Wikipedia

Aleksander Maisner

oficer Wojska Polskiego

Aleksander Maisner vel Alec Maisner (ur. 26 lipca 1921 w Hamburgu, zm. 21 grudnia 2008 w Salisbury) – honorowy generał brygady pilot Wojska Polskiego i wicemarszałek (ang. Air Vice Marshal) Królewskich Sił Powietrznych (numery ewidencyjne RAF: P-2938, 705749 i 50062).

Aleksander Maisner
Air Vice Marshal Air Vice Marshal
Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1921
Hamburg

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 2008
Salisbury

Przebieg służby
Lata służby

1941–1977

Siły zbrojne

Polskie Siły Zbrojne

Formacja

RAF
Royal New Zealand Air Force

Jednostki

5 pułk artylerii lekkiej
4 Kresowy pułk artylerii lekkiej
No. 70 Squadron RAF
No. 50 Squadron RAF
No. 230 Operational Conversion Unit

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP Order Imperium Brytyjskiego od 1936 (wojskowy) Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Krzyż Sił Powietrznych (Wielka Brytania)

Życiorys edytuj

Aleksander Maisner urodził się 26 lipca 1921 roku w Hamburgu. W latach 1931-1939 był uczniem I Gimnazjum Państwowego w Częstochowie[1]. Po kampanii wrześniowej, w trakcie próby nielegalnego przekroczenia granicy z Rumunią, został aresztowany, skazany na 8 lat ciężkich robót i zesłany do północnej Syberii. Latem 1941 roku, po podpisaniu układu Sikorski-Majski, został zwolniony z obozu, przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR i wcielony do 5 pułku artylerii lekkiej. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych w Centrum Wyszkolenia Artylerii został przeniesiony do 4 Kresowego pułku artylerii lekkiej. W 1942 roku zgłosił się na ochotnika do służby w Polskich Siłach Powietrznych, miał numer służbowy RAF P-2938[2]. 29 listopada 1944 roku, po ukończeniu szkolenia, otrzymał odznakę pilota. 1 stycznia 1945 roku został mianowany podporucznikiem.

W 1946 roku wstąpił do Królewskich Sił Powietrznych[1]. W 1950 roku został przeniesiony do 70 Dywizjonu Lotnictwa Transportowego RAF w Egipcie. Latał w nim na samolotach Vickers Valetta. Dwa lata później powrócił do Anglii. Otrzymał przydział do 50 Dywizjonu Lotnictwa Bombowego stacjonującego w Stacji RAF Binbrook. W tej jednostce latał na odrzutowych bombowcach English Electric Canberra[3]. W 1955 roku został przydzielony do 230 Operacyjnej Jednostki Przejściowej w Stacji RAF Waddington. Został w niej przeszkolony w pilotażu odrzutowego bombowca strategicznego Avro Vulcan. Do 1962 roku służył w Królewskich Nowozelandzkich Siłach Powietrznych. Stacjonował w Bazie RNZAF Ohakea na Wyspie Północnej[3].

Od maja 1971 roku do lipca 1973 roku, w stopniu „Air Commodore” (brak polskiego odpowiednika) był asystentem komendanta Szkoły RAF w Cranwell (ang. Royal Air Force College Cranwell). W sierpniu 1973 roku został dyrektorem do spraw personelu (ang. Director of Manning Personnel). W grudniu 1975 roku wyznaczono go na stanowisko zastępcy sekretarza (ang. Deputy Air Secretary). Od lutego do listopada 1976 roku był dyrektorem generalnym do spraw zarządzania zasobami ludzkimi RAF (ang. Director-General of Personnel Management)[4].

3 maja 1983 został powołany na członka Głównej Komisji Skarbu Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej[5]. Był prezesem Stowarzyszenia Lotników Polskich w Londynie. 8 kwietnia 1986 roku był obecny podczas złożenia przysięgi przez Prezydenta Rzeczypospolitej Kazimierza Sabbata[6]. W 1990 roku Prezydent RP Ryszard Kaczorowski mianował go honorowym generałem brygady[7]. Zmarł 21 grudnia 2008 roku w Salisbury[3].

