenach[3][4]. Był rezerwowym zawodnikiem w tej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu[1]. Zajął 4. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów, 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów, 7. miejsce w biegu na 200 metrów i odpadł w eliminacjach biegu na 100 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1979 w Splicie[5]. Odpadł w eliminacjach biegu na 200 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie[6]. Również na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach odpadł w eliminacjach biegu na 200 metrów i sztafety 4 × 400 metrów[7].

Zdobył brązowy medal w biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1983 w Budapeszcie, przegrywając jedynie z reprezentantem Związku Radzieckiego Jewgienijem Łomtiewem i Brytyjczykiem Ainsleyem Bennettem[8]. Odpadł w półfinale sztafety 4 × 400 metrów, ćwierćfinale biegu na 200 metrów i eliminacjach biegu na 100 metrów na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach[9].

Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów oraz zajął 7. miejsce w biegu na 400 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1983 w Casablance[5]. Zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 400 metrów, srebrny medal w biegu na 200 metrów oraz brązowe medale w biegu na 100 metrów i w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach ibero-amerykańskich w 1983 w Barcelonie[10]. Odpadł w ćwierćfinale biegu na 400 metrów i eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles[1].

Zajął 6. miejsce w biegu na 400 metrów na światowych igrzyskach halowych w 1985 w Paryżu[11] oraz 5. miejsce na tym dystansie na halowych mistrzostwach Europy w 1985 w Pireusie[12]. Startując w reprezentacji Europy zajął 4. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów w zawodach pucharu świata w 1985 w Canberze (sztafeta biegła w składzie Pierfrancesco Pavoni, Klaus Just Jörg Vaihinger i Heras)[13].

Odpadł w eliminacjach biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1986 w Madrycie[14]. Na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie zajął 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów i odpadł w eliminacjach biegu na 400 metrów[15]. Odpadł w półfinałach sztafet 4 × 100 metrów i 4 × 400 metrów na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie[16] oraz w półfinale biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1988 w Budapeszcie[17]. Sztafeta 4 × 400 metrów z jego udziałem nie ukończyła biegu na mistrzostwach ibero-amerykańskich w 1988 w Meksyku[18], a na mistrzostwach ibero-amerykańskich w 1992 w Sewilli Heras zajął 5. miejsce w biegu na 400 metrów i 4. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów[19]. Odpadł w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie[1].

Był mistrzem Hiszpanii w biegu na 200 metrów w 1979 i 1982 oraz w biegu na 400 metrów w latach 1983 i 1985–1988. W hali była mistrzem swego kraju w biegu na 400 metrów w 1983, 1984 i 1986[2].

Był rekordzistą Hiszpanii w biegu na 100 metrów z czasem 10,3 s (12 czerwca 1976 w Madrycie), w biegu na 300 metrów z czasem 32,97 s (3 września 1985 w Santanderze), trzykrotnie w biegu na 400 metrów do czasu 45,54 s (9 czerwca 1984 w Mediolanie) i raz w sztafecie 4 × 400 metrów z wynikiem 3:04,04 (11 sierpnia 1985 w Budapeszcie). W hali czterokrotnie poprawiał rekord Hiszpanii w biegu na 200 metrów do rezultatu 21,44 (9 marca 1983 w Mediolanie), trzykrotnie w biegu na 400 metrów do czasu 46,57 (6 marca 1983 w Budapeszcie) i dwukrotnie w sztafecie 4 × 200 metrów do wyniku 1:25,56 (10 lutego 1990 w Paryżu)[2][20].

Rekordy życiowe Herasa[2][21] :

  • bieg na 100 metrów – 10,52 s (18 maja 1985, Grenada)
  • bieg na 200 metrów – 20,95 s (28 maja 1988, Grenada)
  • bieg na 400 metrów – 45,54 s (9 czerwca 1984, Mediolan)

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Ángel de las Heras [online], olympedia.org [dostęp 2021-11-06] (ang.).
  2. ↑ a b c d Angel Valentín HERAS (18.09.58 Zamora) [online], Real Federación Española de Atletismo [dostęp 2021-11-06] (hiszp.).
  3. ↑ European Junior Championships 1975 [online], wjah.co.uk [dostęp 2021-11-06] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-17] (ang.).
  4. ↑ European Athletics U20 Championships Tallinn 2021. Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 127–128 [dostęp 2021-11-06] (ang.).
  5. ↑ a b Juegos Mediterráneos. Índice de Atletas españoles [online], Real Federación Española de Atletismo [dostęp 2021-11-06] (hiszp.).
  6. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 415 [dostęp 2021-11-06] (ang.).
  7. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 561–562, 566 [dostęp 2021-11-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  8. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 419 [dostęp 2021-11-06] (ang.).
  9. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 97, 104, 235–236 [dostęp 2021-11-06] (ang.).
  10. ↑ I Campeonatos Iberoamericanos. Barcelona. W: Ignacio Mansilla: San Fernando 2010. XIV Campeonato Iberoamericano de Atletismo. San Fernando: Real Federación Española de Atletismo, 2010, s. 83, 85. ISBN 84-87704-77-8. [dostęp 2021-11-06]. (hiszp.).
  11. ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 64–65 [dostęp 2021-11-06] (ang.).
  12. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 426 [dostęp 2021-11-06] (ang.).
  13. ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 56 [dostęp 2021-11-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
  14. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 430 [dostęp 2021-11-06] (ang.).
  15. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 569, 573–574 [dostęp 2021-11-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  16. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 226, 236 [dostęp 2021-11-06] (ang.).
  17. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 437–438 [dostęp 2021-11-06] (ang.).
  18. ↑ III Campeonatos Iberoamericanos. Ciudad de México. W: Ignacio Mansilla: San Fernando 2010. XIV Campeonato Iberoamericano de Atletismo. San Fernando: Real Federación Española de Atletismo, 2010, s. 105. ISBN 84-87704-77-8. [dostęp 2021-11-06]. (hiszp.).
  19. ↑ V Campeonatos Iberoamericanos. Sevilla. W: Ignacio Mansilla: San Fernando 2010. XIV Campeonato Iberoamericano de Atletismo. San Fernando: Real Federación Española de Atletismo, 2010, s. 118, 122–123. ISBN 84-87704-77-8. [dostęp 2021-11-06]. (hiszp.).
  20. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 18, 32 i 208. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  21. ↑ Ángel Heras w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-11-06].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ángel_Heras&oldid=72388447”