Agroeca dentigera
Agroeca dentigera – gatunek pająka z rodziny obniżowatych.
| Agroeca dentigera | |
| Kulczyński, 1913 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Agroeca dentigera |
Gatunek ten opisany został w 1913 roku przez Władysława Kulczyńskiego[1][2].
Samce osiągają od 4,3[2] do 5,8 mm, a samice od 5,45 do 6,8 mm długości ciała[1]. Karapaks zmierzony u czterech samców miał od 2,02 do 2,26 mm długości oraz od 1,63 do 1,8 mm szerokości, zaś u czterech samic od 2,18 do 2,6 mm długości i od 1,74 do 1,87 mm szerokości. Ubarwienie karapaksu jest żółtawobrązowe z czterema ząbkowanymi pasami po bokach, ciemnobrązowymi brzegami i rudobrązowymi jamkami[2]. Obie pary przednich oczu leżą w jednej linii, natomiast tylno-boczna para leży bardziej z przodu niż tylno-środkowa[1]. Szczękoczułki są rudobrązowe z trzema ząbkami na przedniej i dwoma na tylnej krawędzi. Rudobrązowe są także warga dolna, sternum i odnóża. Wierzch opistosomy (odwłoka) samca jest jasnoszary do jasnobrązowego ze słabo zaznaczonymi szewronami, zaś samicy rudobrązowy ze słabo widocznymi ciemniejszymi kropkami po bokach. Spód opistosomy jest żółtawobrązowy, nieco szarawy[2]. Uda mają po 3 kolce na stronach grzbietowych[1].
Nogogłaszczki samca mają apofizę retrolateralną krótką, szeroką, tępą i o tęgiej gałęzi poprzecznej[1][2], apofizę medialną w kształcie kilofa, a apofizę tegularną w części odsiebnej rozwidloną na dwa cienkie odgałęzienia, z których zewnętrzne jest silnie zakrzywione. Embolus ukryty jest za konduktorem[2]. Płytka płciowa samicy jest nieco sercowata[1][2], z dwiema katurkowatymi strukturami, otworami kopulacyjnymi położonymi bocznie i o przedsionku podzielonym przegrodą środkową. Przewody kopulacyjne są szerokie. Położone w bruździe epigastrycznej zbiorniki nasienne mają po jednym gruczole[2].
Pająk znany z Wielkiej Brytanii, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwecji, Finlandii, Polski, Litwy, Białorusi, Ukrainy, Rumunii, Rosji[3], Włoch i Turcji. Bardzo rzadko spotykany. Zamieszkuje wrzosowiska koło torfowisk[1], nadmorskie trzcinowiska i kępy turzycy sztywnej. Aktywny jest przez cały rok, ale najbardziej wczesnym latem i jesienią[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Agroeca dentigera. [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 07.2018 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2018-10-21].
- ↑ a b c d e f g h i S. Almquist. Swedish Araneae, part 2--families Dictynidae to Salticidae. „Insect Systematics & Evolution, Supplement”. 63, s. 285-601, 2006.
- ↑ Agroeca dentigera. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-07-25].