Antoni Reichenberg
Antoni Reichenberg (ur. 7 czerwca 1825 w Gorlicach, zm. 23 stycznia 1903 w Tarnopolu) – polski ksiądz, jezuita, artysta. Opiekował się sierotami i ubogimi w Tarnopolu[1].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 czerwca 1825 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 stycznia 1903 |
| Zawód, zajęcie |
ksiądz, jezuita, malarz |
Życiorys edytuj
W 1848 r. wziął udział w rewolucji węgierskiej[2].
Studiował malarstwo w Budapeszcie i na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, którą ukończył w 1862 roku. Podczas studiów przyjaźnił się z Janem Matejką[2][3][4].
Studiował teologię w Monachium i Przemyślu, gdzie 13 września 1868 r. przyjął święcenia kapłańskie. 7 grudnia 1869 wstąpił do nowicjatu jezuitów w Starej Wsi[2]. W 1871 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego[3].
Od 1875 r. w Tarnopolu. W latach 1875-1887 był profesorem rysunku w konwikcie jezuickim; w latach 1884-1885 prefektem szpitala studenckiego; w 1886 r. uczył języka niemieckiego. Założył w mieście dwa przytułki dla ubogich, w których pracował po liturgii[3][5].
Zmarł 23 stycznia 1903 r. w Tarnopolu[3].
Został pochowany 27 stycznia 1903 r. na cmentarzu Mikulinieckim[3][6], gdzie na nagrobku widnieje napis: "Opiekunowi ubogich X. Antoniemu Reichenbergowi T.J. wdzięczni tarnopolanie"[3]. Grób o. Antoniego Reichenberga został uznany za nowo odkryty zabytek dziedzictwa kulturowego[7].
Prace edytuj
Był utalentowanym malarzem[3]. Wśród jego dzieł znajdują się m.in. obraz Matki Boskiej Bolesnej (przechowywany w Starej Wsi)[2] oraz portret Alfreda Potockiego (do 1918 r. wisiał w sali Sejmu Galicyjskiego)[8].
Ciekawostki edytuj
Codziennie o godzinie 7 wieczorem o. Reichenberg modlił się przy figurze św. Tekli na ulicy Pańskiej w Tarnopolu[1][9].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Окаринський, В: Святі тернопільської землі. W: Тернопільський енциклопедичний словник. редкол.: Г. Яворський та ін.. T. 4: А—Я. Тернопіль : Видавничо-поліграфічний комбінат «Збруч», 2010, s. 566. ISBN 978-966-528-318-8. (ukr.)
- ↑ a b c d Reichenberg Antoni / Ludwik Grzebień SJ. Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564—1995. — Warszawa : Wydawnictwo WAM, 2004. — s. 565. — ISBN 83-7097-293-4.
- ↑ a b c d e f g Мороз, В. Забутий отець Райхенберг. RIA плюс, 2013-03-20, № 12, s. 19.
- ↑ Brząkalski J. O. Antoni Reichenberg T. J. ... — S. 33.
- ↑ Brząkalski J. O. Antoni Reichenberg T. J. ... — S. 68.
- ↑ Іванка Гошій: Микулинецький цвинтар: живі історії за надгробками. Нова Тернопільська газета, 2019-10-18.
- ↑ Лист Тернопільського обласного центру охорони та наукових досліджень пам'яток культурної спадщини № 326 від 20 жовтня 2021 r.
- ↑ Brząkalski J. O. Antoni Reichenberg T. J. ... — S. 69.
- ↑ Тетяна Потапенко: Тут стояла тернопільська фігура святої Теклі (фотофакт). Терен, 2016-09-16.
Źródła edytuj
- Brząkalski J. O. Antoni Reichenberg T. J. Kraków : Nakładem Apostolstwa Modlitwy, 1904, 246 s.
- Paszenda J. Reichenberg Antoni, [w:] Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.). Malarze, rzeźbiarze, graficy. T. VIII: Pó -Ri, pod red. Urszuli Markowskiej i Katarzyny Mikockiej-Rachubowej. Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 2007, s. 290; ISBN 978-83-89101-69-3.
Linki zewnętrzne edytuj
- Grób ojca Antoniego Reichenberga (1825-1903). Cmentarz Mykulynets w Tarnopolu (Могила о. Антонія Райхенберга (1825-1903). Микулинецький цвинтар Тернополя) w serwisie YouTube // Тернопільські Балачки. — 2013. — 22 жовтня.