Alfred Sierzputowski
Alfred Sierzputowski (ur. 17 lipca 1937 w Łęgu Przedmiejskim[1], zm. 7 listopada 2015 w Ostrołęce[2]) – polski poeta, prozaik, satyryk, publicysta, animator kultury, związany z Klubem Literackim „Narew”[3] i Towarzystwem Przyjaciół Ostrołęki[4].
Życiorys edytuj
Pochodził z rodziny rzemieślniczej, syn Franciszka i Rozalii z d. Korytkowska. Uczęszczał do SP nr 1 w Ostrołęce (1950), ZSZ w Ostrołęce (1952) oraz do Technikum Samochodowego w Olsztynie (1955). „Siłą napędową było jego własne wnętrze, a nie specjalistyczne studia” – napisał Stanisław Pajka[5].
Pracował w kilku zakładach i instytucjach w Ostrołęce: Państwowej Komunikacji Samochodowej, Zespole Elektrowni, Ostrołęckim Domu Kultury. Ze względu na „rogatą duszę” ponad 20 razy zmieniał pracę[5]. Był radnym Rady Miejskiej w Ostrołęce (dwie kadencje) i Sejmiku Województwa Ostrołęckiego (jedna kadencja)[1].
W latach 1964–1970 był członkiem Klubu Młodych Pisarzy. Zadebiutował w 1968 r. w czasopismach „Pięć Rzek” (fraszki) i „Kamena”. Współtworzył Grupę Poetycką „Narew”, przekształconą w 1980 r. w Klub Literacki „Narew”[3]. Współredagował kwartalnik literacki „Parnasik” (1999–2001), wydawany przez Zespół Kolegiów Nauczycielskich w Ostrołęce. Był przewodniczącym Koła Literatów przy Towarzystwie Przyjaciół Ostrołęki[1]. Redagował i recenzował książki wielu ostrołęckich literatów, m.in. Ewy Bocianiak, Magdaleny Domurad, Joanny Nowickiej, Marii Rochowicz, Karola Samsela, Barbary Zakrzewskiej. Służył radą i pomocą młodym twórcom, mobilizując, by nie poprzestali na jednej publikacji. Jego sentencją było: „Z podłoża pesymizmu wyrasta mój optymizm”. Od 2005 r. prowadził w „Wiadomościach Ostrołęckich” kącik poetycki „Sezamkowa Dziurka”. W „Tygodniku Ostrołęckim” publikował felietony w rubryce „Obserwacje”. Gościł na łamach pism ogólnopolskich, np. kwartalnika „Pracownia”, „Poezji Dzisiaj”, „Warmii i Mazur”. Wspólnie z Czesławem Parzychem zredagował pierwsze wydanie Poetyckiego almanachu Kurpiowszczyzny (2002), opracował pośmiertne pamiętniki Janiny Grali Kwiaty miłości, które nazwał „psalmami kurpiowskimi”[5], współredagował Kapliczki kurpiowskie w twórczości Teresy Piórkowskiej-Ciepierskiej tom 1. Jego utwory znajdują się w kilku almanachach poetyckich i antologiach fraszki polskiej. Należał do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Był mężem Heleny z d. Lutrzykowskiej, pediatry, po jej śmierci na własne życzenie opuścił szpital. Mieli dwoje dzieci: Jacka, farmaceutę, i Ewę, aktorkę, oraz dwóch wnuków. Mieszkał w Ostrołęce, spoczął na miejscowym cmentarzu parafialnym[2].
Odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi
- „Zasłużony Działacz Kultury”
- „Za Zasługi dla Miasta Ostrołęki”
Źródło: Słownik biograficzny Kurpiowszczyzny XX wieku[1].
Twórczość edytuj
- Akt wiary w: Arkusze poetyckie Grupy „Narew”, Instytut Wydawniczy Centralnej Rady Związków Zawodowych, Warszawa 1975
- Epitafia, Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, Warszawa 1980, ISBN 83-207-0209-7.
- Wyjęte spod brawa, Klub Literacki „Narew” przy Oddziale Warszawskim ZLP Związku Literatów Polskich, Ostrołęka 1982
- Pod humorkiem, Klub Literacki NAREW w Ostrołęce przy Oddziale Warszawskim ZLP, Ostrołęka 1
- Ponad obojętność, Klub Literacki „Narew” przy Oddziale Warszawskim ZLP Związku Literatów Polskich, Ostrołęka 1985
- Tryptyk polski, Ostrołęcki Ośrodek Kultury, Ostrołęka 1995
- Tryptyk polski, wyd. 2,. Stowarzyszenie Przyjaciół Bibliotek i Książki: Miejska Biblioteka Publiczna, Ostrołęka 2020, ISBN 978-83-957989-2-4.
- Serc ludzkich wzajemnej potrzebie, Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, Ostrołęka 1995
- Między satyrem a Stańczykiem, Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, Ostrołęka 1999, ISBN 83-909031-8-0.
- Znamiona czasu, Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, Ostrołęka 2001, ISBN 83-88169-11-4.
- Sonety, Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, Ostrołęka 2004, ISBN 83-88169-29-7.
- Władcy świata (zbiór opowiadań), Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, Ostrołęka 2007, ISBN 83-88169-46-5.
- Stańczyk na pegazie, Wydawnictwo Książkowe IBiS, Warszawa 2009, ISBN 978-83-7358-068-8.
- Gawęda o istnieniu, Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, Ostrołęka 2012, ISBN 978-83-88169-82-3.
- Fredki, Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, Ostrołęka 2015, ISBN 978-83-64200-13-7.
Upamiętnienie edytuj
28 stycznia 2016 roku podczas sesji Rady Miasta podjęto uchwałę o nadaniu jednej z ulic na osiedlu Stacja w Ostrołęce imienia Alfreda Sierzputowskiego[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Stanisław Pajka, Słownik biograficzny Kurpiowszczyzny XX wieku, Kadzidło: Niezależne Obywatelskie Stowarzyszenie „Kurpik”, 2008, s. 923–24, ISBN 83-916349-2-2.
- ↑ a b Alfred Sierzputowski (1937-2015) – ostrołęcki poeta [online], ostroleka1.wordpress.com [dostęp 2022-09-24].
- ↑ a b Teresa Kupiszewska, Grupa Poetycka "Narew", Ostrołęka: Mazowiecki Ośrodek Badań Naukowych im. Stanisława Herbsta Stacja Naukowa w Ostrołęce, Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Ostrołęce, 1984, s. 9-12, 13,16.
- ↑ Maria Rochowicz, Magdalena Kowalewska (red.), Jubileusz 40-lecia Towarzystwa Przyjaciół Ostrołęki 1982-2022, Ostrołęka: Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, 2022, ISBN 978-83-64200-63-2.
- ↑ a b c Stanisław Pajka, Wpisani w Kurpiowszczyznę i w serce moje, Ostrołęka: Zarząd Główny Związku Kurpiów, 2003, s. 456–57, ISBN 83-916252-4-9.
- ↑ Ulica Alfreda Sierzputowskiego [online], ostroleka.pl [dostęp 2022-09-25].