Bacteroides fragilis

gatunek bakterii

Bacteroides fragilisbeztlenowa Gram-ujemną bakteria o kształcie pałeczki.

Bacteroides fragilis
Ilustracja
Systematyka
Domena

bakterie

Typ

Bacteroidetes

Klasa

Bacteroidetes

Rodzina

Bacteroidaceae

Rodzaj

Bacteroides

Nazwa systematyczna
Bacteroides fragilis

Morfologia edytuj

B. fragilis jest pałeczką pleomorficzną pod względem wielkości i kształtu. Jej wielkość mieści się w zakresie 0,5-1,5 × 1,0–6,0 μm[1]. B. fragilis jest bakterią Gram-ujemną i nie posiada wici ani rzęsek, co czyni ją nieruchomą. Wykorzystuje za to fimbrie i polisacharydową otoczkę do adhezji do komórek organizmu człowieka (w odróżnieniu od lipopolisacharydu (LPS) tlenowych Gram-ujemnych pałeczek, LPS cechuje się brakiem lub niską aktywnością endotoksyczną)[2].

Mechanizmy zjadliwości edytuj

Dzięki wytwarzaniu polisacharydowej otoczki bakterie mogą wiązać się z powierzchnią otrzewnej oraz są chronione przed byciem sfagocytowanym przez komórki układu odpornościowego. Ochronę zapewniają im również produkowane przez nie podczas metabolizmu anaerobowego krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (np. bursztynianu)[2].

Wywołujące biegunkę enterotoksykogenne szczepy B. fragilis wytwarzają ciepłochwiejną toksynę BF (metaloproteinazę cynkową). Jej aktywność prowadzi do zmian morfologicznych w nabłonku jelita poprzez rearanżację włókien F-aktyny, co stymuluje komórki nabłonka do sekrecji chlorków i wody do światła jelita. Toksyna BF dodatkowo stymuluje komórki nabłonkowe do sekrecji interleukiny-8, która odpowiada za stan zapalny nabłonka[2].

Chorobotwórczość edytuj

Bacteroides fragilis wywołuje zakażenia w obrębie jamy brzusznej (np. ropnie wątroby), zakażenia skóry i tkanki miękkiej, bakteriemię oraz zapalenia żołądka i jelit[2].

Oporność na antybiotyki edytuj

Bakterie z rodzaju Bacteroides charakteryzują się największą wśród bakterii beztlenowych liczbą mechanizmów oporności na antybiotyki. Gatunki Bacteroidaceae wykazują rosnącą oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe, takie jak cefoksytyna, klindamycyna, metronidazol, karbapenemy i fluorochinolony.[3][1]

Bibliografia edytuj

  1. a b The Genus Bacteroides. W: The Prokaryotes. Berlin, Heidelberg: Springer, 2014, s. 459–484. DOI: 10.1007/978-3-642-38954-2_129. ISBN 978-3-642-38954-2. (ang.).
  2. a b c d Patrick R. Murray, Ken S. Rosenthal, Michael A. Pfaller, Mikrobiologia, ISBN 978-0-323-29956-5, ISBN 978-83-65835-99-4.
  3. Wexler HM. Bacteroides: the good, the bad, and the nitty-gritty. „Clinical Microbiology Reviews”. 20 (4), s. 593–621, October 2007. DOI: 10.1128/CMR.00008-07. PMID: 17934076. PMCID: PMC2176045. 

Linki zewnętrzne edytuj