Arvydas Pocius (generał)
Arvydas Pocius (ur. 14 maja 1957 w Kłajpedzie) – litewski wojskowy, generał porucznik, w latach 2009–2014 szef obrony Republiki Litewskiej (głównodowodzący Litewskich Sił Zbrojnych), od 2014 do 2019 ambasador Litwy w Rumunii, poseł na Sejm Republiki Litewskiej.
 Arvydas Pocius (2011) | |
 generał porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 maja 1957 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1979–2014 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
szef obrony Republiki Litewskiej (2009–2014) |
| Odznaczenia | |
        
| |
Życiorys edytuj
W latach 1975–1979 studiował w Litewskim Państwowym Instytucie Kultury Fizycznej w Kownie. W 1997 ukończył kurs dowódczy w uczelni wojskowej Führungsakademie der Bundeswehr w Hamburgu, a w 2004 kurs z zakresu studiów strategicznych w United States Army War College w Carlisle. W 2007 uzyskał magisterium z nauk politycznych uzyskany w Instytucie Stosunków Międzynarodowych i Nauk Politycznych Uniwersytetu Wileńskiego. Został także absolwentem kursów wojskowych w Akademii Obrony NATO w Rzymie, Europejskim Centrum Studiów Bezpieczeństwa im. George'a C. Marshalla w Garmisch-Partenkirchen oraz Akademii Obrony Zjednoczonego Królestwa w Shrivenham.
Od wczesnej młodości uprawiał zapasy w stylu wolnym, zdobywając juniorskie, młodzieżowe i seniorskie tytuły mistrza Litewskiej SRR. W czasie studiów uprawiał również judo, brał udział w zawodach krajowych i międzynarodowych, zdobył tytuł mistrza sportu ZSRR w dżudo i zapasach w stylu wolnym. Uzyskał czarny pas w judo. Po ukończeniu studiów pracował jako trener. Pełnił funkcję głównego trenera judo w Komitecie Kultury Fizycznej i Sportu Litewskiej SRR.
W 1979, po ukończeniu kursu oficerów rezerwy Armii Radzieckiej w Gusiewie, został promowany do stopnia podporucznika. Uzyskał również specjalność dowódcy plutonu piechoty zmechanizowanej. W 1988 włączył się w działalność Sąjūdisu, odpowiadał za bezpieczeństwo przywódców ruchu oraz zabezpieczenie zgromadzeń publicznych. 16 lutego 1990 oficjalnie wystąpił ze służby w Armii Radzieckiej. Decyzją ministra obrony ZSRR został zdegradowany do stopnia szeregowego. W trakcie interwencji wojsk radzieckich na Litwie uczestniczył w obronie budynku Sejmu.
W marcu 1991 wstąpił do nowo tworzonej Ochotniczej Służby Obrony Narodowej. W grudniu 1991 objął funkcję zastępcy szefa sztabu tej formacji. W 1994 został szefem sztabu, a następnie dowódcą służby. Stanowisko dowódcy zachował po przekształceniu jej w 1998 w Ochotnicze Siły Obrony Narodowej i zajmował je do 2002. Następnie przez rok pełnił funkcję dowódcy wschodniego okręgu wojskowego. Po powrocie ze studiów w Stanach Zjednoczonych w 2004 objął stanowisko dowódcy sił lądowych. W tym samym roku otrzymał pierwszy stopień generalski. W latach 2007–2009 kierował wydziałem edukacji i szkolenia w Sojuszniczym Dowództwie ds. Transformacji.
W lipcu 2009 otrzymał z rąk prezydent Dalii Grybauskaitė nominację na stanowisko szefa obrony Republiki Litewskiej, stając się głównodowodzącym Litewskich Sił Zbrojnych. Funkcję tę pełnił do lipca 2014[1].
Od 2014 do 2019 sprawował urząd ambasadora Litwy w Rumunii. Po powrocie z placówki wstąpił do Związku Ojczyzny[2]. W wyborach w 2020 uzyskał mandat posła na Sejm Republiki Litewskiej[3].
Awanse edytuj
Armia Radziecka edytuj
- podporucznik rezerwy – 1979
- porucznik rezerwy – 1984
- kapitan rezerwy – 1989
Litewskie Siły Zbrojne edytuj
- major – 1991
- podpułkownik – 1993
- pułkownik – 1997
- generał brygady – 2004
- generał major – 2009
- generał porucznik – 2011[4]
Odznaczenia edytuj
- Wielki Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Pogoni – 2014[5][6]
- Krzyż Oficerski Orderu Krzyża Pogoni – 2000[5]
- Medal Ochotników Założycieli Armii Litewskiej – 1996[5]
- Medal Pamiątkowy 13 Stycznia – 1992[5]
- Gwiazda Szaulisów
- Medal Zasługi Narodowego Systemu Obrony Republiki Litewskiej
- Lietuvos Respublikos krašto apsaugos sistemos proginis stojimo į NATO medalis (medal pamiątkowy związany z akcesem Litwy do NATO)
- Medal Wojsk Lądowych Litewskich Sił Zbrojnych za Zaszczytną Służbę
- Odznaka absolwenta United States Army War College – Stany Zjednoczone
- Wielki Oficer z Mieczami Orderu Pro Merito Melitensi – Zakon Maltański, 2014[7]
Przypisy edytuj
- ↑ Stanisław Tarasiewicz: Litewskie siły zbrojne mają nowego dowódcę. kurierwilenski.lt, 24 lipca 2014. [dostęp 2020-03-20].
- ↑ Buvęs kariuomenės vadas A. Pocius jungiasi prie konservatorių. diena.lt, 6 listopada 2019. [dostęp 2020-03-20]. (lit.).
- ↑ Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2020. [dostęp 2020-10-25]. (lit.).
- ↑ Generolo antpečiai – pasitikėjimas, atsakomybė ir įsipareigojimas Lietuvos žmonėms. prezidente.lt, 23 sierpnia 2011. [dostęp 2020-03-20]. (lit.).
- ↑ a b c d Apdovanotų asmenų duomenų bazė. lrp.lt. [dostęp 2020-03-20]. (lit.).
- ↑ Valstybės dieną – apdovanojimai iš prezidentės rankų. kauno.diena.lt, 6 lipca 2014. [dostęp 2020-03-20]. (lit.).
- ↑ Lietuvos kariuomenės vadui Arvydui Pociui įteiktas Maltos ordino Didysis Karininko Kryžius. 15min.lt, 14 maja 2014. [dostęp 2020-03-20]. (lit.).
Bibliografia edytuj
- Generolas leitenantas Arvydas Pocius. kam.lt. [dostęp 2020-03-20]. (lit.).
- Nota biograficzna na stronie NATO. [dostęp 2020-03-20]. (ang.).