Adam Bandrowski
Adam Bandrowski (ur. 11 stycznia 1881 w Krakowie[1], zm. 15 kwietnia 1966[2]) – polski pianista i malarz[3].
| Data i miejsce urodzenia |
11 stycznia 1881 |
|---|---|
| Data śmierci |
15 kwietnia 1966 |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo, rysunek |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Ukończył studia na Politechnice, w zakresie budowy mostów i konstrukcji żelaznych oraz konserwatorium muzyczne[1]. W związku z kontuzją ręki, której nabawił się podczas I wojny światowej, porzucił muzykę na rzecz malarstwa. Po I wojnie światowej mieszkał w Warszawie, w 1938 zaś zamieszkał w Łodzi. Po II wojnie światowej należał do grupy „Artystów Niezależnych”. Uprawiał przede wszystkim malarstwo olejne i akwarelowe oraz rysunek. Początkowo malował portrety, z czasem tworząc również pejzaże oraz martwe natury. Uczestniczył w wystawach krajowych, a także indywidualnych: Zakopane (1912), Zachęta w Warszawie (1925, 1958). Jego dorobek artystyczny sprzed II wojny światowej zaginął podczas okupacji[1].
Należał do łódzkiego okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków[4].
Życie prywatne edytuj
Był bratem śpiewaczki operowej – Ewy Bandrowskiej-Turskiej[3]. W Łodzi mieszkał przy ul. Bednarskiej 26[4].
Pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi[2].
Odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Maria Grońska, Rysunki artystów polskich i obcych w Polsce działających od XVII do XX wieku: katalog wybranych zbiorów Biblioteki Narodowej do roku 1975, Państwowe Wyd. Nauk., 1991, s. 22, ISBN 978-83-01-07923-9 [dostęp 2023-09-02] (pol.).
- ↑ a b c nekrolog, „Dziennik Łódzki” (92), bc.wbp.lodz.pl, 19 kwietnia 1966 [dostęp 2023-09-02].
- ↑ a b Encyklopedia popularna PWN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982, ISBN 978-83-01-01750-7 [dostęp 2023-09-02] (pol.).
- ↑ a b Wojciech Źródlak, Za fasadami łódzkich kamienic i domów [online], 15 lutego 2021.