Wikipedia

A potem tańczyliśmy

A potem tańczyliśmy (ang. And Then We Danced, gruz. და ჩვენ ვიცეკვეთ / Da chven vitsek'vet) – gruzińsko-francusko-szwedzki dramat filmowy z 2019 roku w reżyserii Levana Akina[1]. Zdjęcia kręcono w Tbilisi.

A potem tańczyliśmy
And Then We Danced
Gatunek

dramat

Rok produkcji

2019

Data premiery

16 maja 2019
25 września 2020 (Polska)

Kraj produkcji

Francja
Gruzja
Szwecja

Język

gruziński

Czas trwania

105 min

Reżyseria

Levan Akin

Główne role

Levan Gelbakhiani
Bachi Valishvili

Muzyka

Zviad Mgebry

Zdjęcia

Lisabi Fridell

Montaż

Levan Akin
Simon Carlgren

Produkcja

Takes Film
AMA Productions
RMV Film
Inland Film

Dystrybucja

TriArt Film (Szwecja)
ARP Sélection (Francja)
Tongariro Releasing

Strona internetowa

Obraz miał swoją światową premierę w ramach sekcji „Quinzaine des Réalisateurs” na 72. MFF w Cannes[2]. Był szwedzkim filmem zgłoszonym do rywalizacji o Oscara w kategorii filmu nieanglojęzycznego za rok 2019[3]. Otrzymał również Złotego Żuka w kategorii najlepszego filmu[4]. Pokazy filmu w Gruzji wywołały protesty skrajnych środowisk konserwatywnych ze względu na jego gejowską tematykę[5]. Nazwano go „pierwszym filmem LGBT+ z Kaukazu”[6].

Opis filmu edytuj

Młody tancerz Merab trenuje w Gruzińskim Balecie Narodowym, chcąc dostać się do głównego składu, co dawałoby mu możliwość uczestniczenia w międzynarodowym tournée. W trakcie prób jeden z głównych tancerzy zostaje zwolniony, zaś Merab startuje do rekrutacji na jego miejsce. Jego rywalem staje się Irakli, nowy chłopak w zespole. Po wspólnych treningach między mężczyznami zaczyna rodzić się uczucie, co w konserwatywnym środowisku gruzińskiego tańca narodowego staje się bardzo ryzykowne[7]. Dodatkowo sam Merab mieszka razem z rodziną i znajdują się w trudnej sytuacji materialnej[8].

Obsada edytuj

  • Levan Gelbakhiani – Merab
  • Bachi Valishvili – Irakli
  • Ana Javakishvili – Mary
  • Kacha Gogidze – Aleko

Odbiór edytuj

Film został bardzo dobrze przyjęty przez krytyków. W serwisie Rotten Tomatoes 93% z 84 recenzji zostało uznanych za pozytywne[9]. Na portalu Metacritic średnia ważona ocen wystawionych na podstawie 20 recenzji wyniosła 68 punktów na 100[10].

Film miał premierę na 72. MFF w Cannes, gdzie otrzymał 15-minutową owację na stojąco i zyskał generalnie pozytywne recenzje[2]. Zdobył nagrody i nominacje w takich festiwalach jak Złote Żuki 2020, Europejskie Nagrody Filmowe 2019, 25. Festiwal Filmowy w Sarajewie[4]. Był wyświetlany również na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago[11] i na Sundance Film Festival[12].

W Polsce A potem... był filmem otwarcia LGBT Film Festival. Zyskał przeważnie pozytywne recenzje polskich krytyków, którzy podkreślali zwłaszcza aktorstwo głównej pary i ukazaną przez nich fascynację, również w tańcu[13]. Oceniano, że pomimo krytyki homofobii gruzińskiego społeczeństwa, film jest "listem miłosnym do Gruzji" przez swoje dźwięki i kolory, ukazując tradycyjne gruzińskie stroje, tańce i dania[14]. Podkreślano również, że mimo tematyki, film Akina ma więcej wspólnego z Tamte dni, tamte noce Guadagnino, niż z Czarnym Łabędziem Aronofsky’ego[15].

Kontrowersje edytuj

Religijne i konserwatywne środowiska w Gruzji zbojkotowały film z powodu „promowania grzechu sodomii”. Gruziński skrajnie prawicowy biznesmen Lewan Wasadze ogłosił film „moralnym zagrożeniem dla naszej tkanki społecznej”, zaś szefowa baletu Suchiszwili, Nino Suchiszwili, odcięła się od tancerzy występujących w filmie, twierdząc, iż „homoseksualizm wśród gruzińskich tancerzy nie występuje”[8]. W dniu premiery wielotysięczne tłumy protestujących próbowały zakłócić pokazy filmu w Batumi i Tbilisi, zaś policja musiała ochraniać widzów[14]. Chociaż premiery nie przerwano, ranna została gruzińska aktywistka Ana Subeliani[16] i polityk opozycji Davit Berdzenishvili[17]. Gruziński Kościół Prawosławny odciął się od tych wydarzeń[18]. Z powodu protestów, reżyser zdecydował się zdjąć film z afisza po dwóch dniach[8]. Film stał się przyczynkiem do większej dyskusji o prawach osób nieheteronormatywnych w Gruzji. Utwory z jego ścieżki dźwiękowej puszczane były m.in. na demonstracjach[6].

