13 Pułk Strzelców Polskich (AP we Francji)
13 Pułk Strzelców Polskich (13 psp) – oddział piechoty piechoty Armii Polskiej we Francji.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1918 |
| Rozformowanie |
1919 |
| Działania zbrojne | |
| Wojna domowa w Rosji | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj
Pułk został sformowany w grudniu 1918 roku w składzie 4 Dywizji Strzelców Polskich[1][2]. W lutym 1919 roku pułk został podporządkowany pod względem organizacyjnym dowódcy Armii Polskiej we Francji, a pod względem operacyjnym i administracyjnym dowódcy grupy wojsk w południowej Rosji, francuskiemu generałowi Louis Franchet d’Espérey[3].
W lipcu 1919 roku 13 pułk strzelców polskich połączył się z 28 pułkiem piechoty „Dzieci Łódzkich”, a w sierpniu nowo sformowanemu pułkowi nadano nazwę 28 pułk Strzelców Kaniowskich.
Kadra pułku edytuj
- ppłk Franciszek Sikorski[1][4] – dowódca pułku
- mjr Maksymilian Milan-Kamski – dowódca batalionu
- plut. Ernest Angelo – dowódca plutonu i szef kompanii
Przypisy edytuj
- ↑ a b Zaborowski 1928 ↓, s. 3.
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 497.
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 514.
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 497 tu jako „Stanisław Sikorski”.
Bibliografia edytuj
- Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa. Zakłady Graficzno-Wydawnicze „Książka”, 1921.
- Wacław Zaborowski: Zarys historji wojennej 28-go Pułku Strzelców Kaniowskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historji wojennej pułków polskich 1918-1920.
- Polskie formacje wojskowe w Rosji 1914-1920 w świetle dokumentów CAW. archiwumcaw.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. dostęp 23.10.2016