Assiniboinowie
Assiniboinowie (nazwa własna Nakoda[1]) – Indianie Ameryki Północnej z Wielkich Równin kanadyjskich, którzy dawniej zamieszkiwali obszary na zachód od jeziora Winnipeg. Byli sprzymierzeni z Kri. Uprawiali myślistwo, handlowali skórami. Stracili znaczenie w XIX wieku wskutek licznych epidemii. Posługują się językiem assiniboine.
| |
| Populacja |
2300 w Kanadzie, |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania | |
| Język | |
| Religia | |
| Grupa | |
.jpg)
Nazwa edytuj
Nazwa plemienia jest etnonimem, została im nadana przez Odżibwejów i oznacza „ci, którzy gotując używają kamieni” lub „kamienni Siuksowie”.
Historia edytuj
Plemię Assiniboinów wywodziło się z grupy Yanktonai Dakotów, od których jednakże oddzielili się jeszcze przed 1640 rokiem i wyemigrowali na północny zachód w okolice jeziora Winnipeg. Assiniboinowie byli sprzymierzeńcami Kri, a zajadłymi wrogami Dakotów. Ekspansja kolonialna Brytyjczyków i Francuzów zepchnęła ich znad jeziora Winnipeg na Wielkie Równiny Kanady i Montany, co skonfliktowało ich z konfederacją Czarnych Stóp. Osiedli się w końcu w rejonie górnych biegów rzek Missouri i Saskatchewan. Byli przyjaźnie nastawieni do białych. Na początku XIX wieku plemię zostało przetrzebione przez epidemię ospy. W 1851 roku podpisali traktat w Fort Laramie z rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki.
Teraźniejszość edytuj
Obecnie większość Assiniboinów żyje w rezerwatach Fort Belknap i Fort Peck w Montanie oraz w prowincjach Saskatchewan i Alberta w Kanadzie.
Liczebność edytuj
Według danych U.S. Census Bureau, podczas spisu powszechnego w 2000 roku: 3946 obywateli USA zadeklarowało, że jest pochodzenia wyłącznie Assiniboine, zaś 4838 – wyłącznie lub między innymi Assiniboine. Ponadto 1740 osób zadeklarowało pochodzenie wyłącznie Assiniboine Sioux, zaś 2145 – wyłącznie lub między innymi Assiniboine Sioux.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Г.Б. Борисов, АССИНИБО́ЙНЫ, [w:] Большая российская энциклопедия [online] (ros.).
Bibliografia edytuj
- Barry M. Pritzker: A Native American Encyclopedia: History, Culture, and Peoples. Oxford: Oxford University Press, 2000. ISBN 978-0-19-513877-1. (ang.).