Nagrody i nominacje edytuj

Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy 2019

  • GLAAD Media, Najlepszy film wyświetlany wąskiemu gronu (nominacja)

Europejskie Nagrody Filmowe 2019

  • Najlepszy europejski film wg uniwersytetów (EUFA) – Levan Akin (nominacja)
  • Najlepszy europejski aktor – Levan Gelbakhiani (nominacja)

Złote Żuki 2020

  • Najlepszy aktor pierwszoplanowy – Levan Gelbakhiani (wygrana)
  • Najlepsze zdjęcia – Lisabi Fridell (wygrana)
  • Najlepszy scenariusz – Levan Akin (wygrana)
  • Najlepszy reżyser – Levan Akin (nominacja)
  • Najlepszy aktor drugoplanowy – Bachi Valishvili (nominacja)
  • Najlepsza scenografia – Teo Baramidze (nominacja)[4]

25. Festiwal Filmowy w Sarajewie

  • Serce Sarajewa dla najlepszego aktora - Levan Gelbakhiani (wygrana)[19]

10. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Odessie

  • Grand Prix Nagroda Publiczności (wygrana)
  • Najlepszy film (wygrana)
  • Najlepszy aktor - Levan Gelbakhiani (wygrana[20])

Przypisy edytuj

  1. ↑ A potem tańczyliśmy / Da cven vicekvet. [dostęp 2021-03-28].
  2. ↑ a b George Fenwick, And Then We Danced is putting a spotlight on homophobia in Georgia [online], www.standard.co.uk, 6 marca 2020 [dostęp 2021-03-28] (ang.).
  3. ↑ Ben Dalton2019-08-28T13:28:00+01:00, Sweden submits Cannes title ‘And Then We Danced’ for international feature Oscar [online], Screen [dostęp 2021-03-28] (ang.).
  4. ↑ a b c Nagrody - A potem tańczyliśmy (2019) [online], Filmweb [dostęp 2021-03-28] (pol.).
  5. ↑ And Then We Danced: Georgian film that sparked protests, „BBC News” [dostęp 2021-03-28] (ang.).
  6. ↑ a b Josh Flanders, How And Then We Danced changed a nation [online], Chicago Reader [dostęp 2021-03-28] (ang.).
  7. ↑ A potem tańczyliśmy (2019) film opis [online], Filmweb [dostęp 2021-03-28] (pol.).
  8. ↑ a b c Stasia BudziszReporterka i inni, Coming out w tańcu [online], KrytykaPolityczna.pl, 26 września 2020 [dostęp 2021-03-28] (pol.).
  9. ↑ And Then We Danced (2019). [dostęp 2021-03-28].
  10. ↑ And Then We Danced. [dostęp 2021-03-28].
  11. ↑ And Then We Danced [online], Cinema Chicago [dostęp 2021-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-25] (ang.).
  12. ↑ And then we danced [online], Sundance Festival.
  13. ↑ A potem tańczyliśmy – recenzja filmu [online], naEKRANIE.pl [dostęp 2021-03-28] (pol.).
  14. ↑ a b "A potem tańczyliśmy". W Cannes dostał 15-minutową owację na stojąco, teraz otworzy LGBT Film Festiwal [online], gazetapl [dostęp 2021-03-28] (pol.).
  15. ↑ "A potem tańczyliśmy": bo do tańca trzeba dwóch [RECENZJA] [online], Onet Kultura, 16 marca 2021 [dostęp 2021-03-28] (pol.).
  16. ↑ Civil activist injured outside Amirani Cinema [online], www.interpressnews.ge [dostęp 2021-03-28] (ang.).
  17. ↑ Republican Party leader physically assaulted at Amirani Cinema [online], www.interpressnews.ge [dostęp 2021-03-28] (ang.).
  18. ↑ Georgian police vow to ensure peace amid threats voiced before premiere of film on gay love [online], Agenda.ge [dostęp 2021-03-28].
  19. ↑ 25th Sarajevo Film Festival Awards [online], sff.ba [dostęp 2021-03-28] (bośn.).
  20. ↑ 10th Odesa International Film Festival celebrates cinematography, announces winners, KyivPost - Ukraine's Global Voice [online], KyivPost [dostęp 2021-03-28].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=A_potem_tańczyliśmy&oldid=72064882”