Awanse w RAF edytuj

Polskie odpowiedniki stopni wojskowych w Królewskich Siłach Powietrznych podano według stanu obowiązującego po wejściu Polski do NATO. Patrząc z ówczesnej perspektywy polskich naczelnych władz wojskowych na uchodźstwie brytyjski stopień „Air Commodore” nie miał odpowiednika, natomiast odpowiednikiem brytyjskiego stopnia wicemarszałka był stopień generała brygady.

Ordery i odznaczenia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Adamski 2017 ↓.
  2. ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 363.
  3. ↑ a b c Kubala 2009 ↓, s. 98.
  4. ↑ Mackie 2007 ↓, s. 14, 38.
  5. ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 maja 1983 r. o powołaniu członków Głównej Komisji Skarbu Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 8, Nr 1 z 16 maja 1983. 
  6. ↑ Dziennik Ustaw ↓, Nr 2 z 10 kwietnia 1986 roku, s. 27-28.
  7. ↑ Nicman 1995 ↓.
  8. ↑ Awanse. „The London Gazette”. 38427 (drugi suplement), s. 5381, 1948-10-08. Londyn. 
  9. ↑ Awanse. „The London Gazette”. 40524 (suplement), s. 3788, 1955-07-01. Londyn. 
  10. ↑ Awanse. „The London Gazette”. 42241 (trzeci suplement), s. 27, 1961-01-03. Londyn. 
  11. ↑ Awanse. „The London Gazette”. 44218 (suplement), s. 79, 1967-01-03. Londyn. 
  12. ↑ Awanse. „The London Gazette”. 45564 (suplement), s. 92, 1972-01-04. Londyn. 
  13. ↑ Dziennik Ustaw ↓, Nr 4 z 20 grudnia 1990 roku, s. 53.
  14. ↑ Nadanie orderów. „The London Gazette”. 44863 (suplement), s. 5967, 1969-07-14. Londyn. 
  15. ↑ Nadanie orderów. „The London Gazette”. 47102 (suplement), s. 3, 1976-12-31. Londyn. 

Bibliografia edytuj

  • Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
  • Dziennik Ustaw RP na Uchodźstwie. eprints.hist.pl. [dostęp 2016-12-04].
  • Krzysztof Kubala. Aleksander Maisner (1921-2008). „Lotnictwo”. 3 (96), marzec 2009. Warszawa: MAGNUM-X Sp. z o.o.. ISSN 1732-5323. 
  • Jacek Adamski: Aleksander Maisner. [w:] Życiorysy lotników [on-line]. Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej, 2017. [dostęp 2017-03-19]. (pol.).
  • Air Vice-Marshal Alec Maisner. Telegraph Media Group, 2009-01-28. [dostęp 2017-03-19]. (ang.).
  • Aleksander Maisner. [w:] Almanach Absolwentów IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie [on-line]. Tomasz Skeli Witaszczyk. [dostęp 2017-05-01]. (pol.).
  • Colin Mackie: Senior Royal Air Force Appointments. [w:] British Armed Forces (1860-) [on-line]. kwiecień 2007. [dostęp 2017-05-02]. (ang.).
  • Zdzisław Nicman. Ostatni generał mianowany na uchodźstwie. „Polska Zbrojna”. (96), 1995. Warszawa. ISSN 1732-5323. 
  • Air Vice-Marshal A Maisner (500062). [w:] Air of Authority - A History of RAF Organisation [on-line]. M. B. Barrass, 2015-03-22. [dostęp 2017-05-02]. (ang.).
  • Aleksander Maisner. [w:] Lista Krzystka. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 [on-line]. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2017-05-03]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Maisner&oldid=71182638”