Bitwa o Białogard
Bitwa o Białogard – starcie zbrojne mające miejsce w dniach 4–5 marca 1945 między oddziałami Armii Czerwonej a Wehrmachtu, zakończone zdobyciem Białogardu przez czerwonoarmistów.
| II wojna światowa, front wschodni, część operacji pomorskiej | |||
| Czas |
4–5 marca 1945 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna | |||
| Wynik |
zwycięstwo Armii Czerwonej | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej  | |||
 54°00′11″N 15°59′32″E/54,003056 15,992222
| |||
1 Gwardyjska Armia Pancerna Armii Czerwonej wprowadzona w wyłom w obronie niemieckiej 11 Armii Polowej Grupy Armii Wisła ruszyła w kierunku Kołobrzegu, w ramach operacji pomorskiej. Do Białogardu najszybciej dotarli żołnierze 8 Korpusu Zmechanizowanego. Po złamaniu oporu wojsk niemieckich na przedpolu, rozpoczął się nocny atak na miasto w którym 8 KZmech. był wspierany przez 3 Gwardyjski Korpus Kawalerii. Po ulicznych walkach w czasie których zniszczone zostało jedynie 10 procent zabudowy miasto zostało zdobyte.
W starciu poległo 600 Niemców a 800 dostało się do radzieckiej niewoli. Oprócz tego armia niemiecka straciła m.in. 6 czołgów i 11 dział. W ręce żołnierzy Armii Czerwonej trafiły m.in. 24 karabiny maszynowe, Panzerfausty i składy ze sprzętem wojennym. W czasie walk poległa Ukrainka A. Samysenko, uczestniczka walk w obronie Republiki Hiszpańskiej[1].
Upamiętnienie edytuj
W 1961 roku zbudowano przy ul. Kopernika w Białogardzie Pomnik Wdzięczności Armii Czerwonej[2], a w 1970 władze miasta nadały uczestnikowi bitwy gen. Władimirowi Boczkowskiemu tytuł honorowego obywatela Białogardu[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 25.
- ↑ Dominika Czarnecka „Pomniki Wdzięczności Armii Czerwonej w Polsce Ludowej i w III Rzeczypospolitej” IPN 2015, ISBN 978-83-7629-777-4, s. 384.
Bibliografia edytuj
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.