Barbara Madajczyk-Krasowska
Barbara Madajczyk-Krasowska (ur. 28 stycznia 1947 w Zakrzewie) – polska bibliotekarka, dziennikarka i działaczka opozycyjna w okresie PRL.
| Data i miejsce urodzenia |
28 stycznia 1947 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
bibliotekarka, dziennikarka, działaczka opozycyjna |
| Miejsce zamieszkania | |
| Alma Mater | |
| Pracodawca |
m.in. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Gdańsku, „Dziennik Bałtycki” |
| Małżeństwo | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Do liceum uczęszczała w Pruszczu Gdańskim. W 1972 ukończyła studia polonistyczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu[1][2].
W latach 1972–1976 pracowała jako bibliotekarka w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Gdańsku[1][3]. W 1976 została zastępczynią dyrektora ds. merytorycznych w gdańskim Wojewódzkim Ośrodku Kultury[1].
We wrześniu 1980 została członkinią NSZZ „Solidarność”, wchodziła w skład Komitetu Zakładowego. Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 w ramach grupy dziennikarskiej współorganizowała Duszpasterstwo Środowisk Twórczych przy kościele św. Mikołaja oo. dominikanów, m.in. spotkania z intelektualistami (np. z Markiem Nowakowskim, Zbigniewem Herbertem, Ryszardem Kapuścińskim, Bronisławem Geremkiem, Tadeuszem Mazowieckim). Była jedną z prowadzących parafialną gazetę ścienną. Współpracowała z Prymasowskim Komitetem Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom w Warszawie. W 1984 zwolniono ją z pracy ze względu na działalność polityczną i do 1989 pozostawała bezrobotna. W maju 1988 współzałożyła (m.in. z Joanną Wojciechowicz i Edmundem Krasowskim) Gdańską Agencję Informacyjną, która zajmowała się przekazywaniem mediom zachodnim informacji o strajku w Trójmieście oraz działaniach opozycji, od 1989 kierowniczka w GAI[4]. W latach 1988–1989 była rozpracowywana przez wojewódzki urząd spraw wewnętrznych w Gdańsku pod kryptonimem „Menora”[1].
W 1989 została zatrudniona w Tymczasowym Zarządzie Regionu „Solidarności”[4]. W 1991 została dziennikarką „Dziennika Bałtyckiego”, specjalizowała się w opisywaniu miejscowych afer oraz polityki[2]. Po przejściu na emeryturę w 2004 kontynuowała współpracę z „Dziennikiem Bałtyckim”[5], „Tygodnikiem Solidarność”[1] oraz „Dziennikiem Polskim”[6].
Jej mężem jest Edmund Krasowski[2].
Odznaczenia edytuj
- Medal 25-lecia NSZZ „Solidarność” (2005)[1]
- Krzyż Wolności i Solidarności „za zasługi w działalności na rzecz niepodległości i suwerenności Polski oraz respektowania praw człowieka w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” (2018)[7]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce” (2018)[8][9]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Arkadiusz Kazański, Madajczyk-Krasowska Barbara [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2023-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2023-01-31].
- ↑ a b c Maria Mrozińska, Kultura daje nadzieję w mrocznych czasach (wywiad) [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta, 16 grudnia 2021 [dostęp 2023-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2022-12-01].
- ↑ Małgorzata Cichy, Przewodnik po bibliotece, Gdańsk: Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Josepha Conrada-Korzeniowskiego, 2005, s. 23, ISBN 83-89285-05-3, OCLC 924656864.
- ↑ a b Odznaczeni KWiS. Barbara Madajczyk-Krasowska [online], odznaczeni-kwis.ipn.gov.pl [dostęp 2023-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-30].
- ↑ Barbara Madajczyk-Krasowska - artykuły w serwisie Dziennik Bałtycki [online], Dziennik Bałtycki, 26 maja 2016 [dostęp 2023-05-20].
- ↑ Barbara Madajczyk- Krasowska - artykuły w serwisie Dziennik Polski [online], Dziennik Polski, 3 czerwca 2016 [dostęp 2023-05-20].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 maja 2018 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2018 r. poz. 679).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 września 2018 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2018 r. poz. 1139).
- ↑ Odznaczenia dla byłych działaczy Opozycji Demokratycznej [online], prezydent.pl, 14 czerwca 2019 [dostęp 2023-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2023-05-20].