19 Armia Obrony Powietrznej (ZSRR)

19 Armia Obrony Powietrznejzwiązek operacyjny Sił Zbrojnych ZSRR.

19 Armia Obrony Powietrznej
Historia
Państwo

 ZSRR

Organizacja
Dyslokacja

Tbilisi

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Obrony Powietrznej

Zmiany organizacyjne edytuj

19 Armia Obrony Powietrznej rozformowana została1 kwietnia 1993. Część sprzętu i uzbrojenia przekazano Gruzji[1].
Na bazie pozostałych jednostek armii i jednostek stacjonujących wcześniej w Polsce sformowano 4 Armię Lotniczą i Obrony Powietrznej ze sztabem w Rostowie nad Donem. Skupiała ona (2010) jednostki lotnicze oraz siły obrony powietrznej w granicach Północno-Kaukaskiego Okręgu Wojskowego. Posiadała (2010) 62 bombowce Su-24, 103 samoloty szturmowe Su-25, 30 myśliwców Su-27, 105 myśliwców MiG-29, 30 samolotów rozpoznawczych Su-24MR, 72 śmigłowce bojowe Mi-24, 10 desantowo-transportowych Mi-26, 4 śmigłowce Mi-6, 104 transportowe Mi-8, a kompleksy obrony powietrznej S-300P[2].

Struktura organizacyjna edytuj

W latach 1991–1992[3]
  • dowództwoTbilisi
  • 359 eskadra lotnictwa transportowego – Tbilisi
  • 386 eskadra śmigłowców Mi-24 – Baku

korpusy i dywizje OP

lotnictwo myśliwskie OP

  • 50 pułk lotnictwa myśliwskiego – Nososanaja
  • 82 pułk lotnictwa myśliwskiego – Nososanaja
  • 83 pułk lotnictwa myśliwskiego – Rostów
  • 166 pułk lotnictwa myśliwskiego – Marneuli
  • 171 pułk lotnictwa myśliwskiego – Gudauta
  • 209 pułk lotnictwa myśliwskiego – Priwołżskij
  • 393 pułk lotnictwa myśliwskiego – Astrachań
  • 529 pułk lotnictwa myśliwskiego – Gudauta
  • 562 pułk lotnictwa myśliwskiego – Krymsk
W 2010[2]
  • dowództwo – Rostów nad Donem
  • 51 Korpus Obrony Powietrznej
  • 1 Mieszana Dywizja Lotnictwa

Przypisy edytuj

  1. Depczyński 2015 ↓, s. 346.
  2. a b Grabowski 2011 ↓, s. 136.
  3. Depczyński 2015 ↓, s. 346–347.

Bibliografia edytuj

  • Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.