Władimir Boczkowski
Władimir Aleksandrowicz Boczkowski (ur. 28 czerwca 1923 w Tyraspolu, zm. 7 maja 1999 tamże) – radziecki wojskowy, generał porucznik wojsk pancernych, Bohater Związku Radzieckiego. Jeden z najsłynniejszych radzieckich czołgistów okresu II wojny światowej[1].
| |
 generał porucznik wojsk pancernych
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Władimir Aleksandrowicz Boczkowski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1941–1980 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
             
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie urzędniczej w Tyraspolu[2]. Od czternastego roku życia żył w Ałupce na Krymie. Ukończył dziesięć klas[2].
W czerwcu 1941 r. został powołany do Armii Czerwonej[2]. Został skierowany do szkoły czołgistów w Charkowie w 1942 r., naukę ukończył w stopniu porucznika w Czircziku w Uzbekistanie, dokąd ewakuowano szkołę[1]. Od lipca tego roku walczył na froncie Briańskim, następnie na 1 Froncie Ukraińskim i 1 Froncie Białoruskim. W sierpniu 1942 r. był ciężko ranny[2]. Brał udział w bitwie pod Prochorowką[1], następnie w walkach na Ukrainie, Mołdawii i w Polsce, w tym w wyzwalaniu Kołomyi i w operacji wiślańsko-odrzańskiej[3] (m.in. wyzwalaniu Nowego Miasta nad Pilicą)[4], później w operacji berlińskiej[1]
26 kwietnia 1944 r. został odznaczony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego, z równoczesnym wręczeniem Orderu Lenina i medalu Złota Gwiazda za wzorowe wykonanie zadań bojowych i męstwo w walce w rejonie wsi Romanowe w rejonie zbaraskim obecnego obwodu tarnopolskiego Ukrainy (gdzie jako zastępca dowódcy batalionu 1 Gwardyjskiej Brygady Czołgów forsował rzekę Terebnię), a także w walkach w rejonie Trembowli w marcu tego samego roku[2], wyzwolenie Czertkowa[1].
W 1954 r. ukończył Akademię Wojsk Pancernych, dziesięć lat później – Akademię Sztabu Generalnego[2]. W 1980 r. odszedł do rezerwy w stopniu generała porucznika. Żył w Tyraspolu. Zmarł w 1999 i został pochowany na cmentarzu w Tyraspolu w Alei Sławy[2]. Jego syn Aleksandr został oficerem armii rosyjskiej[2].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Order Czerwonego Sztandaru,
- Order Czerwonej Gwiazdy (trzykrotnie),
- Order Suworowa III stopnia,
- Order Bohdana Chmielnickiego III stopnia,
- Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (dwukrotnie),
- Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR”[2],
- Medal „Za zasługi bojowe”,
- Medal „Za Odwagę”,
- Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina”,
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”,
- Medal „Za wyzwolenie Warszawy”,
- Medal „Za zdobycie Berlina”,
- Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”,
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski i innymi odznaczeniami.
Upamiętnienie edytuj
W 1970 władze miasta nadały mu godność honorowego obywatela Białogardu[5]. W 1978 r. został honorowym obywatelem Tyraspola[6]. W ten sam sposób uhonorowano go w Stroitielu i w Jakowlewie w obwodzie biełgorodzkim[6] (w rejonie, gdzie walczył w bitwie pod Prochorowką[1]). Był nadto honorowym obywatelem rejonu rezińskiego Mołdawii oraz Czortkowa i Kołomyi na Ukrainie[2]. W 2003 r. jego imieniem nazwano zaułek, w którym znajduje się jego rodzinny dom w Tyraspolu, a na samym budynku umieszczono tablicę pamiątkową[6]. Otrzymał też honorowe obywatelstwo Łodzi, Bolesławca, Nowego Miasta i województwa łódzkiego.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f В память о легендарном тираспольчанине В.А.Бочковском [online], www.tirasadmin.org [dostęp 2018-01-20] (ros.).
- ↑ a b c d e f g h i j Бочковский Владимир Александрович [online], www.warheroes.ru [dostęp 2018-01-20].
- ↑ Бочковский В.А. – Горой Советского Союза, командир танкового батальона 1 гв. танковой бригады [online], ta-1g.narod.ru [dostęp 2019-12-21] (ros.).
- ↑ Подвиг народа [online], podvignaroda.ru [dostęp 2024-04-29].
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 25.
- ↑ a b c Бочковский Владимир Александрович [online], tirasadmin.org [dostęp 2018-01-20] (ros.).
Bibliografia edytuj
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.