Barłożnia Wolsztyńska
Barłożnia Wolsztyńska – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
81[2] |
| Kod pocztowy |
64-200[3] |
| Tablice rejestracyjne |
PWL |
| SIMC |
0916259 |
Położenie na mapie gminy Wolsztyn  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wolsztyńskiego  | |
 52°10′02″N 16°07′29″E/52,167222 16,124722[1]
| |
Historia edytuj
Miejscowość pierwotnie związana była z Wielkopolską. Powstała w XVI wieku. Pierwotnie pod nazwą Barłożna odnotowywano las oraz strugę, lewy dopływ rzeki Dojcy w okolicy Starego i Nowego Młyna, na północ od Wolsztyna. Pierwszy zapis z 1513 Barloszna, 1563 Barlozna albo Wesbina (czyli Bałożnia lub Wiążbina), 1750 Barlozna. Później w tej okolicy powstały leśniczówka Barłożna oraz osady Barłożna Wolsztyńska i Barłożnia Gościeszyńska[4].
Lasy były własnością szlachecką należącą do lokalnej szlachty wielkopolskiej. W 1513 Jan Tłocki pozywał Annę Siekowską o to, że rozkazała wszystkim kmieciom z Głodna jechać do lasu o nazwie Barłożna, położonego we wsi Rostarzewo, wyciąć drzewa i zawieźć je do Głodna, przez co poczynili szkody na kwotę 40 grzywien. Pozwana temu zaprzeczyła, a finał sprawy jest nieznany. W 1513 lasy te oraz miejscowości leżały w powiecie kościańskim Korony Królestwa Polskiego[4].
W 1563 nazwa Barłożna po raz kolejny pojawia się w źródłach i dotyczny sporu sądowego pomiędzy Jakubem Iłowieckim wraz z synami właścicielami Nowego Młyna, oraz Stanisławem, Bernardem, Gabrielem, Baltazarem i Janem Tłockimi właścicielami Starego Młyna. Strony zawarły ugodę dotyczącą swych młynów. W ugodzie tej wspomniano m.in. strugę zwaną Barlozna albo Wesbina, która wpadała pierwotnym łożyskiem do stawu ku Staremu Młynowi ale została zastawiona przez groblę, a dalej Iłowieccy powyżej tego młyna wielkim rowem skierowali tę strugę do rzeki Dojcy aby zwiększyć nurt płynący na koła Nowego Młyna. Sąd orzekł, że Iłowieckim nie wolno tamować spływu wody tym rowem, chyba żeby chcieli puścić strugę starym łożyskiem[4].
W wyniku II rozbioru Rzeczypospolitej w 1793, miejscowość przeszła w posiadanie Prus i jak cała Wielkopolska znalazła się w zaborze pruskim. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Barłożna należała do wsi mniejszych w ówczesnym powiecie babimojskim[5]. Barłożna należała do wolsztyńskiego okręgu policyjnego tego powiatu i stanowiła część majątku Komorowo (część Wolsztyna), który należał do A. Gajewskiego[5]. Według spisu urzędowego z 1837 roku Barłożna liczyła 34 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 6 dymów (domostw)[5].
Do Barłożni Wolsztyńskiej przynależy przysiółek Ruchocki Młyn[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 2851
- ↑ Stan ludności na dzień 31 grudnia 2014 (Stan ludności Miasta i Gminy Wolsztyn wg miejscowości i płci). Urząd Miejski w Wolsztynie, 8 stycznia 2015. [dostęp 2015-02-11].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 13 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c Chmielewski 1982 ↓, s. 17.
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜stwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 186.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1881, 13 lutego 2013. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-04-14].
Bibliografia edytuj
- Stefan Chmielewski: Słownik historyczno-geograficzny województwa poznańskiego w średniowieczu, cz. I (A – H), hasła „Barłożna”. Wrocław: Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1982, s. 17. ISBN 83-04-00938-2.
- TERYT